,

«Όταν παίζεις ποδόσφαιρο με μια μεγάλη ομάδα, και το να βγεις στην παράταση, κέρδος είναι…»

Μια νόσος που προκαλεί ΔΕΟΣ σε όλους μας στο άκουσμά της και μόνο… που ο λαός δεν τολμά ούτε καν να την αποκαλέσει με

Όταν παίζεις ποδόσφαιρο με μια μεγάλη ομάδα, και το να βγεις στην παράταση, κέρδος είναι

Μια νόσος που προκαλεί ΔΕΟΣ σε όλους μας στο άκουσμά της και μόνο… που ο λαός δεν τολμά ούτε καν να την αποκαλέσει με το όνομά της, αλλά περιορίζεται σε ένα ξεψυχισμένο «παλιαρρώστια…», λες κι αν προφέρουν το όνομά της θα απλωθεί και σε αυτούς και θα τους μολύνει…

Και μετά αρχίζουν οι απόπειρες να εξηγήσουν πώς έγινε το κακό. Έπινε, λένε, κάπνιζε, ήταν αγχώδης, ήταν κληρονομικό, έκανε αμαρτίες και τιμωρήθηκε για αυτές με την αρρώστια…! Ακούς οτιδήποτε θα σκεφτεί ο ανίδεος που επιχειρεί να δώσει εξήγηση, προκειμένου να καθησυχάσει τον εαυτό του ότι ο ίδιος δεν κάνει τίποτα από αυτά, άρα δε διατρέχει κίνδυνο να προσβληθεί από τη νόσο.

Advertisment

Τ’ ακούς όλα αυτά και γελάς με την απύθμενη ανθρώπινη ανοησία. Γελάς με τις αντιδράσεις των άλλων, των απ’ έξω, είτε είσαι αυτός ο ίδιος που νοσεί, είτε είσαι συνοδός ασθενούς.

Η αντίδραση των νοσούντων απέναντι στον καρκίνο είναι ανάλογη με το χαρακτήρα του καθενός και τη διάθεση που έχει να ζήσει και να αναμετρηθεί με το θεριό. Η πιο κοντινή μου εμπειρία στους θαλάμους της ογκολογικής και η οποία χαράχτηκε στη μνήμη μου, αποτυπώνεται στα παρακάτω λόγια ξεστομισμένα από τον ίδιο τον ασθενή: «όταν παίζεις ποδόσφαιρο με μια μεγάλη ομάδα, και το να βγεις στην παράταση κέρδος είναι…!!!».

Αρχίζει, λοιπόν, μετά ο αγώνας για την παράταση, αρχίζει ο Γολγοθάς… Με την ελπίδα ότι όλα θα πάνε καλά ή έστω θα γίνει το καλύτερο. Τότε είναι που ο Άνθρωπος που θέλει να κρατηθεί στη ζωή, γίνεται θεριό! Κι όσο χάνει τη δύναμή του από την επέλαση της νόσου, τόσο μεγαλύτερο θεριό γίνεται.

Advertisment

Ωστόσο ο αγώνας συνεχίζεται, με αντιδράσεις του τύπου «Δεν το βάζουμε κάτω. Τη ζωή μας την καθορίζουμε εμείς κι ο Θεός που μας την έδωσε…!!!». Κι εσύ ο συνοδός μένεις άναυδος και παρακολουθείς αμήχανος το μεγαλείο ψυχής του ασθενούς, τον παρακολουθείς να περνάει σε μια άλλη διάσταση, υπερβατική, υπερφυσική, καταβάλλοντας προσπάθεια υπεράνθρωπη.

Άλλοι από αυτούς θα πάρουν την πολυπόθητη παράταση, ακόμα και τη νίκη! Άλλοι πάλι φεύγουν νωρίς, αφού πρώτα αποχαιρετιστούν με τα αγαπημένα τους πρόσωπα, αφού τους δώσουν οδηγίες για το πώς θα πορευτούν στη ζωή από δω και πέρα κι αφού εκφράσουν τις τελευταίες τους επιθυμίες… Ενώ ο καρκίνος εξακολουθεί να αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για τη διεθνή επιστημονική κοινότητα.

Κι αν ο ασθενής δεν τα καταφέρει να βγει στην παράταση, τότε ο καρκίνος βγήκε νικητής; ΟΧΙ… γιατί οι συνοδοί μαθαίνουν πολλά από τούτο το παιχνίδι της ζωής… μαθαίνουν να ΝΙΚΟΥΝ ΦΟΒΟΥΣ, ΜΙΣΗ, ΠΑΘΗ ΚΙ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ…

Ιωάννα Λένη – Photo: Author/Depositphotos

Λάβετε καθημερινά τα άρθρα μας στο e-mail σας

Σχετικά θέματα

Οι άνθρωποί μας φεύγουν, αλλά ζουν παντοτινά μέσα μας
«Το αγέννητο παιδί μου…»
Θυμάμαι πράγματα που δεν έζησα... Θυμάμαι και πράγματα που έζησα, αν είναι αλήθεια...
Αν δεν το πεις εσύ, θα το πει το σώμα σου

Πρόσφατα Άρθρα

Εναλλακτική Δράση