Αγαπημένε μου εαυτέ!
Πόσα, αλήθεια, περάσαμε μαζί. Όμορφες στιγμές, δύσκολες, στιγμές μοναξιάς και απομόνωσης, ώρες σιωπής, βράδια αξημέρωτα, μέρες ατελείωτες. Ήσουν πάντα εκεί μαζί μου, ακοίμητος φρουρός προσπαθώντας να με καταλάβεις, να με παρηγορήσεις, να με κάνεις να αισθανθώ την παρουσία σου.
Advertisment
Διαβάστε: Όποιος τιμά τον εαυτό του, ξέρει να εκτιμά
Πόσες φορές έφυγα από εσένα. Πόσες φορές με έψαχνες και δεν ήμουν πουθενά. Πόσες φορές σου έκλεισα κατάμουτρα την πόρτα. Κι εσύ εκεί απ’ έξω να περιμένεις υπομονετικά πότε θα σου ανοίξω. Αγαπημένε μου εαυτέ, πόσο σε στεναχώρησα, πόσο σε πλήγωσα, πόσο σε πόνεσα. Κι όμως εσύ το ήξερες πως θα ερχόταν η μέρα που όλα αυτά θα ανήκαν στο παρελθόν. Το ήξερες ότι χρειαζόταν πολύς χρόνος για να γίνει η μετάβαση ομαλά χωρίς βιασύνες, χωρίς ψεύτικα “Είμαι καλά”, χωρίς φρου φρου και αρώματα και υπεκφυγές.
Την ήξερες την αλήθεια μου και με περίμενες καρτερικά… ήσουν εκεί όταν έπεφτα στο κρεβάτι και έπαιρνα αγκαλιά το μαξιλάρι μου και έκλαιγα, ήσουν εκεί όταν χτύπαγε το τηλέφωνο και δεν ήθελα να μιλήσω σε κανέναν, ήσουν εκεί όταν με έβλεπες να θλίβομαι, να θυμώνω, να κλαίω, να θρηνώ, να απελπίζομαι… ήσουν πάντα εκεί και περίμενες…
Advertisment
Τι περίμενες; Την μεταμόρφωση! Περίμενες να απολαύσεις τη θέα του ουράνιου τόξου μετά από τη βροχή. Περίμενες πίσω από την πόρτα, την στιγμή που θα σου άνοιγα και θα με έπαιρνες στην αγκαλιά σου. Με πόση χαρά, με πόση αγάπη, με πόση ανακούφιση γλυκιέ μου εαυτέ με πήρες στην αγκαλιά σου και με έσφιξες.
Αγαπημένε μου εαυτέ, σου ζητάω συγνώμη για τις φορές εκείνες και που ξέρω ότι είναι αμέτρητες που σε τιμώρησα, για όλες εκείνες τις στιγμές που σε απέρριψα, που σε έβλεπα να πονάς και δεν έκανα τίποτα να σε παρηγορήσω. Σου ζητάω συγνώμη για όλο αυτό τον πόνο που επέτρεψα τόσο μεγάλο διάστημα να βιώσεις.
Σ’ ευχαριστώ που ήσουν εκεί πάντα για μένα και ξέρω ότι θα εξακολουθείς πάντα να είσαι. Γιατί εσύ είσαι ο μόνος που τελικά δεν θα με προδώσεις κι ας σε πλήγωσα κι ας απομακρύνθηκα από σένα. Είσαι ο μόνος γιατί με ξέρεις βαθυά μέσα μου, έχεις κοιτάξει μέσα από τις πληγές μου και έχεις δει την αλήθεια και την καθαρότητα της ψυχής μας.
Γλυκιέ μου εαυτέ, σου αξίζουν συγχαρητήρια για όλα όσα έχεις περάσει, για όλα όσα έχεις μάθει, για όλα όσα δεν άφησες οι άνθρωποι να σου πάρουν, για όλη την προσπάθεια και το αποτέλεσμα που έφερε αυτή. Αγαπημένε μου εαυτέ σ’ ευχαριστώ που δεν μοιάζεις με ότι δε σου αρέσει, δεν φέρεις τα σημεία των καιρών, δεν χαρίζεσαι, δεν συμβιβάζεσαι.
Σ’ αγκαλιάζω που παραμένεις όμορφος, αληθινός, αυθεντικός, τρυφερός, γαλήνιος. Σ’ ευχαριστώ που δεν φοβάσαι και πιστεύεις σε μας. Τα καταφέραμε μια χαρά μαζί και συνεχίζουμε! Σου χαμογελάω και είμαι σίγουρη πως τώρα που ο νους ενώθηκε με την καρδιά δεν θα σε αφήσω ποτέ ξανά μόνο σου. Τώρα που ενωθήκαμε, το ταξίδι που έχει ήδη ξεκινήσει θα είναι μαγικό… το ταξίδι προς την Ιθάκη!
Λίνα Παυλοπούλου – Ρεφλεξολόγος
- Ο Δεκέμβριος δεν είναι ένας μήνας για φωτάκια και λαμπιόνια… Είναι ο μήνας της Αναγέννησης! - 28 Δεκεμβρίου 2023
- Το σώμα, ο μεγάλος προδότης! - 29 Οκτωβρίου 2023
- Παιδιά τραυματισμένα σε σώμα ενηλίκων! - 25 Σεπτεμβρίου 2023
