Τα παράθυρά μου είναι κλειστά. Θέλω να τα ανοίξω, αλλά το σκέφτομαι και δύο και τρεις και τέσσερις φορές. Θέλω να πάω σούπερ μάρκετ, μου λείπει ο καφές και το γάλα. Δε θέλω να πάω, το σκέφτομαι. Πρέπει όμως να σηκωθώ. Νιώθω πως το σώμα μου κουβαλάει όλο το βάρος του κόσμου, νιώθω όπως ο Άτλαντας. Θέλω να ανοίξω τα παράθυρα, πρέπει να μπει λίγο φως. Όχι πια άλλο σκοτάδι.
Σηκώνομαι να βγω έξω. Δυσκολεύομαι αρκετά, έχει και ζέστη αποπνικτική. Καταφέρνω να τελειώσω τις δουλειές μου και επιστρέφω στο σπίτι. Ετοιμάζω κάτι πρόχειρο για να φάω. Πρέπει να κάνω ένα κρύο ντους, το κρύο νερό είναι αγχολυτικό και ηρεμεί αρκετά.
Advertisment
Είναι ορισμένοι μήνες που νιώθω έτσι. Θέλω να μιλήσω πολλές φορές για την άσχημη αυτή κατάσταση που σφίγγει ασφυκτικά την ψυχή μου. Αλλά έρχομαι πολλές φορές αντιμέτωπη με την αγάπη των δικών μου ανθρώπων η οποία πάντα ετοιμάζεται να με κατηγορήσει. Και όταν τους λέω ότι ‘’δεν μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι να πάω να πλύνω τα χέρια μου’’, αμέσως με γεμίζουν με ενοχές τύπου ‘’δεν υπάρχει δε μπορώ, υπάρχει δε θέλω’’.
Για αυτό δεν ανοίγομαι εύκολα, επειδή γνωρίζω ότι οι άνθρωποι κρίνουν με σκληρότητα και δεν ενδιαφέρονται να νιώσουν ποτέ.
Ένιωθα μόνη. Αλλά δεν ήμουν η μόνη. Πολλοί ήταν οι άνθρωποι που πέρασαν από τη δική μου κατάσταση, δεν είχαν διάθεση, δεν μπορούσα να βγουν έξω και να χαμογελάσουν με την καρδιά τους. Αλλά πρέπει να ξέρουν ότι υπάρχει λύση όταν η κατάθλιψη τους χτυπήσει την πόρτα. Και πρέπει να μιλήσουν ανοιχτά, χωρίς φόβο και πάθη. Η κατάθλιψη είναι σκοτεινή, σκληρή, αδυσώπητη. Αλλά ξεπερνιέται.
Κλείσε τα μάτια και την καρδιά σου σε κάθε κακόβουλο που σε γεμίζει ενοχές και αγωνίσου να κερδίσεις ξανά το χαμόγελο και τη ζωή σου! Όλα θα πάνε καλά! Είσαι πιο δυνατός από την κατάθλιψη!
Advertisment
Μαρία Σκαμπαρδώνη – δημοσιογράφος
- Ένα μωσαϊκό η ζωή, με χαρές και λύπες - 26 Φεβρουαρίου 2024
- Οικογένεια… ένας θεσμός με πολλές δομές - 14 Φεβρουαρίου 2024
- Η ευτυχία δεν είναι προορισμός… αλλά ταξίδι - 22 Ιανουαρίου 2024
