Το σύμπτωμα δεν είναι η πάθηση

Παρότι μπορεί να πιστεύετε ότι βρήκατε το κατάλλη­λο φάρμακο για την πάθηση σας, δεν πρόκειται να θερα­πευτείτε αν δεν αντιμετωπίσετε τα πραγματικά της αίτια. Ο νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος διέπει όλους τους τομείς της ζωής. Μπορεί να καταστείλετε τα συμπτώ­ματα μιας πάθησης, αλλά αυτό θα υποχρεώσει τον οργανι­σμό σας να διοχετεύσει τις τοξίνες σε βαθύτερα επίπεδα του σώματος, όπως οι ιστοί των οργάνων, των αρθρώσεων και των οστών. Επειδή αυτή η «συγκάλυψη» των τοξινών έχει ως επακόλουθο την εξαφάνιση τους από το δίκτυο της γενι­κής κυκλοφορίας, η ικανότητα ανοχής του οργανισμού φαί­νεται να βελτιώνεται προσωρινά. Αυτό μας δίνει το περιθώ­ριο να κατακρατούμε ακόμα περισσότερες τοξίνες χωρίς να εμφανίζουμε ενδείξεις διαταραγμένης υγείας. Αν η πρώτη γραμμή άμυνας του οργανισμού λειτουργούσε σωστά, το σώμα θα αντιδρούσε ακαριαία στην κατακράτηση τοξινών με ένα κρυολόγημα, έναν πυρετό ή μια λοίμωξη. Ουσιαστι­κά, θα είχαμε έντονο αίσθημα κακουχίας. Ωστόσο, αν δεν συμβεί τίποτε από αυτά, θα θεωρούμε ότι χαίρουμε άκρας υγείας και ότι είμαστε σε θέση να διεκπεραιώσουμε όλες τις συνήθεις δραστηριότητες μας. Και ξαφνικά, χωρίς κα­μία προειδοποίηση, ξεσπά ένα τεράστιο κύμα τοξίκωσης. Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα αποτελεί το έμφραγμα ή το εγκεφαλικό επεισόδιο. Πολλά θύματα ενός τέτοιου επεισο­δίου ισχυρίζονται ότι ανέκαθεν υπήρξαν «υγιέστατα».

Οι σοβαρότερες παθήσεις, αυτές που είναι απειλητικές για τη ζωή, εν γένει ξεκινούν με ασήμαντα προβλήματα, όπως ένας απλός ερεθισμός του βλεννογόνου του στο­μάχου. Αυτό μπορεί να προκληθεί από την υπερφαγία, τα ερεθιστικά τρόφιμα και ροφήματα, και το συναισθηματικό στρες. Αν η τροφή που προσλαμβάνουμε είναι βαριά ή δύσπεπτη, το στομάχι διοχετεύει στον οισοφάγο μια ποσότη­τα από το υδροχλωρικό οξύ που εκκρίνει, με επακόλουθο την αίσθηση καούρας. Εκτιμάται ότι 60 εκατομμύρια Αμε­ρικανοί υποφέρουν από καούρες τουλάχιστον μία φορά το μήνα. Και πάνω από 16 εκατομμύρια υποφέρουν από καού­ρες σε καθημερινή βάση.

Advertisment

Σε αντίθεση με ό,τι πιστεύεται ευρέως, οι καούρες (δη­λαδή η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση) δεν οφείλονται σε υπερβολική έκκριση οξέων, αλλά σε ανεπαρκή. Εξαιτίας της ανεπαρκούς ποσότητας υδροχλωρικού οξέος, η τροφή παραμένει άπεπτη στο στομάχι για μεγάλα χρονικά διαστή­ματα, με επακόλουθο τις στομαχικές διαταραχές. Καθώς τα οξέα ανέρχονται στον οισοφάγο, αρχίζουν να διαβρώνουν τα τοιχώματα αυτού του ντελικάτου σωλήνα – ως εκ τούτου και η αίσθηση καύσου.

Είναι εύκολο να εξακριβώσετε αν τα δικά σας πεπτικά προβλήματα οφείλονται σε ανεπαρκή έκκριση υδροχλω­ρικού οξέος. Πριν από το γεύμα σας, πάρτε λίγο φρέσκο τζίντζερ με μία πρέζα αλάτι ή πιπέρι καγιέν. Αυτό διεγείρει την παραγωγή υδροχλωρικού οξέος. Αν αυτό δεν βοηθήσει, δοκιμάστε ένα συμπλήρωμα με υδροχλωρική βεταΐνη (μην το παίρνετε αν έχετε πεπτικά έλκη). Αν τίποτε από αυτά δεν βοηθά, τότε θα ξέρετε ότι το πρόβλημα σας οφείλεται σε ανεπαρκή έκκριση υδροχλωρικού οξέος. Για να βελτιώσετε την πέψη σας και να λύσετε το πρόβλημα της ανεπαρκούς έκκρισης οξέων, κάνετε καθαρμό του ήπατος και του παχέος εντέρου, και αποφεύγετε τα δύσπεπτα τρόφιμα όπως το κρέας και τα τηγανητά ή επεξεργασμένα τρόφιμα. Αν η τροφή δεν πέπτεται σωστά, ο οργανισμός δεν απορροφά επαρκή ποσότητα βιταμινών και θρεπτικών στοιχείων, με επακόλουθο να γινόμαστε ευάλωτοι σε πλήθος εκφυλιστι­κών παθήσεων.

