Από το περιοδικό Holistic Life
Η Οδοντιατρική επιστήμη, όπως και η Ομοιοπαθητική, είναι επιστήμη της εξατομίκευσης και της λεπτομέρειας. Ως εκ τούτου, η συγγενής τους σχέση θεωρώ ότι είναι αρκετά ισχυρή και πως η Ομοιοπαθητική μπορεί να συμβάλλει θετικά αλλά και ουσιαστικά στο δύσκολο καθημερινό θεραπευτικό έργο του οδοντιάτρου.
Advertisment
Παρακάτω θα αναφερθούμε σε περιπτώσεις-παραδείγματα από το προσωπικό μου αρχείο όπου σε αυτές φαίνεται το πώς μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο.
Ξηροστομία
Είναι γνωστό ότι με την πάροδο της ηλικίας κάποια άτομα εμφανίζουν ξηρoστoμία, και αν φέρουν τεχνικές οδοντοστοιχίες έχουν πρόβλημα στη συγκρότησή τους. Η έλλειψη σάλιου ελαττώνει τις δυνάμεις συνάφειας που αναπτύσσονται μεταξύ Οδοντοστοιχίας και βλεννογόνων με αποτέλεσμα να έχουμε ανεπαρκή στήριξη κυρίως στην άνω γνάθο. Εδώ θα γίνει αναφορά σε μια περίπτωση που ψυχολογικά αίτια είναι πιθανόν να προκάλεσαν συμπαθητική διέγερση στο αυτόνομο νευρικό σύστημα και μερική καταστολή του παρασυμπαθητικού με αποτέλεσμα την ελάττωση της έκκρισης σίαλoυ και την ξηροστομία.
Advertisment
Κυρία Κ.Σ., 58 ετών με ολική νωδότητα, μητέρα τριών παιδιών παραπονείται για αδυναμία συγκράτησης στο στόμα των ολικών τεχνικών οδοντοστοιχιών της λόγω έντονης ξηροστομίας με αίσθημα καύσου. Σκοπός της επίσκεψής της στο ιατρείο ήταν η κατασκευή ενός νέου ζεύγους ολικών οδοντοστοιχιών γιατί τα τέσσερα προηγούμενα ζεύγη της όπως θεωρούσε, ήταν αδύνατον να την εξυπηρετήσουν. Το πρόβλημα της ξηροστομίας παρουσιάστηκε πρo τριετίας μετά από εξαγωγή και του τελευταίου της δοντιού. Στα τρία αυτά χρόνια είχε επισκεφθεί αρκετούς συναδέλφους μέχρι και πανεπιστημιακή κλινική, με αποτέλεσμα αρνητικό για αυτήν.
Τόσο οι γενικές, όσο και οι ειδικές εξετάσεις(σιαλoγραφία κλπ.) δεν έδειξαν τίποτε το παθολογικό από την περιοχή. Η απλασία των σιαλογόνων αδένων, η ατρησία των εκφορητικών πόρων των μειζόνων σιαλογόνων αδένων, η μονιλίαση, ο σακχαρώδης διαβήτης, η σιαλαδενίτιδα, το σύνδρομο Sjogren, το σύνδρομο Sicca, η απόφραξη των ρινικών θαλάμων, η υποβιταμίνωση Α κ.λ.π. είχαν αποκλεισθεί ως γενεσιουργές αιτίες της ξηροστομίας από τους προηγούμενους συναδέλφους. Το πρόβλημά της το αντιμετώπιζε με συχνή λήψη υγρών (νερού) και με διάφορα αγχολυτικά και ηρεμιστικά φάρμακα που λάμβανε κατά διαστήματα.
Όμως από το ιστορικό του ασθενούς διαπίστωσα ότι πριν από την ξηροστομία και για δύο χρόνια παρουσίαζε νευραλγικούς πόνους στα δόντια της, τέτοιους που δεν μπορούσαν να αντιμετωπιστούν με διάφορα θεραπευτικά μέσα, με αποτέλεσμα οι διάφοροι θεράποντες οδοντίατροι να προτείνουν τελικά την εξαγωγή τους.
Αναφέρει: «Τα δόντια μου ήταν πολύ καλά. Δεν είχα ενοχληθεί από αυτά στο παρελθόν. Τα έβγαλα για να ανακουφιστώ από τους πόνους, αλλά τώρα με βρήκαν τα χειρότερα.» Οι νευραλγικοί πόνοι στα δόντια συνέπεσαν με το γεγονός ότι και τα τρία παιδιά της μετανάστευσαν για να εργασθούν στη Γερμανία. Είναι άτομο ανασφαλές (έντονο σύμπτωμα) και αγχωτικό (σύνηθες σύμπτωμα). Νευρική και με φόβο να μείνει μόνη Στενάχωρη. Απαιτητική (έντονο σύμπτωμα)από τους άλλους (σύζυγο). Αναφέρεται στα παιδιά της και κλαίει. Στεναχωριέται που είναι μακριά της αλλά δεν θέλει όμως να μεταβεί στη Γερμανία γιατί φοβάται τι θα γίνει με το σπίτι της. Επιθυμεί αλμυρά (πολύ έντονο σύμπτωμα, κρέας, λαδερά.
