Original Play
Η Elie Wiesel, αποκαλεί τα παιδιά «φορείς της υπόσχεσης». Ποια είναι η υπόσχεση; Αυτή η υπόσχεση περιγράφεται με μια απλή πρόταση- η ειρήνη είναι το παιχνίδι του παιδιού.
Η υπόσχεση αυτή έγκειται στο ότι ο ερχομός του κάθε παιδιού στον κόσμο αποτελεί ένα τρόπο της ζωής, ώστε να μας δοθεί η ευκαιρία για ένα βαθύ και έως τώρα απαρατήρητο συμπεριφοριστικό μοτίβο μετατόπισης από έναν κόσμο που παλεύουμε να νικήσουμε σε έναν κόσμο που κυριαρχεί το παιχνίδι.
Advertisment
Το «Original Play» είναι μια ψυχολογική και σωματική διαδικασία. Αποτελεί συνδυασμό γνωστικής , συναισθηματικής και αισθησιο- κινητικής μάθησης, η οποία γίνεται κατανοητή και αναπτύσσεται με την πρακτική.
Δεν είναι ανταγωνιστικό ούτε ενέχει αντιπαλότητες ή και αισθήματα νίκης ή ήττας. Είναι μια παγκόσμια διαδικασία πέρα από πολιτισμικά, κοινωνικά ή γλωσσικά όρια. Γι’αυτό ακριβώς το λόγο λειτουργεί ως βάση για την διαπροσωπική επικοινωνία και πολιτισμική ακεραιότητα. Αποτελεί ένα σημείο συνάντησης όπου μπορούμε να αισθανόμαστε ότι ανήκουμε σε μια ομάδα, δίχως κοινωνικούς διχασμούς.
Advertisment
O Fred. Donaldson είναι ένας διεθνώς καταξιωμένος ειδικός του παιχνιδιού, πρωτοπόρος στη χρήση του ως εναλλακτική λύση για την αντιμετώπιση της βίας, της κακοποίησης και της επιθετικότητας. Για πάνω από 30 χρόνια έχει παίξει με παιδιά, παιδιά με ειδικές ανάγκες, μέλη συμμοριών, παιδιά των δρόμων, φυλακισμένους, άγρια ζώα (δελφίνια, φάλαινες, λιοντάρια, λύκους, ελέφαντες, αρκούδες, ρινόκερους, μπαμπουίνους, κολιμπρί, πεταλούδες) και έχει εκπαιδεύσει ενήλικες σε σχέση με τη σημασία και τη χρήση του παιχνιδιού. Χρησιμοποιεί το παιχνίδι για να δημιουργεί «καταφύγια» όπου τα παιδιά νιώθουν ασφάλεια και αγάπη.
Επιπλέον, ο Δρ. Donaldson είναι σύμβουλος παιχνιδιού σε πολλά εκπαιδευτικά και θεραπευτικά ιδρύματα στις Ηνωμένες Πολιτείες, στις Φιλιππίνες, στη Νότιο Αφρική, στην Πολωνία και στη Σουηδία. Έχει γράψει το προταθέν για βραβείο Πούλιτζερ βιβλίο “Playing by Heart” (Παίζοντας από Καρδιάς) και πάνω από 35 άρθρα και κεφάλαια βιβλία σχετικά με το παιχνίδι και το Αϊκίντο.
Η Jolanta Graczykowska, MA. είναι η επίσημη αντιπρόσωπος και συντονιστής του προγράμματος “Αυθεντικό Παιχνίδι” στην Ευρώπη. Είναι η Διευθύντρια του Κέντρου Προώθησης του Αυθεντικού Παιχνιδιού: δασκάλα και θεραπεύτρια. Παίζει με παιδιά με αναπηρίες, με θύματα βίας και με ενήλικες σε όλο τον κόσμο, ανεξαρτήτως ηλικίας, πολιτιστικού υπόβαθρου, κοινωνικής τάξης ή ψυχοκινητικής εξέλιξης. Διευθύνει εργαστήρια και διοργανώνει διεθνή εκπαιδευτικά Σεμινάρια με θέμα το “Αυθεντικό Παιχνίδι”, για γονείς και επαγγελματίες σε πολλές χώρες της Ευρώπης.
Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν ρωτά «Είναι το σύμπαν φιλικό;» Μια πινακίδα στο σπίτι των παιδιών της Μητέρας Τερέζα στην Καλκούτα, αποτελεί μια απάντηση στο ερώτημα του Αϊνστάιν. «Αφιερώστε το χρόνο στο παιχνίδι, αφιερώστε χρόνο να αγαπήσετε και να αγαπηθείτε». Αντί να δώσει απάντηση στην ερώτηση, η πινακίδα μας λέει τι να κάνουμε προκειμένου να ανακαλύψουμε μόνοι μας την απάντηση.
Οι θεολόγοι, οι ποιητές , οι επιστήμονες και οι φιλόσοφοι ατενίζουν τον κόσμο μέσα από το ματάκι της περιορισμένης ανθρωπότητας ελπίζοντας να δουν το άπειρο πρόσωπο της Δημιουργίας και έχουν πασχίσει να κατανοήσουν το σύμπαν ώστε να βρούμε την ησυχία μας μέσα σε αυτό. Παρόλο που πολλοί επιστήμονες και σοφοί παραδέχονται ότι υπάρχει ένα μοτίβο για διατήρηση της ζωής , αυτοί δεν ξέρουν ακόμη πώς να το αναπτύξουν. Ούτε επίσης ξέρουν που να ψάξουν να το βρούνε.
Παρά τις συμβουλές που έχουν δοθεί από το Χριστό, τον Βούδα και τον Γκάντι, εμείς ψάχνουμε σε λάθος μέρη για ειρήνη. Η ειρήνη ήδη υπάρχει εκεί όπου δεν έχουμε ποτέ σοβαρά σκεφτεί να ψάξουμε- εντός του αυθεντικού παιχνιδιού των παιδιών. Τα παιδιά που προηγουμένως είχαν αντιμετωπιστεί ως όντα μειωμένης επιρροής αποδεικνύονται τώρα οι φορείς της πιο σημαντικής υπόσχεσης στη ζωή, την ειρήνη. Η ειρήνη που αναζητάμε, στόχο έχει την επιστροφή στις ρίζες μας και με αυτόν τον τρόπο γινόμαστε αυτό που πραγματικά στον πυρήνα μας είμαστε.
Δώρο από τη Φύση
Το «αυθεντικό παιχνίδι» των παιδιών δεν είναι κατασκεύασμα του πολιτισμού, αλλά μάλλον ένα δώρο ενθουσιασμού από τον Δημιουργό σε όλη τη ζωή στη Γη. Αυτός ο ενθουσιασμός με την αυθεντική σημασία του «θείου δώρου, είναι αυτός που καθιστά το αρχικό παιχνίδι αυθεντικό. Σε αυτό το αυθεντικό παιχνίδι, η ενότητα είναι ενσωματωμένη και βιώνεται ως μια βαθιά αίσθηση του «ανήκειν», η οποία επαναπρογραμματίζει βασικές και ανθεκτικές στο χρόνο ψυχοσωματικές καταστάσεις. Φανταστείτε για παράδειγμα, έναν κόσμο δίχως νίκες ή ήττες, δίχως λάθη και εκδίκηση. Ένας τέτοιος κόσμος ίσως να μοιάζει απίστευτος αλλά τα παιδιά μου έχουν αποδείξει ότι μπορείς κάτι τέτοιο να το βιώσεις.
Fred Donaldson, Ph. D:
Σαράντα χρόνια πριν, τα παιδιά τράβηξαν τη προσοχή μου και τη φαντασία μου, φέρνοντάς μου λίγα από όσα προσδοκούσα αλλά πολλά από αυτά που, όπως απεδείχθη, χρειαζόμουν. Το ενθουσιώδες παιχνίδι τους είναι ένα είδος ευγενούς ενασχόλησης καθώς αυτά με έχουν διδάξει επανειλημμένα τον τρόπο για να διευρύνω την συμπόνια μου και να αγκαλιάσω όλη τη ζωή. Με αυτό τον τρόπο , αυτά δεν έχουν απλά διευκολύνει τη ζωή μου – την έκαναν πιο ευλαβή και, επομένως, πιο δύσκολη. Τα παιδιά μου δείχνουν ότι δεν είμαι αυτός που νομίζω ότι είμαι, αλλά μάλλον αυτός που προσποιούμαι να γίνω και δεν μπορώ να γίνω. Και έτσι, έχω διευρύνει και τη φαντασία μου και την ανθρωπιά μου.
