Αν η επιστημονική ορολογία σας κουράσει, επιμείνετε, γιατί στο τέλος θα ανταμειφθείτε αντιλαμβανόμενοι την απλότητα της αλήθειας της ύπαρξης.
Την Επιστήμη της συνείδησης.
[quote_center]
Advertisment
«Ο παρατηρητής επηρεάζει το παρατηρούμενο γύρω του, με αποτέλεσμα η φύση να μας εμποδίζει να δούμε όλες τις πιθανές πραγματικότητες και να μας αφήνει μόνο με τη «φτωχή» δική μας.
Αυτό που βλέπουμε κάθε φορά ως πραγματικότητα είναι το κομμάτι που μας επιτρέπουν οι προκαταλήψεις, οι ιδέες και οι εμπειρίες μας.
Αυτές (οι προκαταλήψεις, οι ιδέες και οι εμπειρίες μας) φωτίζουν τον γύρω μας κόσμο και εμείς βλέπουμε μόνο τη σκιά που δημιουργείται από πίσω.»
Advertisment
[/quote_center]
W. Heisenberg
Τελικά ο κάθε ένας μας όχι μόνο αντιλαμβάνεται ανάλογα με τον βαθμό συνειδητότητας που έχει, όχι μόνο αντιλαμβάνεται μόνο ότι του αναλογεί και είναι σύμφωνο με αυτόν, αλλά και δημιουργεί την πραγματικότητα που του αναλογεί και αυτό αποδεικνύεται επιστημονικά.
[quote_center]«Από παράλειψη ή πρόθεση, ανεπίγνωστα ή προσχεδιασμένα, όχι μόνο επιλέγουμε, αλλά και δημιουργούμε τις ορατές εξωτερικές συνθήκες που συντονίζονται καλύτερα με την εσωτερική μας κατάσταση.»[/quote_center]
Richard Bach
Η ΔΟΜΗ ΤΩΝ ΣΥΣΤΑΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ
Το σύμπαν είναι φτιαγμένο από υποατομικά συστατικά.
Σύμφωνα με την αρχή της απροσδιοριστίας του W. Heisenberg δε μπορούμε να προσδιορίσουμε ταυτόχρονα την ενέργεια και τη θέση ενός υποατομικού σωματιδίου. Τα υποατομικά συστατικά, με τη σειρά τους είναι φτιαγμένα από ενέργεια, ενέργεια που εκφράζεται με την ιδιοσυχνότητα ενός σωματιδίου το οποίο υπάρχει σε μια υπερθέση (δηλ το άθροισμα των απείρων θέσεων ή/και καταστάσεων που το σωματίδιο μπορεί να πάρει όντας καικύμα και σωματίδιο ταυτόχρονα) και η οποία υπερθέση λαμβάνει χώρα (δηλαδή συγκεκριμενοποιήται σε έναν μόνο συνδυασμό θέσης-κατάστασης από τους άπειρους συνδυασμούς που ενυπάρχουν σε αυτό που αποκαλούμε ενιαίο και αδιάσπαστο χωροχρονικό συνεχές και που οι επιστήμονες ονομάζουν συνεχές ηλεκτρομαγνητικό πεδίο) μόλις κάποιος εξωτερικός παρατηρητής (π.χ. ένας άνθρωπος) παρατηρήσει ένα σωματίδιο του πεδίου. Και το σωματίδιο συγκεκριμενοποιήται σε έναν μόνο συνδυασμό λόγω της προσδοκίας ή της πίστης ή της προηγούμενης γνώσης του παρατηρητή για αυτό που πρόκειται να παρατηρήσει.
Τα άτομα κατέχουν τεράστιες ποσότητες ενέργειας και κινούνται με πολύ υψηλές ταχύτητες σε μέρη τεράστιου κενού.
Στην πραγματικότητα η ύλη και τα άτομα δεν είναι υλικά αντικείμενα αλλά είναι αντανακλάσεις ενέργειας σε κάποιο τεράστιο πεδίο «φωνής», ενέργειας και πληροφορίας.
