Από μικρή θυμάμαι να αναπολώ έναν φάρο στην θάλασσα, να ανάβει και να σβήνει. Σαν την ζωή μια πάνω και μια κάτω. Μόλις όμως ξημερώνει υπάρχει μόνο φως. Ατέλειωτες ώρες γραφής κυρίως ποίησης από μικρό παιδί. Μια ανάγκη που με ακολουθεί και στην τέταρτη δεκαετία της ζωής μου. Όταν γράφω ταξιδεύω στην ίδια θάλασσα με τον ίδιο φάρο και με τις ίδιες μυρωδιές της παιδικής μου ηλικίας. Χωρίς σκέψεις και γεμάτη συναισθήματα.