Ο Χρόνος γυρισμό δεν έχει

Έδυσε πάλι σήμερα, όπως και χθές, ο ήλιος. Κοντεύει μία, και δύο… αν ήταν, δεν θα άλλαζε κάτι όμως. Είμαι τρομακτικά βέβαιη για αυτό.

Ο Χρόνος γυρισμό δεν έχει

Έδυσε πάλι σήμερα, όπως και χθές, ο ήλιος.
Κοντεύει μία, και δύο… αν ήταν, δεν θα άλλαζε κάτι όμως.
Είμαι τρομακτικά βέβαιη για αυτό.

Η ζωή προχωράει, ο χρόνος όμως τρέχει.
Η ζωή σε όλους και γιά όλους κυλάει το ίδιο.
Ο χρόνος όμως, έχει τη δική του ιστορία.

Advertisment

Μιά Ιστορία άχρονη.
Γιατί δεν την έγραψαν παιδιά, στο τοίχο, με μπογιά.
Ο καθένας μοναχός του, τη γράφει, κάθε μέρα.

Η ζωή προχωράει, πίσω δε κοιτά.
Ο άνθρωπος -για ευχή ή κατάρα- έχει μάτια και στην πλάτη.
Όταν όμως το παρελθόν κοιτά, ξεχνά τη ζωή, που κυλάει μπροστά.

Έτσι όπως κυλάει η ζωή, αφήνει σημάδια ανεξίτηλα στον χρόνο. Ό,τι γράφει η ιστορία, δεν ξεγράφει με μια τελεία. Όσα «τέλος», όσα «ως εδώ» και αν πει ο άνθρωπος. Όσες φορές και αν κλείσει το κεφάλαιο που κάποτε άνοιξε. Πάντα θα δημιουργείται ένα νέο με ίδιους χαρακτήρες, ίδια σκηνικά και παρόμοιο τέλος.

Advertisment

Το ζητούμενο δεν είναι να κλείνει η λογική τα κεφάλαια, οργανώνοντας ένα βολικό κάθε φορά τέλος. Η καρδιά ορίζει το τέλος. Η καρδιά αφήνει πίσω την «προϊστορία», για να γράψει μία νέα ιστορία.

Ούτε η μοίρα είναι αρμόδια να ορίζει τα πράγματα. Ο άνθρωπος εκ φύσεως και κυρίως εκ πεποιθήσεως είναι δυναμικό πλάσμα. Μπορεί να δρά και να αντιδρά κάθε φορά ώστε να φέρνει και να πλάθει τη ζωή στα μέτρα του.

Όταν η ζωή, αδίκως, κλέβει μέσα απο τα χέρια μας ό,τι ο καθένας όρισε για τον εαυτό του ως ευτυχία, και παρ’ όλα αυτά, περιμένουμε να τα γυρίσει πίσω η μοίρα και η καλή μας τύχη. Τότε ματαιοπονούμε και γινόμαστε άξιοι της μοίρας μας.

Για πολλά πράγματα στη ζωή δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι, αυτό είναι γεγονός. Δύο είναι τα δεδομένα: ότι ζούμε μόνο μία φορά και όχι για πάντα. Πώς γίνεται με αυτά τα δεδομένα να σπαταλάμε το χρόνο που είχαμε τη τίμη να μας χαρίσουν;

Είμαστε περίεργοι οι άνθρωποι. Ψάχνουμε λύσεις και δικαίωση στο παρεθλόν. Αμφισβητούμε τα πάντα τόσο συχνά, ώστε μέχρι το τέλος οι απόγονοί μας όντως θα βγάλουν μάτια στη πλάτη.

Δεν ζούμε τη κάθε στιγμή σαν μοναδική. Ζούμε ίδιες, βαρετές και μονότονες μέρες, ενώ γνωρίζουμε ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια του χρόνου. Δεν φτάνει όμως να γνωρίζει κανείς κάτι, πρέπει να έχει και τη θέληση σύμμαχό του.

Λάβετε καθημερινά τα άρθρα μας στο e-mail σας

Σχετικά θέματα

«Δεν είμαι αυτό που μου συνέβη. Είμαι αυτό που επέλεξα εγώ να γίνω» | Καρλ Γιουνγκ
«Και οι λέξεις φλέβες είναι. Μέσα τους αίμα κυλάει» | Γ. Ρίτσος
Οι πιο «τρομακτικές» μάσκες είναι εκείνες που δεν φαίνονται...
Η ζωή δεν φοράει φίλτρα, δεν στολίζεται για να πάρει like, δεν κάνει giveaway τον χρόνο της

Πρόσφατα Άρθρα

Εναλλακτική Δράση