Αυτό που μας δείχνει η επιστήμη σήμερα είναι πως όταν αλλάζεις το πεδίο, τότε αλλάζεις και το άτομο που το δημιουργεί.
Αυτό το αποδεικνύει και το περίφημο πείραμα της διπλής σχισμής όπου όταν παρατηρούμε ένα ηλεκτρόνιο αυτό συμπεριφέρεται ως σωματίδιο ενώ όταν δεν το παρατηρούμε συμπεριφέρεται ως κύμα και υπάρχει ένα άπειρο ή απροσδιόριστο φάσμα συχνοτήτων στις οποίες μπορεί να βρίσκεται εν δυνάμει ταυτόχρονα αυτό τοηλεκτρόνιο-κύμα.
Όπως αποδεικνύεται και από το παραπάνω πείραμα το ηλεκτρόνιο διαλέγει την σχισμή από την οποία θα μπει και γίνεται ύλη, μόνο όταν το παρατηρήσουμε. Αλλιώς όταν απλά παρακολουθούμε τις ενεργειακές του επιπτώσεις στο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο βλέπουμε πως υπάρχει σε έναν θεωρητικά άπειρο αριθμό θέσεων ταυτόχρονα! Σύμφωνα με αυτή τη νέα επιστήμη της συνείδησης, την κβαντική φυσική, σε υποατομικό επίπεδο η πραγματικότητα δημιουργείται από την συνείδηση της προσδοκίας του παρατηρητή ή της μέτρησης που αυτός κάνει.
Δηλαδή η ύλη δεν υπάρχει, παρά μόνο πιθανές κίνησης της συνείδησης του παρατηρητή. Το στιγμιότυπο της συνείδησης για το οποίο πρώτος μίλησε ο Αριστοτέλης έρχεται και πάλι στο προσκήνιο μετά από χιλιάδες χρόνια μέσα από την κβαντική φυσική!
ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΩΣ ΟΛΟΓΡΑΜΜΑ.
Ολόκληρο το σύμπαν είναι μια ολογραφική έκφραση.
Σε μια ολογραφική εικόνα κάθε μέρος της είναι ένα πλήρες αντίγραφο του όλου.
Σε ένα ολόγραμμα εάν πάρουμε ένα κομμάτι του θα δούμε πως αυτό θα μας δώσει το αρχικό ολόγραμμα. Με λίγα λόγια δηλαδή σε ένα ολόγραμμα κάθε ελάχιστο κομμάτι του περιέχει την πληροφορία του όλου.
Αν τώρα αλλάξουμε έστω το πιο μικρό κομμάτι, αυτή η ελάχιστη αλλαγή θα έχει επιπτώσεις και σε ολόκληρο το ολόγραμμα.
Και επειδή ακριβώς το σύμπαν αποτελείται από τα πολύ μικρά υποσωματίδια γι’αυτό δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε την πραγματικότητα γιατί διαχωρίζουμε τη θέση μας όντας παρατηρητές και νομίζουμε πως τίποτα από αυτά που πράττουμε ή σκεφτόμαστε δεν έχει επίπτωση στο όλο. Ωστόσο αυτό φυσικά δεν συμβαίνει αφού όλο το σύμπαν στην τετραδιάστατη μορφή του είναι η ολογραφική αντανάκλαση του συνόλου των συστατικών του.
ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΓΥΡΩ ΜΑΣ
Υπάρχει ένας ωκεανός καθαρής παλλόμενης συνείδησης στο εσωτερικό του καθενός και είναι η αρχή κάθε σκέψης και ύλης.
Η ποιότητα και η υλική υπόσταση όλων των αντικειμένων γύρω μας κατά κάποιο τρόπο δεν αυτοπροσδιορίζεται αλλά καθορίζεται από το μυαλό το οποίο την αντιλαμβάνεται. Αυτό που συμβαίνει στ’ αλήθεια είναι ότι η πραγματικότητα ορίζεται από αυτόν που την παρατηρεί!