Κλινική εξέταση Επισκόπηση: Στοματικός βλεννογόνος χωρίς υγρή και λαμπρή όψη όπως ο φυσιολογικός.
Κατά τόπους εξέρυθρος. Φατνιακές υπολειμμα- τικές ακρολοφίες ικανοποιητικές. Η δοκιμασία στο στόμα των τεσσάρων ζευγών των ολικών οδοντοστοιχιών έδειξε κάποια τεχνικά προβλήματα κατασκευής, άλλες στα όρια των πτερυγίων τους, άλλες στη σύγκλεισή τους κλπ. Ένα ζεύγος από αυτά θεωρήθηκε ότι με αναγόμωση των βάσεων και εξισορρόπηση της σύγκλεισης θα μπορούσε να την εξυπηρετήσει, αποφεύγοντας έτσι την κατασκευή ενός νέου ζεύγους.
Θεραπεία
Arsenicum album Μ/ 1 και σύσταση διακοπής των αγχολυτικών και ηρεμιστικών φαρμάκων. Διόρθωση του επιλεγέντος ζεύγους των τεχνιτών οδοντοστοιχιών.
Επανεξέταση (έπειτα από δύο μήνες)
Η ξηροστομία έχει σχεδόν αποκατασταθεί.
Μόνο το βράδυ πριν τον ύπνο νιώθει το στόμα της ξηρό.
Εξέταση
Κανένα πρόβλημα από τη στοματική της κοιλότητα. Η επισκόπηση έδειξε στοματικό βλεννογόνο με υγρή και λαμπερή όψη όπως ο φυσιολογικός. Νιώθει πολύ πιο ήρεμη και επισκέφθηκε στα παιδιά της στη Γερμανία.
Υπεραιμία πολφού και Ομοιοπαθητική θεραπευτική
Στους οδοντιάτρους είναι γνωστό ότι η υπεραιμία του πολφού ενός η περισσοτέρων δοντιών δεν είναι νόσος, αλλά σύμπτωμα κυκλοφορικής διαταραχής του, ως αντίδραση σε κάποιο μικρής έντασης γι’ αυτόν υπερβαλβιδικό ερέθισμα. Έρευνες όμως έχουν δείξει ότι πολφοί που κατηγοριοποιούνται κλινικά ως υπεραιμικοί, δύσκολα παρουσιάζουν στο εσωτερικό τους υπεραιμία, όπως αυτή περιγράφεται στη φλεγμονή του πολφού. Επομένως, αντί να μιλάμε σε αυτές τις περιπτώσεις για υπεραιμία ή ακόμα και για αναστρέψιμη πολφίτιδα, θα ήταν πιο σωστό να μιλάμε για οδοντική υπερευαισθησία.
Κλινικά, τόσο στην υπερευαισθησία όσο και στην πολφίτιδα ο πόνος είναι το κύριο κλινικό σύμπτωμα, μόνο που στην πρώτη περίπτωση διαρκεί όσο και το ερέθισμα, ενώ στην πολφίτιδα συνεχίζεται έστω και για χρόνο και μετά την άρση του ερεθίσματος. Όμως εξαιτίας της έλλειψης σχέσης ανάμεσα στην ιστολογική κατάσταση του πολφικού ιστού και την κλινική του εικόνα, είναι στη πράξη πολύ δύσκολο να συγκεκριμενοποιηθούν οι διάφορες κλινικές όψεις, που μπορεί ο ασθενής να παρουσιάζει στο εσωτερικό μιας οποιασδήποτε ιστολογικής ταξινόμησης. Ο μηχανισμός που ευθύνεται για την πρόκληση του πόνου στην οδοντική υπερευαισθησία δεν είναι σαφής. Διάφορες θεωρίες έχουν διατυπωθεί κατά καιρούς με επικρατέστερη την υδροδυναμική θεωρία των Brannstrom-Garberoglio. Όλες όμως αυτές έχουν σχέση με την μεταβολική κατάσταση του πολφού. Ο μεταβολισμός του πολφού επί υπερευαισθησίας μπορεί να διαταράσσεται, αλλά διατηρεί όμως τη συνοχή του. Η βλάβη είναι αναστρέψιμη και η ζωτικότητα του πολφού διαφυλάσσεται.
