Όταν τα βλέφαρά μου κλείνουν, βλέπω καλύτερα
γιατί τα μάτια μου θωρούν αδιάφορα απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ.
Μα όταν κοιμάμαι, στα όνειρα κοιτάζουν μόνο εσένα
και με το μυστικό φως τους φέγγουν μες το σκοτάδι.
Μα εσύ, που η σκιά σου κάνει τους ίσκιους φωτερούς,
τι χάρμα οφθαλμών θα ‘πλαθε η θωριά του ίσκιου σου
στην ηλιόλουστη μέρα με τους λαμπρούς σου φωτισμούς
αφού έτσι φέγγει ο ίσκιος σου σε όμματα τυφλά;
Advertisment
Τι ευλογία θα ‘ταν ο γλυκασμός των ματιών σου
αν σ’ έβλεπαν στο ζωντανό φως της μέρας
αφού ο αχνός ίσκιος σου είναι ωραίος στη νεκρή νύχτα,
σε βαθύ ύπνο, κλειστά μάτια και ζοφερή λάμψη;
Όλες οι μέρες είναι νύχτες ώσπου να σ’ αντικρίσω
κι οι νύχτες μου γίνονται λαμπρές άμα σ’ ονειρευτώ.
Ένα καλοφτιαγμένο πόδι θα στραβώσει,
ένα λυγερό κορμί θα καμπουριάσει,
μια μαύρη γενειάδα θ’ ασπρίσει,
ένα κεφάλι όλο μπούκλες θα μείνει φαλακρό,
τ’ όμορφο πρόσωπο θα μαραθεί,
το ζωηρό μάτι θα θολώσει…
Advertisment
Αλλά μια καλή καρδιά είναι ήλιος και φεγγάρι,
για να μην πω μονάχα ήλιος κι όχι φεγγάρι
γιατί αστράφτει και ποτέ δεν αλλάζει
ακολουθώντας το δρόμο του πιστά.
-Ουίλιαμ Σαίξπηρ-
www.thessalonikiartsandculture.gr
~