Η πραγματικότητα δεν υπάρχει χωρίς το μυαλό που την παρατηρεί…
Χωρίς το μυαλό η πραγματικότητα υπάρχει μόνο σαν απεριόριστη πιθανότητα.
Η πραγματικότητα είναι μια προβολή του μυαλού.
Όλη η ύλη που υπάρχει γύρω μας είναι αποτέλεσμα πιθανών υποατομικών συχνοτήτων και αυτό σημαίνει πως εάν αλλάξουμε αυτή τη συχνότητα, η δομή της ύλης παύει να είναι η ίδια και θα αλλάξει και αυτή.
Έχουμε συνέχεια συναισθήματα. ιδέες, αξίες και σκέψεις τα οποία όλα αυτά αλλάζουν το πεδίο με τον ίδιο τρόπο που στο πείραμα της σχισμής ο παρατηρητής αλλάζει το πεδίο και “αναγκάζει” το ηλεκτρόνιο να περάσει από συγκεκριμένη σχισμή τη στιγμή που το παρατηρεί και άρα κατά κάποιο τρόπο δημιουργούμε την πραγματικότητα γύρω μας εφόσον όλα είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους στο σύμπαν διαμέσου των υποατομικών σωματιδίων.
Αφού λοιπόν στην ουσία έχουμε ιδρύσει την πραγματικότητα στην οποία ζούμε και η φύση του ανθρώπινου σώματος είναι ένα βιολογικό κομπιούτερ ενώ η φύση του μυαλού είναι συνειδησιακή, μετά κοιτάμε στη δομή του κόσμου και πως αυτός είναι κατασκευασμένος και αναρωτιόμαστε γιατί γίνεται το ένα και γιατί το άλλο και στην τελική γιατί ζούμε σε ένα τόσο σκληρό κόσμο.
Γιατί όταν ο κόσμος κοιτάει μόνο μέσω των ματιών του πιστεύει ότι αυτό μόνο υπάρχει εκεί έξω.
Αλλά δεν είναι έτσι… είναι μόνο μια πολύ – πολύ μικρή συχνότητα του αληθινού σύμπαντος το οποίο λαμβάνει χώρα σε ένα άπειρο πεδίο ενέργειας και ατελείωτων εμβελειών συχνοτήτων και βασικά είναι σαν με έναν απλό φωτογραφικό φακό να προσπαθούμε να δούμε μια ολογραφική φωτογραφία (σκεφτείτε την σαν μια 3D εικόνα) και όλη την πληροφορία που αυτή περιέχει.
Τελικά είναι η δράση της συνείδησης που προκαλεί την δημιουργία του σύμπαντος.
Δεν γίνεται να υπάρχει ένα σύμπαν χωρίς εμάς διότι ακριβώς αυτή μας η ιδιότητα να παρατηρούμε το σύμπαν είναι και η πράξη αυτή που δημιουργεί το σύμπαν και την πραγματικότητα γύρω μας.
[quote_center]
ΟΝ ΔΕΝ ΝΟΕΙΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟ.
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΝΟΕΙΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟ.
ΣΥΜΠΑΝ ΔΕΝ ΝΟΕΙΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟ.
[/quote_center]
Αρίων
Μπορεί να μη βρούμε ποτέ την άκρη του σύμπαντος ή το πιο μικρό υποσωμάτιο από το οποίο αποτελούνται τα πάντα στο σύμπαν ακριβώς γιατί κάθε φορά που παρατηρούμε οτιδήποτε, κάθε φορά που η συνείδηση εξερευνά με την προσδοκία της αναζήτησης και της αναμονής πως κάτι θα υπάρχει εκεί αυτή ακριβώς η δράση της παρατήρησης είναι και η ενέργεια που δημιουργεί αυτό το κάτι που νομίζουμε ότι υπάρχει για μας εκεί έξω.
Άρα, όλοι συν-δημιουργούμε το σύμπαν που φανταζόμαστε καθώς προχωρούμε και ”Αυτό” ανταποκρίνεται με το να παίρνει την μορφή που του ζητάμε.