Ως αιτία της κατάστασης αυτής ευθύνονται κυρίως οι αυχενικές διαβρώσεις των ζώντων δοντιών αλλά και διάφορες επεμβάσεις στα ζώντα δόντια, όπως είναι οι διάφοροι τροχισμοί (αυτό γίνεται στις εμφράξεις, στις ακίνητες προσθετικές εργασίες, κατά την εξισορρόπηση της σύγκλεισης, στις ορθοδοντικές παρεμβάσεις κλπ.) αλλά και ψυχικές καταστάσεις. Παρακάτω ακολουθεί ιστορικό ασθενούς, απόσπασμα από το βιβλίο μου “Μια θεωρία για το Χάος της Ασθένειας”, όπου φαίνεται αυτό.
Κυρία Ρ.Μ., ηλικίας 38 ετών, έγγαμη με δύο παιδιά παραπονιέται για:
– Στιγμιαίο, δυνατό, ανεντόπιστο πόνο, στα δόντια της κάτω γνάθου, κυρίως το βράδυ, που ξεκινά από το δεξί ημιμόριο και επεκτείνεται στο αριστερό και αντιστρόφως, ιδίως στο κρύο νερό και τα παγωμένα φρούτα και που περνά σχεδόν αμέσως μετά την απομάκρυνση του ερεθίσματος.
– Στιγμιαίο, δυνατό, ανεντόπιστο πόνο στα δόντια της κάτω γνάθου κατά τη διάρκεια εκτέλεσης μασητικών κινήσεων με δυσκολία στη μάσηση. Ο πόνος εμφανίστηκε προ μηνός κάτω δεξιά μετά από οικογενειακή στεναχώρια που πέρασε η ασθενής (θλίψη) και μετά τη λήψη αναλγητικών φαρμάκων ,επεκτάθηκε και αριστερά.
– Ξηροστομία με δίψα ,όταν νευριάζει.
– Σκασμένα χείλη κατά διαστήματα.
– Ερπητικά εξανθήματα κυκλικά γύρω από το στόμα, παλαιότερα.
– Έντονη πικρή γεύση.
– Είναι άτομο νευρικό, ευέξαπτο, κλειστό. Δεν εξωτερικεύει τα συναισθήματά της. Κλαίει μόνη της.
– Πονοκέφαλος μετά το μεσημέρι, συνήθως 12- 6 μ. μ.
– Νιώθει χειρότερα το βράδυ.
– Φοβάται τις διάφορες σοβαρές ασθένειες και κυρίως τον καρκίνο.
– Της αρέσει η θάλασσα, τα ταξίδια.
– Επιθυμεί τα γλυκά, τα αλμυρά, τα ψάρια, το κοτόπουλο.
– Τριχόπτωση στο λούσιμο των μαλλιών.
– Συχνοουρίες.
– Κρυώνει και παγώνουν τα πόδια της.
Κλινική εξέταση:
Ηλεκτρική και θερμική δοκιμασία δοντιών: Aντίδραση σε χαμηλότερη ένταση ρεύματος και ηπιότερο θερμικό ερέθισμα (ψυχρό) σε όλα τα δόντια με ζωντανό πολφό της κάτω γνάθου σε σχέση με τον μάρτυρα .
Αναφέρει: “Πέρασα άσχημες καταστάσεις, δεν τα ξεπερνώ εύκολα, τα θυμάμαι. Παλαιότερα δεν αντιδρούσα καθόλου, δεν μίλαγα, τα κρατούσα μέσα μου. Έχω άγχος για τους άλλους (τα άλλα μέλη της οικογένειας). Νιώθω ότι δε με αγαπούν. Με πνίγει το σπίτι μου. Θα ήθελα να εργάζομαι”.
Διάγνωση: Υπεραιμία των πολφών των ζώντων δοντιών της κάτω γνάθου
Θεραπεία: Natrum muriaticum M/1 και της συστήθηκε η διακοπή των παυσίπονων φαρμάκων
.Επανεξέταση:
Αναφέρει: “Αισθάνομαι καλά. Οι πόνοι πέρασαν αμέσως. Μιλάω και δεν τα κρατώ πια μέσα μου.
Στεναχωριέμαι, θέλω να κλάψω, αλλά με πιάνει κόμπος στο λαιμό. Πνίγομαι”.
Κλινική εξέταση: Ηλεκτρική και Θερμική διαδικασία: Ίδια με του μάρτυρα.
Επανεξέταση ένα μήνα αργότερα:
Αναφέρει: “Αισθάνομαι καλά. Από τη στοματική κοιλότητα δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα.
Τα καθημερινά προβλήματα τα αντιμετωπίζω πιο εύκολα πλέον.”
Επανεξέταση ένα μήνα αργότερα:
“Νιώθω εντελώς καλά. Είμαι καλά”.
Δεκαεπτά μήνες αργότερα, παρέμενε ασυμπτωματική.
Δημήτρης Καλιαντάς
Οδοντίατρος – Ομοιοπαθητικός
