Η ψυχολογία του Jung είχε αγγίξει όπως έχουμε δει σε πολλές δημοσιεύσεις στο Internet το ζήτημα των αστρολογικών αρχετύπων. Oι μαθητές του και κυρίως η Karen Hammaker Zondag προχώρησαν και σε ένα ορισμό του τι ακριβώς αναπαριστά συμβολικά η παρουσία των πλανητών σε ένα αστρολογικό χάρτη. Οι πλανήτες περιγράφονται σε αυτές τις αντιστοιχίες σαν ψυχολογικές δυνάμεις που υπάρχουν μέσα στον ψυχισμό και αναπτύσσουν μία δική τους προσωπικότητα μέσα στην προσωπικότητα.
Στο πρώτο και το δεύτερο (σύνδεσμος) μέρος είδαμε το συμβολισμό στους λεγόμενους προσωπικούς πλανήτες (Ήλιος μέχρι Άρη). Ας συνεχίσουμε στο 2ο μέρος με τον Δία, τον Κρόνο και τον Ουρανό.
Advertisment
Ο Δίας
Αν οι προσωπικοί πλανήτες συμβολίζουν «ένστικτα» που προορίζονται να ανέλθουν στη συνειδητότητα, τι συμβολίζουν οι πιο αργοί πλανήτες όπως ο Δίας ή ο Κρόνος; Οι δύο αυτοί πλανήτες συμβολίζουν πλέον τάσεις που παρουσιάζονται για πρώτη φορά στο ανθρώπινο είδος κι όχι στο ζωικό βασίλειο. Ο Δίας αντιπροσωπεύει την αυθόρμητη τάση του ανθρώπου για πνευματική ενατένιση, για αναζήτηση του παραπάνω από τη ζωή, για αναζήτηση της ψυχής και του ηθικά καλού και κακού όπως προκύπτει από πνευματικές διδαχές κι όχι από την ανάγκη συμβίωσης και τις υλικο-κοινωνικές συνθήκες, που συμβολίζεται από την Αφροδίτη. Στην προσπάθεια για πνευματική ενατένιση, ο Δίας αναζητεί όλο και περισσότερα, συμβάλλοντας σε συνεχή επέκταση της γνώσης, της ενόρασης, της αντίληψης, των οριζόντων.
Ο Κρόνος
Η συνεχής επέκταση βεβαίως σημαίνει και λίγη δομή, σημαίνει και υπερβολή και ταύτιση. Ο Κρόνος είναι αυτός που έρχεται να ελέγξει τη διαδικασία και να δώσει στο άτομο την κατανόηση ότι οι ιδέες δεν είναι απλώς γνώση, αλλά έχουν συγκεκριμένη επίδραση στα πράγματα, συγκεκριμένες επιδράσεις και αποτελέσματα. Ο νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος γίνεται κατανοητός μέσα από τη συμβολική μορφή του Κρόνου κι είναι αυτή η σύγκρουση της επιθυμίας με το αποτέλεσμα που επιφέρει την πρώτη ανάδυση της συνειδητότητας. Γιατί όπως λέει και η M.E.Harding «το ένα ένστικτο εναντιώθηκε στο άλλο και το έθεσε υπό τον έλεγχο του δίνοντας έτσι έναρξη στη σύγκρουση ανάμεσα στην επιθυμία και τις αντικειμενικές καταστάσεις. Αυτή η σύγκρουση που ανάγκαζε το άτομο να διαλέξει, αν δεν ήθελε να εγκαταλειφθεί στο δισταγμό και τα αποδιοργανωτικά του αποτελέσματα, οδήγησε στη συνειδητότητα».
«Η συνειδησιακή ωρίμανση αναδύεται μόνο εξαιτίας της δυσαρέσκειας» αναφέρει πάλι η ίδια για να καταδείξει σε ψυχολογικό επίπεδο τι σημαίνει η φράση «Ο Κρόνος είναι ο μεγάλος δάσκαλος του ζωδιακού». Ο Κρόνος όμως δεν ολοκληρώνει δυστυχώς την εξέλιξη του εαυτού. Έχοντας επιτύχει μία κατάσταση συνειδητότητας και γνωρίζοντας τον πόνο και τις συγκρούσεις που ήταν απαραίτητες για να φτάσει σε αυτήν το άτομο διστάζει να αναθεωρήσει το Εγώ του, όταν προκύπτουν νέες συνθήκες και νέες πραγματικότητες. Προκύπτει έτσι η γνωστή κατάσταση συντηρητισμού και εμμονής του Κρόνου, που έρχεται να διασπάσει ο Ουρανός.
