Τα τελευταία 24ωρα κάνει το γύρο του διαδικτύου ένα μήνυμα από έναν εκπαιδευτικό, τον Γιώργο Χρηστινίδη, ο οποίος θέλησε την τελευταία μέρα της σχολικής χρονιάς να απευθυνθεί στους γονείς των μαθητών και να τους αποκαλύψει το δικό τους μερίδιο ευθύνης για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο θεσμός και η λειτουργία του ελληνικού σχολείου.
Ο Γιώργος Χριστινίδης διδάσκει Φυσική Αγωγή εδώ και 21 χρόνια σε μαθητές δημοτικών σχολείων. Αναφερόμενος στο δικό του μάθημα, τονίζει πως όλοι οι γονείς αγωνιούν για τους βαθμούς των παιδιών τους σε μαθήματα όπως τα μαθηματικά και τα φιλολογικά, αλλά σχεδόν κανείς δεν ενδιαφέρεται να μάθει πώς ανταποκρίνεται το παιδί του σε ένα μάθημα όπως η Φυσική Αγωγή.
Advertisment
Για τους σημερινούς γονείς είναι λιγότερο σημαντικό να μάθουν κατά πόσο ένα παιδί συνεργάζεται, κοινωνικοποιείται και νιώθει χαρούμενο στο πλαίσιο του σχολείου. Και μάλιστα το παράδειγμα της Φυσικής Αγωγής δείχνει πως οι γονείς απαξιούν πλήρως για το πώς και αν γίνεται το μάθημα της άσκησης και αν το παιδί τους ανταποκρίνεται θετικά σε αυτή.
Παρακάτω παραθέτουμε το μήνυμα του εκπαιδευτικού που έχει γίνει viral
«Γονείς…
Advertisment
Τελείωσε ακόμη μια σχολική χρονιά, δώσαμε τους τίτλους σπουδών και αποχαιρετίσαμε τους μαθητές για το καλοκαίρι. 21 χρόνια στην υπηρεσία σε Δημοτικά Σχολεία και οι γονείς που ήρθαν να με ρωτήσουν για την παρουσία του παιδιού τους στο μάθημα της Φυσικής Αγωγής όλα αυτά τα χρόνια μετριούνται στα δάχτυλα των χεριών. 7 με 8 γονείς σε 21 χρόνια.
Ο Εκπαιδευτικός Φυσικής Αγωγής είναι αόρατος τις ημέρες που δίνουμε ελέγχους ή τίτλους σπουδών… Kι όμως, θα μπορούσε κάποιος να μου κάνει κάποιες ερωτήσεις όπως:
– Συμμετέχει το παιδί μου στο μάθημα;
– Συνεργάζεται με τα άλλα παιδιά; Μπορεί να συνεργαστεί;
– Μήπως θέλει να είναι πάντα αρχηγός;
– Μήπως δεν θέλει να είναι αρχηγός;
– Πώς διαχειρίζεται τη νίκη;
– Πώς διαχειρίζεται την ήττα;
– Πότε διαπιστώσατε ότι είναι πιο χαρούμενο;
– Πώς τα πάει με το ρυθμό;
– Είναι κοινωνικό ή απομονώνεται;
– Διαπιστώσατε κάποιο πρόβλημα με την κίνηση;
– Έχει ισορροπία;
– Βάζει στόχους; Επιδιώκει να τους πετύχει;
– Βοηθάει τους άλλους;
– Δέχεται βοήθεια από άλλους;
– Τι προτείνετε για να βελτιωθεί η διατροφή του;
– Πώς θα το πείσω να τρώει φρούτα;
– Πώς θα καταφέρω να κοιμάται περισσότερο;
Αγαπητοί γονείς, αυτά είναι πράγματα ουσιώδη για την ευτυχία του και την ανάπτυξή του. Δεν έχει σημασία τι θα επιλέξει να κάνει στη ζωή του, έχει σημασία, όμως, να είναι υγιής, ισορροπημένος και ευτυχισμένος σε ό,τι επιλέξει να κάνει.
Τα τελευταία χρόνια βλέπω ενήλικες δύσκαμπτους, αδέξιους, παχύσαρκους, ενήλικες που ντρέπονται -για κάποιο λόγο- να σηκωθούν να χορέψουν, ενήλικες κομπλεξικούς… Επίσης, κάποιες πολυεθνικές ή μεγάλες εταιρείες έχουν καταλάβει κάτι που αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν οι περισσότεροι και στα βιογραφικά των υποψηφίων που τους υποβάλλονται κοιτάζουν αν αυτός, που ζητάει εργασία, έχει ασχοληθεί με κάποιο άθλημα, αν ήταν ομαδικό ή ατομικό, αν συμμετείχε σε κοινές αθλητικές δράσεις, για να δουν αν έχει ηγετικά χαρακτηριστικά, αν μπορεί να συνεργαστεί με άλλους, πως αντιδράει σε συνθήκες πίεσης και πως διαχειρίζεται το θυμό, την οργή, την ήττα, τη νίκη. Κανείς δεν ενδιαφέρεται αν πήρε 10 ή 9 στον έλεγχο, αν ήταν διμοιρίτης στην παρέλαση ή αν ήταν από την εξωτερική πλευρά για να το βγάλετε καλή φωτογραφία.
Αγαπητοί γονείς… έχετε μαύρα μεσάνυχτα!
ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!»
Photo: Author/Depositphotos