Ένα πρωινό, καθώς έδινα μια διάλεξη σε εκπαιδευτικούς και σε κοινωνικούς εργάτες στη Μανίλα, μου φέρανε οκτώ παιδιά της γειτονιάς να παίξουν μαζί μου, ως απόδειξη. Καθώς σύρθηκα προς τα παιδιά, αυτά άρχισαν να ουρλιάζουν και να τρέχουν τριγύρω. Το δοκιμαστικό τακ τους αποτελείτο από άλματα στην πλάτη μου και καταχώνιασμα στην αγκαλιά μου. Μία έφηβη κοπέλα χαμογέλασε ντροπαλά, αλλά απείχε από το παιχνίδι μας. Ο έφηβος που έπαιζε πλησίασε τη διστακτική κοπέλα και της είπε ως πρόσκληση, «έλα, όλα είναι εντάξει. Και αυτός άνθρωπος είναι».
Μερικούς μήνες αργότερα καθόμουνα σε μια σχολική αυλή στην Athlone, κοντά στο Κέϊπ Τάουν. Με περιέργεια και ενθουσιασμό, τα νεαρά παιδιά εκεί με περικύκλωσαν. Ένα μικρό αγόρι τρύπωσε ανάμεσα στα άλλα και σύρθηκε στην αγκαλιά μου. Αυτό τύλιξε τα μικροσκοπικά χέρια του γύρω μου και μαζεύτηκε κοντά μου ανάμεσα στα άλλα παιδιά που συνωστίζονταν και γιόρταζαν. Το κουδούνι έκανε τα παιδιά να καταλάβουν ότι έπρεπε να μπουν στη σειρά- το μικρό αγόρι εξακολουθούσε να με αγκαλιάζει. Ύστερα από λίγα λεπτά αυτό σηκώθηκε, με χαιρέτησε κουνώντας το χέρι του και μπήκε μέσα στο σχολείο.
Μία δασκάλα που μας είχε προσέξει με ρώτησε εάν ήξερα κάτι για το μικρό αγόρι στην αγκαλιά μου. Αυτή μου είπε ότι αυτό είχε έρθει σε αυτό το σχολείο πριν μια εβδομάδα. Τον είχαν φέρει στο σχολείο ενώ πριν τον είχαν βρει χωμένο μέσα σε μία μαύρη πλαστική τσάντα πεταμένη στα σκουπίδια. Εγώ έστρεψα τα πρόσωπό μου αλλού και δάκρυσα καθώς κοίταξα την αυλή του σχολείου.
Στο αυθεντικό παιχνίδι, τίποτε δεν αποκτάται σε θεωρητική βάση- τα πάντα βιώνονται ως εμπειρία. Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας πρακτικής είναι μια αίσθηση καλοσύνης η οποία μπορεί να διαδοθεί σε κάθε τι που έχει ζωή.
Κατά τη διάρκεια ενός σεμιναρίου για τα μέλη συμμοριών στην Νέα Υόρκη, ένας 18χρονος με ρώτησε «Μπορείς να με βοηθήσεις να μην καυγαδίζω; Όταν κάποιος με αγγίζει, τον χτυπάω χωρίς προηγουμένως να το έχω σκεφτεί. Έχω κουραστεί να καυγαδίζω και να μιλάω με το διευθυντή του σχολείου και την αστυνομία σε καθημερινή βάση». Εγώ τον ρώτησα εάν θα ήθελε να έρθει μαζί μου ύστερα από το διάλειμμα. Αυτός συμφώνησε. Σταθήκαμε ακίνητοι κοιτώντας ο ένας τον άλλο. Τον ρώτησα «Μπορώ να σε σπρώξω;» Αυτός έγνεψε καταφατικά. Εγώ τον έσπρωξα. Αυτός ίσα που μετακινήθηκε. Μετά τον ρώτησα «Μπορώ να σε σπρώξω πιο δυνατά;» Εκείνος ανασήκωσε τους ώμους και κούνησε το κεφάλι του. Κατόπιν τον έσπρωξα δυνατότερα. Αντανακλαστικά, η δεξιά του γροθιά στόχευσε προς το πρόσωπό μου. Απέφυγα τη γροθιά του με το πίσω μέρος του χεριού μου, χαμηλώνοντάς την στο ύψος του στήθους μου όπου εκεί κράτησα το χέρι του απαλά. Αγκαλιαστήκαμε και καθίσαμε κάτω.