Ο ΦΟΒΟΣ ΩΣ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ
Το στιγμιότυπο του σύμπαντος λοιπόν είναι συνειδησιακό όμως στην δική μας πραγματικότητα είναι υλικό και αυτό οδηγεί στον φόβο που καλλιεργείται από το δόγμα της οικονομίας μέσω της ανικανοποίητης επιθυμίας απόκτησης.
Και έτσι ο άνθρωπος οδηγείται σε απόγνωση στην προσπάθειά του να αποκτήσει ολοένα και περισσότερα υλικά αγαθά και πλούτο ή στην προσπάθειά του να τα βγάλει πέρα.
Ο φόβος είναι ένα είδος καταστολής του εγκεφάλου και εμποτιζόμαστε με φόβο από όλη αυτή την καθοδηγούμενη κοινωνία που μας χειραγωγεί και μας τρέφει με φόβο με αποτέλεσμα να ενδιαφερόμαστε για το αύριο και να έχουμε τύψεις για το παρελθόν ξεχνώντας όμως το παρόν.
Αυτές οι πολύ χαμηλού επιπέδου συχνότητες του εγκεφάλου που προέρχονται από τον φόβο μας οδηγούν σε μια νεκρή κατάσταση.
Όσο περισσότερο κάποιος άνθρωπος εθίζεται στον φόβο τόσο περισσότερο πιστεύει σε αυτήν την πραγματικότητα και αφού το σύμπαν είναι ολογραφικό συμβάλουμε στην δημιουργία της με το να την πιστεύουμε διότι κάθε σκέψη που υπάρχει δημιουργεί την πραγματικότητα.
ΖΟΥΜΕ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΙ ΣΕ ΜΙΑ ΖΩΗ ΠΟΥ ΑΛΛΟΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΑΝ ΓΙΑ ΕΜΑΣ
Βλέπουμε λοιπόν πως η συνείδηση είναι η προγραμματιστική γλώσσα του σύμπαντος που εμείς δημιουργούμε και γι’ αυτό τα εντολοδόχα μίντια (ΜΜΕ) μας αποπροσανατολίζουν γιατί ακριβώς αυτοί που τα καθοδηγούν γνωρίζουν πως εμείς είμαστε οι δημιουργοί της πραγματικότητας μας οπότε αν χειραγωγηθούμε με κάποιο τρόπο ή αν αποχαυνωθούμε ή αν φοβόμαστε γιατί άλλοι μας θέλουν έτσι, θα δημιουργηθεί μια ανάλογη πραγματικότητα.
Καθώς φαίνεται λοιπόν. η πραγματικότητα που δημιουργούμε δεν είναι δική μας αλλά των ”καθοδηγητών” μας.
Γιατί η δημιουργία είναι αλλουνού και όχι δική μας.
Λοιπόν σκέψου..
Ποιες είναι οι προσδοκίες σου, τι είναι αυτό στο οποίο πιστεύεις και ποιος σου έχει μεταδώσει την ήδη υπάρχουσα γνώση που έχεις;
Αφού όμως σύμφωνα με τη φυσική εμείς δημιουργούμε την πραγματικότητα γύρω μας εφόσον όταν παρατηρούμε ένα αντικείμενο αυτό παίρνει μια συγκεκριμένη μορφή λόγω της προσδοκίας μας γι’αυτό εύλογα θα έπρεπε να αναρωτηθούμε εάν αυτό που περιμένουμε είναι δική μας ή όχι επιλογή.
Μήπως κάποιοι τα γνωρίζουν όλα αυτά και γι’αυτό μας τρέφουν με συγκεκριμένη “πραγματικότητα” διάμεσο των media, μας ταΐζουν με προσδοκίες, αυταπάτες, φόβο, αποχαύνωση, οικονομική κρίση ,υλισμό, καταναλωτισμό, ατομικισμό, πρόσκαιρη διασκέδαση, ευτελή ενημέρωση, αδιαφορία για τα πάντα και όλα αυτά που κρατάνε το ανθρώπινο μυαλό φυλακισμένο; Μήπως για να δημιουργούμε μόνοι μας αυτή τη πραγματικότητα που μας καταδυναστεύει και που κάποιοι μας εκμεταλλεύονται και κερδίζουν ασύστολα εις βάρος μας διάμεσο αυτής;
Είναι τα χρήματα αυτό που πραγματικά ζητάμε και θέλουμε;
Και κυρίως μέσω του χρήματος και την αγάπη μας για αυτό, καταφέρνουν και επιτυγχάνουν όλα τα παραπάνω και έχουν εισβάλλει σε κάθε πτυχή και επίπεδο της πραγματικότητάς μας.
