Ένα μεγάλο λάθος της οικογένειας, της κοινωνίας και του εκπαιδευτικού συστήματος είναι πως δεν διδάσκει τα παιδιά να αναρωτιούνται και να ερευνούν τα πάντα. Περιορίζουμε τα παιδιά στη στείρα αποστήθιση, στην αναπαραγωγή και αναμάσηση γεγονότων και απόψεων, χωρίς όμως να τα ενθαρρύνουμε να ερευνούν και να ψάχνουν.
Τα παιδιά είναι ουσιαστικά ένα ζυμάρι που πλάθεται και προσπαθεί να ρουφήξει μέσα του όσα περισσότερα μπορεί για τον κόσμο γύρω του. Ταυτόχρονα όμως, είναι οι άνθρωποι εκείνοι που αποτελούν το βλαστάρι και την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, το κάθε παιδί ατομικά είναι ένας άνθρωπος που μπορεί να γαλουχηθεί ηθικά ώστε να σηκώσει τη σημαία της προόδου και της βελτίωσης του κόσμου.
Γι’ αυτό, ας μάθουμε στα παιδιά να αγαπούν τη γνώση. Ας τους αγοράζουμε βιβλία, ας τα πηγαίνουμε σε μουσεία. Ας τους παίρνουμε παιχνίδια αλλά ας εμφυσήσουμε μέσα τους την αγάπη για την έρευνα προς τα εκατομμύρια “γιατί” που υπάρχουν στον κόσμο, ας τα ενθαρρύνουμε να κάνουν ερωτήσεις και να έχουν απορίες.
Ας μην ωθούμε τα παιδιά στη στείρα αποστήθιση, ας μην επιβραβεύουμε μόνο όταν αποστηθίζουν και μαθαίνουν πληροφορίες και ολόκληρες σελίδες. Ας τους μιλήσουμε για την αξία της ερώτησης που είναι ένα σπουδαίο όχημα και βοηθός στην ανακάλυψη της γνώσης, ας δείξουμε και εμείς οι ίδιοι το παράδειγμα με το να διαβάζουμε, να σεβόμαστε το περιβάλλον ή να βρισκόμαστε κοντά στην τέχνη και τον πολιτισμό.
Ας μαθαίνουμε στα παιδιά όχι μόνο να διαβάζουν, αλλά και να ερευνούν και να έχουν απορίες και να αγωνίζονται για την κατάκτηση της γνώσης. Έτσι, το ίδιο το παιδί θα αγαπήσει τη μάθηση, θα θελήσει να έρθει και μόνο του κοντά της και δε θα την αντιμετωπίζει με φόβο και αποστροφή όπως, δυστυχώς, προσπαθεί να πράξει η σύγχρονη εκπαίδευση η οποία την προσεγγίζει επιδερμικά και επιφανειακά. Ας ενθαρρύνουμε τα παιδιά να ρωτούν και να ερευνούν, ας τους δώσουμε το έναυσμα να γίνουν σκεπτόμενοι άνθρωποι.
Photo: Author/Depositphotos