Όταν κάθισα κάτω, η νεαρή γυναίκα που καθόταν δίπλα μου ψιθύρισε. «Είδες τα μάτια του;». Έγνεψα καταφατικά. Ο ίδιος έκλαιγε. Η αντανακλαστική αντίδραση του εφήβου στο άγγιγμα ήταν η επιθετικότητα. Αυτή τη φορά, ωστόσο, δεν υπήρχε θύμα, ούτε επιτιθέμενος, καμία κατηγορία και καμία εκδίκηση. Αυτή ακριβώς είναι η υπόσχεση του αυθεντικού παιχνιδιού. Το νεαρό αγόρι αργότερα με ρώτησε, «Μπορώ να μάθω να το εφαρμόζω αυτό με τα παιδιά;»
«Φυσικά, «είπα. Αγκαλιαστήκαμε για μια ακόμη φορά και οι δρόμοι μας έκτοτε χώρισαν. Όμως δεν ήταν διαφορετικοί πλέον όπως πριν.
Για ποιους λόγους είναι σημαντικό το Original play;
Fred Donaldson, Ph. D:
H δόμηση σχέσεων παιχνιδιού ίσως είναι μια από τις πιο υψηλού επιπέδου ενέργειες που αναλαμβάνουμε, έτσι ώστε να δημιουργήσουμε και να εξασφαλίσουμε περισσότερο υγιή κα ειρηνικά παιδιά, οικογένειες, κοινότητες και έθνη. Κοιτάξτε τι είπε η 10χρονη Άννα για το Original Play. «Το παιχνίδι μπορεί να μας κάνει να πούμε στους άλλους ότι αυτό που κάνουν δεν μας αρέσει και ταυτόχρονα να μην προκαλέσουμε κακό σε κανέναν όταν λέμε κάτι τέτοιο. Η ασφάλεια, η αγάπη και το αίσθημα του ανήκειν, επαναδομούν τάσεις επιθετικότητας, βίας και εκδίκησης ,οι οποίες διαταράσσουν τις ικανότητες των παιδιών για ασφαλή προσκόλληση, λήψη αποφάσεων καθώς και την ικανότητα να αντιλαμβάνονται τις απειλές.
Η ιδέα ότι στην καρδιά του πλανήτη έγκειται ένα μοτίβο καλοσύνης και ενότητας, το οποίο δύναται να το ανακαλύψουμε και να το βιώσουμε όλοι μας αποτελεί το βασικό αξίωμα του «Original Play» το οποίο αναδιαμορφώνει το σύνδεσμο μεταξύ εγκέφαλου – νου – περιβάλλοντος. Μέσω αυτής της δυναμικής μεταμόρφωσης , το άτομο υφίσταται συμπαγείς και δομημένες αλλαγές , οι οποίες είναι βαθιές. Αυτή η αλλαγή ως προς το μοτίβο έχει δύο σημαντικές ιδιότητες : εμπλουτισμός, ή η ικανότητα για επιλογές, πλαστικότητα ή ικανότητα για αλλαγή.
Τα οφέλη του Original play δεν περιορίζονται στα παιδιά αλλά είναι διαθέσιμα σε όλους μας
Τα οφέλη του «Original play» περιλαμβάνουν:
1. Την ικανότητα να ξεχωρίζουμε το καλό και το άσχημο άγγιγμα
2. Την βελτίωση της αυτό- εκτίμησης , της συναισθηματικής ευελιξίας , όπως επίσης και την βελτιωμένη αποδοχή των διαφορών
3. Την μείωση του άγχους , του στρες, και της άμυνας
4. Την ικανότητα να σκεφτόμαστε πέρα από τον ανταγωνισμό
5. Την ενεργή συνήθεια της καλοσύνης
6. Την ανάπτυξη μιας εμπεριστατωμένης αίσθησης του ανήκειν.
7. Μια μείωση στην ενέργεια που χρησιμοποιούμε για άμυνα, απτή άμυνα, σωματική κόπωση , και τον τραυματισμό
8. Την βελτίωση ως προς το εύρος της κίνησης, της κινητικής εξερεύνησης , της ισορροπίας και της ευελιξίας
9. Την θετική επίδραση στο ανοσοποιητικό, καρδιο-μυϊκό και ενδοκρινολογικό σύστημα.