Και το αφήνουμε αυτό να συμβαίνει ενισχύοντας συνεχώς αυτήν την πραγματικότητα.
Ας κοιτάξουμε πάλι τα πιστεύω μας και ας τα ξανά μελετήσουμε προσεκτικά.
Μήπως πιστεύετε πως θα βρεθούμε στα πρόθυρα οικονομικής κρίσης;
Μήπως νιώθετε πως μας εκμεταλλεύονται;
Μήπως πιστεύετε πως μια καινούρια τάξη πραγμάτων έρχεται;
Το ίδιο με σας πιστεύουν εκατομμύρια άνθρωποι ανά τον κόσμο…Μήπως τα έχουμε δεχθεί λίγο πολύ όλα αυτά;
Ε λοιπόν, αν τα πιστεύουμε θα έρθουν μπροστά μας και θα γίνει η πραγματικότητα που πάντα φοβόμασταν, γι’ αυτό έχει καταστεί σε εμάς τόσο οικεία.
Και επειδή λοιπόν κάποιοι τα γνωρίζουν όλα αυτά γι’ αυτό μας βομβαρδίζουν με τις ίδιες εικόνες, τα ίδια πρότυπα και τα ίδια πιστεύω, του φόβου και της αποτροπής της δημιουργίας της δικής μας συνολικής πραγματικότητας γι’ αυτό δεν μας αφήνουν να κάνουμε το δικό μας κβαντικό άλμα της πίστης και να αναγκάσουμε το ηλεκτρόνιο να περάσει από την δική μας επιλεγμένη σχισμή, να αναγκάσουμε το σωματίδιο σε υποατομικό επίπεδο να γίνει η δική μας συνολική και μοναδική πραγματικότητα με την έννοια της αγάπης του όλου.
Η συνειδητοποίηση ότι ο άνθρωπος δεν είναι, ως ατομικό ον, διαχωρισμένος από την ανθρωπότητα και το Σύμπαν, και η αληθινή αγάπη για το καθετί γύρω μας είναι το κλειδί της ευτυχίας.
Εν κατακλείδι αν πιστέψουμε στο γενικό καλό του πλανήτη μας και στο καλό για τον άνθρωπο, και εκατομμύρια από μας το πιστέψουν με κάθε ψυχικό μας απόθεμα και με κάθε κάθε ίνα της συλλογικής ύπαρξής μας, τότε ίσως αυτή η ενιαία αγάπη και ειρήνη να χαλάσει στους Επικυρίαρχους τα σχέδια τους.
Η επιστήμη μας το λέει αυτό..
Παλαιότερα μας το είπε και η θρησκεία.
Ακόμη πιο παλιά το έλεγε και η αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία…
Από την αρχή των αιώνων μας το έλεγαν οι υγιείς μυήσεις.
Καιρός να το αναγνωρίσουμε και να το κατανοήσουμε ώστε να απελευθερωθούμε, στη δική μας συλλογικότητα της συνείδησης..
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ…
Ας πιστέψουμε επιτέλους, πως αν ένα μικρό ποσοστό της ανθρωπότητας αφυπνιστεί, αυτό θα οδηγήσει την παγκόσμια συνείδηση στο δικό της κβαντικό άλμα, δημιουργώντας μια πραγματικότητα, χωρίς δυστυχισμένους ανθρώπους και χωρίς διαφοροποιήσεις μεταξύ των όντων αφού τίποτα δεν θα έχει την ανάγκη να ξεχωρίσει διαχωρισμένα από κάτι σε αυτό το σύμπαν της συλλογικής συνείδησης, μια πραγματικότητα πέρα από τα όρια και της πιο τρελής μας ουτοπικής φαντασίας….
