Νυχτερινά τεφτέρια
Ζόρικα τα νυχτερινά τεφτέρια και η ζωή τα συντηρεί.
Τα ανεπίδοτα της ζωής!
Καθώς τα χρόνια περνούν, το χαμόγελο στους ανθρώπους γίνεται πιο γοητευτικό και τα μάτια λάμπουν περισσότερο, γιατί κουβαλούν ιστορίες και πόνο.
«Όσα δε λέει το στόμα…», από τη Ζωή Χατζηθωμά
Τίποτα δε γίνεται ''αναίμακτα'', αλλά δεν εκλογικεύονται όλα και δεν εξηγούνται.
Ένα κλικ από Κυριακή…
Μία μέρα είναι μόνο η Κυριακή. Μόνο;
“Σπάσε, για να βρεις τα υλικά σου!”
Πρέπει να «σπάσεις» για να δεις από τι είσαι φτιαγμένος...
Η θητεία μας δεν τελειώνει εδώ!
Σε έναν κόσμο που όλοι πάνε πίσω με κάθε τραγικό τρόπο, καλύτερα εμείς να πάμε από εκείνο το δρομάκι που οδηγεί μπροστά.
Η σκόνη και η χρυσόσκονη
Γράφει η Ζωή Χατζηθωμά
Συχνά τα υποκοριστικά κρύβουν μιζέρια: το σπιτάκι μου, το παιδάκι μου, το χαλάκι της εξώπορτας, η ζωούλα μας, ο εαυτούλης μας. Ο άνθρωπος θα πρέπει να ζει δυνατά, με πάθος και χωρίς φόβο....
Βήματα πέρα από τη φθορά
Γράφει η Ζωή Χατζηθωμά
Το πρωί άνοιξα το παράθυρο, πόσους μήνες είχα να είμαι γενναιόδωρη με το φως, πάνε αιώνες από τότε που χάθηκες κι ας βρίσκεσαι στο διπλανό δωμάτιο. Πιθανόν και συ και να με ψάχνεις, γιατ...
Με δύο πόνους…
Γράφει η Ζωή Χατζηθωμά
Αχάραγα σήμερα έξι το πρωί βρήκα μήνυμα από μια φίλη μου: ''Δεν μπορώ να κοιμηθώ. Σαν σήμερα έφυγε η μάνα μου, πάνε τώρα πέντε χρόνια. Είχα να της μιλήσω δύο χρόνια. Της αγόρασα τα κόκκιν...