“Εξημέρωσέ με”… μου φώναζαν τα μάτια σου
“…αν με εξημερώσεις, θα χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον. Για μένα θα είσαι μοναδικός στον κόσμο. Για σένα θα είμαι εγώ μοναδική στον κόσμο…” είπε η αλεπού στον μικρό πρίγκιπα. Αυτό διάβαζα κι εγώ στα μάτια σου, κάθε φορά που σε συναντούσα, κάθε φορά που μου μιλούσες.
Advertisment
Στην αρχή, με μπέρδευε ο τρόπος σου, με αποπροσανατόλιζε η συμπεριφορά σου. Στην πορεία, σε έμαθα, σε κατάλαβα. Συνήθως, λες το αντίθετο από αυτό που νιώθεις, γκρινιάζεις όταν δεν σε καταλαβαίνουν, αντιδράς σε όλα για να σε προσέξουν. Πλέον, σε ξέρω, σε αναγνωρίζω, ό,τι και αν κάνεις δεν μπορείς να με ξεγελάσεις, να μου κρυφτείς. Ξέρω, σε μένα πλέον δεν κρύβεσαι, επειδή δεν το θέλεις, γιατί ξέρεις πως σε νοιάζομαι, έχω την ευθύνη σου.
Βέβαια, έχω την ευθύνη σου. Σε εξημέρωσα. Είμαι υπεύθυνη για σένα. Όχι, όχι επειδή πρέπει, κανείς δεν με υποχρεώνει. Απλά, έτσι νιώθω, έτσι θέλω, αυτό επιλέγω. Επιλέγω να σε νοιάζομαι, να σε προσέχω, να σε φροντίζω, να σε νταντεύω, να σε κακομαθαίνω, να είμαι δίπλα σου, όπως εγώ κρίνω, όπως εγώ νιώθω. Καθώς, είσαι μοναδικός για μένα.
Μου το ζητούσαν τα μάτια σου, δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Στην αρχή, δυσκολεύτηκα, κόπιασα, μπερδεύτηκα, μα δεν το έβαλα κάτω. Έβλεπα στα μάτια σου, πόσο το ήθελες, και τα κατάφερα. Ξέρεις γιατί τα κατάφερα…; Επειδή άξιζες να είσαι μοναδικός για μένα. Ένας φίλος, τόσο ξεχωριστός, τόσο διαφορετικός, απλά υπέροχος.
Δεν είσαι μόνος σου, σε αυτό τον κόσμο. Έχεις κάποιον να εμπιστευτείς, να μοιραστείς, να δεθείς. Νιώθεις δυνατός, όπως κι εγώ, καθώς έχουμε ο ένας τον άλλον. Μαζί μπορούμε να ξεπεράσουμε τα πάντα, να παλέψουμε για τα πάντα.
- Μην φοβάσαι το παρελθόν, αν έχεις μάθει να κοιτάς μπροστά - 6 Ιουλίου 2017
- 5 μήνες μετά… - 26 Ιουνίου 2017
- Η αντίδραση που έγινε… πάθος - 11 Ιανουαρίου 2017
