Μα εγώ για το παιδί μου κάνω τα πάντα!
Της Κυριακής Περδικέα, ψυχοθεραπεύτρια – σύμβουλος ψυχικής υγείας
Advertisment
Πόσες φορές έχετε ακούσει αυτή τη φράση από τους γονείς σας ή ενδεχομένως την έχετε πει κι εσείς οι ίδιοι για τα δικά σας παιδιά; Υπάρχουν, λοιπόν καλά και κακά νέα. Τα καλά είναι ότι δεν χρειάζεται να κάνετε τα πάντα για το παιδί σας. Ως γονέας έχετε υποχρέωση να κάνετε όσα είναι απαραίτητα για τη σωστή και υγιή ανάπτυξή του. Τα κακά νέα είναι ότι αν πιστεύετε πως κάνετε τα πάντα για το παιδί σας, καλύτερα θα είναι να σταματήσετε να το κάνετε.
Διαβάστε ακόμη: Το βαρύτερο φορτίο για ένα παιδί είναι η ζωή που δεν έζησαν οι γονείς του
Το παιδί δεν έχει ανάγκη έναν γονέα που θα κάνει τα πάντα γι’ αυτό. Έναν γονέα που θα το συμβουλεύει συνεχώς για ότι του συμβαίνει χωρίς να του αφήνει χώρο να σκεφτεί το ίδιο για την κατάσταση και αν χρειαστεί βοήθεια να τη ζητήσει. Έναν γονέα που δεν του αναθέτει αρμοδιότητες από φόβο μήπως το κουράσει ή ακόμα χειρότερα επειδή πιστεύει πως είναι μικρό και δεν θα τα καταφέρει. Έναν γονέα που δεν το καθοδηγεί ώστε να γίνει ανεξάρτητο και να πατάει γερά στα πόδια του αλλά το κάνει να αισθάνεται ότι ο κόσμος είναι επικίνδυνος και ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνο του εκεί έξω.
Advertisment
Ακούω συχνά, από γονείς να λένε «εμείς, είμαστε πολλή δεμένη οικογένεια». Στην πορεία πάντα αντιλαμβάνομαι ότι αυτό που πραγματικά λένε είναι ότι «εμείς είμαστε πολλή δεμένη οικογένεια και κανείς δεν βγαίνει έξω από αυτήν». Και είναι τόσο πολύ εκλωβισμένοι στο ότι πρέπει να κάνουν τα πάντα για το παιδί που δεν αντιλαμβάνονται πάρα μόνο όταν το παιδί έχει πια ενηλικιωθεί ότι έχουν δημιουργήσει έναν ενήλικα ο οποίος δυσκολεύεται να αυτονομηθεί και να πάρει αποφάσεις για τη ζωή του. Όταν το παιδί τους ως ενήλικας ψάχνει στις σχέσεις του για μια μαμά και έναν μπαμπά που θα αναλαμβάνουν για εκείνον τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες γιατί ο ίδιος θα φοβάται να το κάνει αφού ποτέ δεν το έμαθε.
Και το ίδιο παιδί ως ενήλικας θα αναζητά τη συμβουλή του μπαμπά ή της μαμάς για να πάρει αποφάσεις αφού θα αποφεύγει να πάρει οποιαδήποτε απόφαση μόνος του από φόβο μήπως κάνει λάθος. «Με τη μαμά μου είμαστε φίλες», «με τον μπαμπά μου τα λέμε όλα». Αν σας φαίνονται οικείες αυτές οι εκφράσεις τότε είναι καλό να γνωρίζετε ότι οι γονείς δεν είναι, δεν μπορούν και δεν πρέπει να είναι φίλοι με το παιδί.
Το παιδί βρίσκει φίλους μεταξύ των συνομηλίκων του, στους γονείς του αναζητά αποδοχή και αγάπη άνευ όρων για να αποκτήσει αυτοεκτίμηση και να μάθει να αγαπά τον εαυτό του. Αναζητά την ανάθεση αρμοδιοτήτων για να αποκτήσει αυτοπεποίθηση και να πιστέψει στον εαυτό του και στις ικανότητές του. Τέλος, αναζητά υποστήριξη για να μπορέσει όταν έρθει η ώρα, ν’ ακολουθήσει τον δικό του δρόμο χωρίς να αισθάνεται ενοχές.
- Μεγαλώνεις γρήγορα παιδί μου - 20 Μαρτίου 2017
- Ο τοκετός δεν είναι μια ακόμα ιατρική πράξη, είναι μια ιερή στιγμή - 2 Μαρτίου 2017
- Η επικριτική φωνή μέσα μας - 9 Φεβρουαρίου 2017