Αν ο βλεννογόνος του στομάχου ερεθίζεται συχνά εξαι­τίας της τακτικής κατανάλωσης καφέ, ανθρακούχων και αθλητικών ροφημάτων, ζάχαρης, σοκολάτας, κρέατος, νικο­τίνης, αλκοόλ, ναρκωτικών και άλλων ανθυγιεινών τροφί­μων και ουσιών, ενδέχεται να παρουσιαστεί σοβαρή φλεγμο­νή. Αν το άτομο δεν αλλάξει δίαιτα και τρόπο ζωής, και δεν διακόψει την πρόσληψη αυτών των τροφίμων, θα παρουσι­αστεί έλκος. Ανίκανα να αποβάλουν τα καθημερινά παρα­γόμενα απόβλητα, τα κυτταρικά υπολείμματα και τα τοξι­κά υπολείμματα της τροφής από την περιοχή των ελκωδών αλλοιώσεων, τα στομαχικά κύτταρα αδυνατούν να επιτελέ­σουν τις φυσιολογικές τους δραστηριότητες. Όσο ασφυκτιά στο αφύσικο, τοξικό περιβάλλον, ο οργανισμός καταφεύγει σε ασυνήθεις μηχανισμούς επιβίωσης. Τα πιο επιβαρυμένα κύτταρα ίσως αναγκαστούν να τροποποιήσουν τα γονίδια τους μέσω μιας διαδικασίας που καλείται «κυτταρική με­τάλλαξη». Σε εκείνη τη φάση, συμβαίνει τα μεταλλαγμένα κύτταρα να συμπεριφέρονται ανεξέλεγκτα σαν να έχουν λησμονήσει ότι αποτελούν μέρος του οργανισμού. Ωστό­σο, όπως συμβαίνει σε όλες τις περιπτώσεις, η τροποποίη­ση του γενετικού προγραμματισμού αυτών των κυττάρων έχει έναν ευεργετικό στόχο, ο οποίος είναι η αποβολή και απορρόφηση των όξινων αποβλήτων του μεταβολισμού και των λοιπών επιβλαβών υλικών. Αυτό το σύμπτωμα καλείται καρκίνος, και ο καρκίνος δεν είναι παρά άλλη μία ονομασία των τιτάνιων προσπαθειών που καταβάλλει ο οργανισμός προκειμένου να αντεπεξέλθει στη μόνιμη τοξίκωση και τον ερεθισμό των κυττάρων του. Κατά συνέπεια, ο καρκίνος του στομάχου αποτελεί φυσιολογική αντίδραση στον μόνιμο ερεθισμό των στομαχικών κυττάρων.

Advertisment

Οι περισσότερες ιατρικές αγωγές αποβλέπουν μόνο στα συμπτώματα της πάθησης, λες και τα συμπτώματα είναι η πάθηση. Η τρέχουσα τακτική προβλέπει καταπολέμηση των συμπτωμάτων, με την ελπίδα ότι κατ’ αυτό τον τρό­πο θα υποχωρήσει και η πάθηση. Σε πολλές περιπτώσεις, η χρήση εκλεπτυσμένων διαγνωστικών εργαλείων μπορεί να εντοπίσει τα συμπτώματα μιας πάθησης, η οποία μπορεί να είναι ένα έλκος στομάχου, ένας καταρράκτης, μια χολολιθίαση ή ένας όγκος μήτρας. Η «θεραπεία» μπορεί να αποτελείται από αφαίρεση της «προβληματικής» περιοχής, η οποία εν γένει προβλέπει εκτομή του οργάνου. Έπειτα, ο ασθενής πηγαίνει σπίτι του, θεωρώντας ότι έχει θεραπευ­τεί. Καθώς αγνοεί τους παράγοντες που προκάλεσαν το πρόβλημα του, ο οργανισμός του μετατρέπεται σε ωρολογι­ακή βόμβα. Μέχρι στιγμής, η κλινική προσέγγιση της διά­γνωσης δεν εντοπίζει τα αίτια του 80 τοις εκατό και πλέον των παθήσεων. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο μειονέκτημα του σύγχρονου ιατρικού συστήματος.

Κατά την εκπαίδευση τους, οι γιατροί δεν διδάσκονται να αναζητούν τα βαθύτερα αίτια των παθήσεων. Επομένως, δεν μπορούμε να επιρρίψουμε ευθύνες στους γιατρούς για την τρέχουσα κρίση στην ιατρική περίθαλψη. Επιπρόσθε­τα, οι γιατροί δέχονται πιέσεις από πολλούς ασθενείς τους ώστε να ενεργήσουν σαν «νόμιμοι διακινητές φαρμάκων» ή «ερευνητές συμπτωμάτων». Πολλοί ασθενείς απαιτούν από το γιατρό να καταστείλει άμεσα τα συμπτώματα τους με οποιονδήποτε τρόπο, ώστε να συνεχίσουν τη ζωή τους. Δεν συνειδητοποιούν ότι αυτή η συμπεριφορά τους θα επι­φέρει άλλη μία κρίση τοξίκωσης, η οποία θα είναι ακόμα πιο έντονη από την προηγούμενη. Και φυσικά, οι παρενέρ­γειες που συνοδεύουν πολλές από αυτές τις αγωγές είναι εν γένει τόσο σφοδρές, που είναι αμφισβητήσιμο αν τελικά έχουν κάποιο όφελος – αυτό ισχύει ειδικά για τα λιγότερο σοβαρά προβλήματα υγείας.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Andreas Moritz

Το Πλήρες βιβλίο της Εναλλακτικής Ιατρικής Τόμος 2

Εκδόσεις ΔΙΌΠΤΡΑ