Advertisment
Σε παλιότερες εποχές, που ο Ουρανός ήταν απών από το πλανητικό πάνθεον το ξεπέρασμα αυτό συμβολιζόταν με το Δία, δημιουργώντας ένα τρίτο δίπολο αρσενικού – θηλυκού, όπου ο Δίας εξέφραζε τη «θηλυκή» ενατενιστική φύση για τη ζωή, την αυθόρμητη συμπάθεια προς τη θρησκεία και τους δασκάλους, την κατανόηση προς τις ψυχικές ανάγκες των μελών μίας οικογένειας / ομάδας, ενώ ο Κρόνος την πρακτική και αυστηρή φύση του συντηρητικού «συζύγου», που επιθυμούσε να διατηρεί εξωτερικά το status quo, ανεξάρτητα από τα καλέσματα της ψυχής των ανθρώπων στην ομάδα που εκείνος ήταν επικεφαλής. Με τα τρία αυτά δίπολα (Ήλιου – Σελήνης, Άρη – Αφροδίτης και Δία – Κρόνου) λειτουργούσε η παραδοσιακή αστρολογία για την κατανόηση του εαυτού και των πραγμάτων του κόσμου.
Πώς μεταβλήθηκε όμως η θεώρηση των πραγμάτων με την είσοδο των εξωκρόνιων πλανητών και την έξοδο από το κλασσικό μοντέλο της αστρολογίας; Τι σημασίες αποδόθηκαν ψυχολογικά στους εξωκρόνιους πλανήτες και τι συμβολισμοί τους ανατέθηκαν;
Ο Ουρανός
Ο Ουρανός ως ο πρώτος από τους εξωκρόνιους πλανήτες που ανακαλύφθηκε ήρθε σε εποχή αλλαγών. Περίοδο επαναστάσεων για τη Δυτική Ευρώπη (αμερικανική και γαλλική επανάσταση) συνδέθηκε με το επαναστατικό πνεύμα, τη φιλελεύθερη στάση ζωής του δυτικού κόσμου, την ανοχή και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Άλλοι μελετητές τον κατατάσσουν ως την ανώτερη οκτάβα του Ερμή, ως εκείνον δηλαδή που βάζει μπροστά την αντικειμενική γνώση, ανεξαρτήτως αν αυτή αρέσει ή δεν αρέσει στις κατεστημένες δομές.
Μία δομή Ερμή ανεξάρτητη πλέον από τον Εγώ, που εισέρχεται στα πλαίσια του κατά Jung Εαυτού, της εικόνας εκείνης που έχουμε δηλαδή για τον εαυτό μας, στην οποία χωράνε και οι άλλοι και οι οποίοι μπορεί κι αυτοί κάποιες φορές να έχουν δίκιο.
Ή ακόμα της ομάδας, στην οποία ανήκουμε κι επιβεβαιωνόμαστε μέσα από αυτήν, συνειδητά εντασσόμενοι πλέον κι η οποία πλέον παίρνει τη θέση του Εγώ σαν το αντικείμενο υπεράσπισης και επιβίωσης. Μας ενδιαφέρει να μάθουμε πράγματα για το πώς θα επιβιώσει η ομάδα ή ψυχολογικά μιλώντας ο ευρύτερος χώρος που κινείται πλέον ο Εαυτός μας (εμείς κι οι άλλοι με τους οποίους συναναστρεφόμαστε) κι όχι απλά το Εγώ.
Με τον τρόπο αυτό ο ο Ουρανός έρχεται να αποδομήσει τον Κρόνο, να ξεπεράσει τις δομές και να τις ανανεώσει. Κινείται με γνώμονα την ανανέωση ως αυτοσκοπό, αποταυτισμένα και κατά κάποιους εξωτερικούς παρατηρητές ψυχρά και καθόλου πονετικά. Όπως κι ο κόσμος που ζούμε άλλωστε, που περισσεύει από νόηση και ιδέες αλλά όχι τόσο από πάθος και συμπόνοια. Ίσως έτσι γίνει λίγο καλύτερα κατανοητή η σύνδεση του Ουρανού με το δυτικό κόσμο, το πώς προήλθε ο δυτικός αυτός κόσμος από το ξεπέρασμα του συντηρητικού φεουδαρχισμού και έβαλε εμπρός σαν κυρίαρχο χαρακτηριστικό του την πρόοδο ως αυτοσκοπό αντί την πρόοδο για τον άνθρωπο.
Συνεχίζεται…
ΥΓ: Ο Βασίλης Παπαδολιάς είναι αστρολόγος, ειδικός πληροφορικής και συγγραφέας και αρθρογραφεί στις σελίδες https://www.myhoroscope.gr και https://www.newageastrology.gr