10. Την αύξηση στην πλαστικότητα του εγκεφάλου.
11. Το χτίσιμο της σχέσης του ενήλικα με το δικό του εσωτερικό παιδί.
Σκοπός του Οriginal Play είναι:
– Η παρεμπόδιση και η απαλοιφή της επιθετικότητας , της βίας καθώς και άλλων αρνητικών συμπεριφορών από τα παιδιά και τους εφήβους
– Η επίλυση των σωματικών και συναισθηματικών εντάσεων
– Η δημιουργία ασφαλών συνθηκών και ένα ασφαλές περιβάλλον για τη μάθηση
– Η διόρθωση εκπαιδευτικών και συμπεριφοριστικών προβλημάτων
– Η υποστήριξη των παιδιών σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη και την εκμάθηση των παιδιών
Το «Original Play»
– Παρουσιάζει μια εναλλακτική λύση για την επιθετικότητα και τη βία δίχως τη χρήση βίας , ενώ ταυτόχρονα διατηρεί την αυτοεκτίμηση και για τον εαυτό μας και για τους άλλους
– Παρέχει επιλογές για πιθανές αντιδράσεις ενάντια στην επιθετικότητα , τη βία και το φόβο χωρίς να υπάρχει ανάγκη για εκδίκηση
– Μετασχηματίζει τις βαθιά ριζωμένες αρνητικές συνήθειες και μοτίβα συμπεριφοράς σε νέα μοτίβα βασιζόμενα στα αισθήματα αγάπης και ασφάλειας.
– Δημιουργεί έναν ασφαλή χώρο για τον μετασχηματισμό της σωματικής ή λεκτικής επιθετικότητας
– Προωθεί το αίσθημα του «ανήκειν» ως την καλύτερη εναλλακτική για το φόβο και τον ανταγωνισμό
– Δημιουργεί ένα θεμέλιο για τις βέλτιστες συνθήκες μάθησης, δημιουργικότητας και αυτό –εξέλιξης.
– Αυξάνει την πιθανότητα προσαρμογής σε νέα περιβάλλοντα για τις μεταβαλλόμενες συνθήκες της ζωής.
– Η βελτίωση των σχέσεων μεταξύ των ατόμων καθώς και μεταξύ ομάδων με την αντικατάσταση της επιθετικότητας και της βίας μεταξύ των ανθρώπων με καλοσύνη και αγάπη
– Να καταστήσει κάθε παιδί ασφαλές και αγαπητό.
O Νέλσον Μαντέλα είχε κάποτε γράψει «Στην Νότια Αμερική πρέπει τα παιδιά να μπορέσουν να παίξουν και πάλι». Γιατί; Επειδή το παιχνίδι τους αυτό καθ’ αυτό αποτελεί επαφή με το ανθρώπινο πνεύμα που αποκαθιστά το αρχικό νόημα της παιδικής ηλικίας προς την κατεύθυνση και ανάπτυξη της ανθρώπινης ζωής, εκπληρώνοντας με αυτόν τον τρόπο την υπόσχεση της παιδικής ηλικίας για ειρήνη.
Η εγγενής ευγένεια του παιχνιδιού αποτελεί ένα καταπληκτικό, ευφυές μοτίβο καθώς και ένα σύστημα αναγνώρισης, το οποίο «θέτει καινούριο χάρτη» στον εγκέφαλο, καταστρέφοντας, αποσυντονίζοντας και αλλάζοντας τις προϋποθέσεις για το φόβο ενώ ταυτόxρονα προωθεί την πλαστότητα του νευρικού συστήματος καθώς και την ενδυνάμωση συγκεκριμένων νευρολογικών κόμβων που παράγουν ειρήνη, επίγνωση και συμπόνια.
Το Original Play, είναι μια εγγενής οικολογική ευφυΐα και με τη βοήθειά της μοιραζόμαστε τη χαρά της ζωής, μια ανείπωτη εμπειρία όπου η πραγματικότητα είναι η ίδια για όλους και όπου οι ενέργειες αναδύονται από το παρόν δίχως στοχασμό, όπου όλοι ξέρουν πώς να συσχετίζονται αυθόρμητα μεταξύ τους, δίχως να μεσολαβεί η σκέψη.
