Μια ρουφηξιά ζωής
Της Χαράς Χρυσάφη
Advertisment
Μα αν είχες τη χαρά για πάντα,
διόλου δεν θα ‘ξερες τη λύπη.
Μα αν είχες δύναμη αψεγάδιαστη,
καμιά αδυναμία δεν θα σε περιτριγύριζε.
Μα αν γευόσουν μονάχα την περηφάνια,
καμία ποταπότητα δεν θα σε ευτέλιζε.
Μα αν γεννιόσουνα θεός,
τίποτα ανθρώπινο δεν θα μπορούσες να φτάσεις.
Μήτε αγάπη, μήτε φόβο, μήτε δάκρυ.
Μα αν όλα εύκολα σου ‘ρχόντουσαν,
κανένας Γολγοθάς προς τη λύτρωση δεν θα εμφανιζόταν.
Και στη Ιθάκη αν κατευθείαν έφτανες,
που ‘ναι το ταξίδι θα αναρωτιόσουν.
Advertisment
Μα ακόμα κι αν άσπιλος, αμόλυντος και καθάριος ήσουνα,
δε θα ‘ξερες πως είναι να βγαίνεις απ’ τις λάσπες,
πώς μια πληγή μπορεί και κλείνει, πώς είναι να τινάζεσαι από σκόνες
και από χώματα.
Πώς είναι να διώχνεις ένα δαίμονα και πώς να ιδρώνεις από κόπο.
Μα αν για όλα ήσουν σίγουρος,
θα ‘χανες τη μαγεία του απρόβλεπτου
και τον σκοπό του «Τώρα».
Μα αυτή είναι η ευλογία σου Άνθρωπε!
Τα δύσκολα χίλιες φορές να τα μετράς
και με μια ευτυχία-ολότελη δική σου- να τα διαγράφεις.
Γιατί τι θα ‘ταν η ζωή, χωρίς το άσπρο και το μαύρο.
Γλυκόπικρη «πίνεται» και πάντα μονορούφι.
- Το Πολύτιμο - 6 Ιουνίου 2016
- Αγάπης ξύπνημα - 30 Μαΐου 2016
- Αρσενική αλφαβήτα - 23 Μαΐου 2016
