Ted Trainer, κοινωνιολόγος του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας, της Αυστραλίας
“…Το κίνημα των Οικολογικών Χωριών – αν και ακόμα σε πρώιμο εμβρυακό στάδιο – είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο που ανταποκρίνεται στις παγκόσμιες συνθήκες… Τα Οικολογικά Χωριά χτίζουν μικρές, βιώσιμες κοινότητες με τους περιορισμένους τους πόρους και με προσωπική δέσμευση.
Advertisment
Θεωρούν τον εαυτό τους ως μοντέλα για το πώς πρέπει να ζήσουμε όλοι τελικά, εάν η απειλή προς το περιβάλλον και τις κοινωνικές δομές που καθοδηγούνται από μεγάλα συγκροτήματα της παγκοσμιοποίησης, λαμβάνεται σοβαρά υπόψη. Είναι ένας τρόπος ζωής δυνατός για τον καθένα στον πλανήτη.
Πολλοί πολιτικοί και άλλοι, που παρατηρούν το φαινόμενο, τείνουν να κατατάσσουν τους ανθρώπους των Οικολογικών Χωριών ως «ιδεαλιστές», υποτιμώντας τους ως μη ρεαλιστές. Αλλά η αντίδραση αυτή είναι επιπόλαια και αρκετά παραπλανητική. Η πραγματικότητα είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι οι αληθινοί “ρεαλιστές”, αυτοί που παίρνουν στα σοβαρά τις απειλές από τον τρόπο ζωής μας, και αναλαμβάνουν προσωπική δράση για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
Είναι οι παραδοσιακοί πολιτικοί μας που είναι απρόθυμοι ή ανίκανοι να ασχοληθούν με αυτά τα θέματα. Ζουν σε ένα φανταστικό κόσμο που δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ. Η σχεδόν θρησκευτική πίστη τους στην ατέλειωτη οικονομική ανάπτυξη, ως λύση στα προβλήματά μας, είναι αβάσιμη και καθυστερεί απλώς την στιγμή που θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά μέτρα.
Advertisment
Οι πολιτικοί παίρνουν τον εύκολο δρόμο, ενώ τα Οικολογικά Χωριά αντιμετωπίζουν το πρόβλημα ευθέως, κάνοντας το δύσκολο, αλλά αναγκαίο έργο, με μικρή ή καθόλου υποστήριξη από την ευρύτερη κοινότητα. Εγκαθιδρύουν έτσι τα στοιχειώδη θεμέλια μιας νέας κουλτούρας, την οποία η κοινωνία τελικά θα αγκαλιάσει, εν μέρει εξ ανάγκης, αλλά και επειδή η ζωή σε ένα Οικολογικό Χωριό προσφέρει πολύ απλά πιο ικανοποιητικές συνθήκες ζωής από το κυρίαρχο δυτικό μοντέλο.
Ένα Οικολογικό Χωριό είναι, ιδανικά μιλώντας, ένας μικρόκοσμος στον μακρόκοσμο, καθώς αντιπροσωπεύει σε πολύ μικρή κλίμακα – συνήθως με 50-400 άτομα – όλα τα στοιχεία και όλα τα προβλήματα που υπάρχουν στην ευρύτερη κοινωνία, ενώ επιχειρούνται ορατές λύσεις σε αυτά τα προβλήματα, είτε είναι αυτά η αυτάρκεια, η επίλυση συγκρούσεων με ειρηνικό τρόπο, η δημιουργία θέσεων εργασίας, η ανατροφή των παιδιών, η εκπαίδευση, ή απλώς η διασκέδαση και ο εορτασμός της ζωής.
Αν το συγκρίνουμε αυτό με την ευρύτερη δυτική κοινωνία, τότε έχουμε κατακερματισμένες οικογένειες, διαχωρισμό της εργασίας και του σπιτιού, διαχωρισμός των πλούσιων και φτωχών, εγκληματικότητα στους δρόμους και μια ζωή διαρκούς φόβου και άγχους και όχι μόνο, επειδή κατά βάθος όλοι γνωρίζουμε ότι ο σύγχρονος δυτικός τρόπος ζωής της υπερβολικής κατανάλωσης και των κοινωνικών ανισοτήτων δεν είναι βιώσιμος και είναι άδικος σε παγκόσμια κλίμακα, και γι αυτό θα φτάσει σε ένα τέλος, αργά ή γρήγορα…”