Ως επίλογο δείτε το βίντεο, τα λέει όλα:
Είμαστε σημεία εστίασης συνειδητότητας, ασύλληπτα δημιουργικά. Όταν μπαίνουμε στη αυτο-κατασκευασμένη ολογραφική αρένα που ονομάζουμε χωροχρόνο, αρχίζουμε αμέσως να παράγουμε σωματίδια δημιουργηκότητας, ιματζόνια, σ’ένα βίαιο, αδιάκοπο πυροτεχνικό καταιγισμό. (…)
Τα ιματζόνια δεν έχουν δικό τους φορτίο, αλλά αποκτούν ισχυρή πολικότητα από τη στάση μας και από τη δύναμη των επιλογών και επιθυμιών μας, σχηματίζοντας νέφη κονσεπτονίων – σωματιδίων υψηλής ενέργειας τα οποία μπορεί να είναι θετικά, αρνητικά ή ουδέτερα. (…)
Ένας άπειρος αριθμός από κονσεπτόνια δημιουργείται από αδιάκοπες εκρήξεις, από ένα φοβερό καταιγισμό δημιουργηκότητας που απορρέει από κάθε κέντρο προσωπικής συνειδητότητας, σχηματίζουν νέφη κονσεπτονίων, που μπορεί να είναι ουδέτερα ή ισχυρώς φορτισμένα – αιωρούμενα, χωρίς καθόλου βάρος ή βαριά σαν μολύβι, ανάλογα με τη φύση των σωματιδίων που επικρατούν. (…)
Κάθε δισεκατομμυριοστό του δευτερολέπτου, αμέτρητα νέφη κονσεπτονίων σχηματίζουν κρίσιμη μάζα, ύστερα μετατρέπονται, με κβαντικές εκρήξεις, σε υψηλής ενέργειας κύματα πιθανότητας, που η ακτινοβολία τους διαπερνά, με ταχύτητα ταχυονίου, μια προαιώνια δεξαμενή υπερκορεσμένων εναλλακτικών συμβάντων. (…)
Ανάλογα με το φορτίο και τη φύση τους, τα κύματα πιθανότητας αποκρυσταλλώνουν αυτά τα δυνητικά συμβάντα, έτσι ώστε να ταιριάζουν με τη διανοητική πολικότητα της συνειδητότητας που τα δημιούργησε σε ολογραφική προβολή. (…)
Τα πραγματοποιημένα συμβάντα γίνονται εμπειρία του μυαλού, φορτωμένη με όλα τα απαραίτητα στοιχεία που θα την κάνουν απόλυτα πραγματική και διδακτική για τη δημιουργό συνειδητότητα.
Η αυτόνομη αυτή διαδικασία είναι η πηγή από την οποία αναβλύζει κάθε αντικείμενο και γεγονός στο θέατρο του χωροχρόνου. (…)
Η υπόθεση των ιμαζτονίων είναι πειστική γιατί παρέχει τη δυνατότητα προσωπικής επιβεβαίωσης. Σύμφωνα με αυτήν, όταν η συνειδητότητά μας επιλέγει την κατάφαση, όταν οι σκέψεις μας επικεντρώνονται σε θετικές και ζωογόνες αξίες, πολώνουμε μάζες θετικών κονσεπτονίων, δημιουργούμε ευεργετικά κύματα πιθανότητας και προκαλούμε εναλλακτικά συμβάντα, που διαφορετικά θα ήταν σαν να μην υπήρχαν. (…)
Το αντίστροφο είναι αλήθεια στην περίπτωση παραγωγής αρνητικών γεγονότων.
Από παράλειψη ή πρόθεση, ανεπίγνωστα ή προσχεδιασμένα, όχι μόνο επιλέγουμε, αλλά και δημιουργούμε τις ορατές εξωτερικές συνθήκες που συντονίζονται καλύτερα με την εσωτερική μας κατάσταση.
