Όλα τα σχολεία στην Περιφερειακή Ενότητα Καβάλας, αλλά και στη Σαντορίνη, παιδικοί σταθμοί, νηπιαγωγεία, ΚΑΠΗ, κοινωφελή ιδρύματα αλλά και δημόσιοι ανοιχτοί χώροι κοσμούνται από ζωγραφικά έργα του. Ο Γιάννης Κανίογλου άρχισε να ζωγραφίζει το 2008, όταν η μικρή του κόρη του πρότεινε να ζωγραφίσει την τάξη του λυκείου στο οποίο φοιτούσε.
Από εκείνη την ημέρα και μετά δεν έχει σταματήσει να κάνει αυτό που αγαπά και έτσι τα τελευταία 13 χρόνια, ο κος Κανίογλου έχει γίνει συνώνυμο της δημιουργίας στα παιδιά και όχι μόνο. Έχει μάλιστα εξαιρετική επικοινωνία και μεταδοτικότητα μαζί τους, καταφέρνοντας να τους μεταλαμπαδεύσει τη μαγεία της τέχνης αυτής.
Advertisment
Το κάνει οικειοθελώς, αφού η βασική του εργασία δεν ήταν αυτή. Ο κος Γιάννης σπούδασε ηλεκτρονικός και για πολλά χρόνια εργαζόταν στον ΟΤΕ. Μετά την εθελούσια αποχώρηση από τη θέση εργασίας του, αφιερώθηκε στο χόμπι αυτό, φιλοτεχνώντας συνεχώς σχολεία πάντα με τη βοήθεια των παιδιών ή και των εκπαιδευτικών.
Ο ίδιος εξήγησε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων την ιδιαίτερη συνεργασία που έχει με τα σχολεία: «Ποτέ δεν ζωγραφίζω μόνος. Η συμμετοχή των ανθρώπων του φορέα που με καλεί είναι απαραίτητη προϋπόθεση για μένα ώστε το τελικό αποτέλεσμα να αποτελεί συλλογική προσπάθεια, που θα έχει και παιδευτικό χαρακτήρα. Όταν με καλούν σε ένα σχολείο, για παράδειγμα, αρχικά θα μιλήσω στα παιδιά για το τι θέλουν να ζωγραφίσουν, για τις ιδέες που έχουν. Θα συζητήσουμε για την τέχνη και μαζί θα καταλήξουμε στην τελική ιδέα. Στη συνέχεια όλοι μαζί, δηλαδή οι μαθητές, οι γονείς ή και οι εκπαιδευτικοί, θα μεταφέρουμε στους τοίχους της τάξης ή τους τοίχους του σχολείου, αυτό που εμπνευστήκαμε. Μόνο έτσι τα παιδιά γίνονται κοινωνοί του έργου τους και το προστατεύουν».
Επίσης, μοιράζεται με τον κόσμο μια από τις πιο ιδιαίτερες εμπειρίες του: ««Είναι σημαντικό μέσα από τη ζωγραφική να στέλνεις μηνύματα και να δίνεις τη δυνατότητα στους άλλους να εκφράζονται. Από τις πιο ξεχωριστές δουλειές ήταν αυτή που είχε γίνει στο Θεραπευτήριο Χρονίων Παθήσεων στην Ελευθερούπολη, όπου εκεί συνεργάστηκα εξαιρετικά με τους τροφίμους όλων των ηλικιών, αλλά και τα στελέχη. Το αποτέλεσμα αυτής της συλλογικής δουλειάς ήταν μαγικό. Είναι ξεχωριστό συναίσθημα μέσα από τη ζωγραφική να δίνεις στον άλλον την αίσθηση της ελευθερίας, ζωγραφίζοντας για παράδειγμα πατερίτσες πεταμένες στο γρασίδι, όταν στην πραγματικότητα ο δημιουργός της ζωγραφιάς είναι καθηλωμένος σε ένα αναπηρικό αμαξίδιο».
Advertisment
Οι τοίχοι των σχολείων όμως δεν είναι οι μόνοι «καμβάδες» γι’ αυτόν. Ο Γιάννης Κανίογλου όντας λάτρης της φύσης, της υγιεινής ζωής και συνάμα μοναδικός δημιουργός τα τελευταία χρόνια ζωγραφίζει και πάνω σε ιδιαίτερες επιφάνειες, όπως σε παλιά σκεύη και έπιπλα, σε κουπιά, σκάφες, θαλασσόξυλα, κορμούς δέντρων κ.α.
Με αυτό τον τρόπο τους δίνει δεύτερη ευκαιρία στη ζωή εκεί που θα οδηγούνταν στην καταστροφή. Και λέει χαρακτηριστικά: «Είμαι υπέρμαχος της επανάχρησης των υλικών. Θεωρώ ότι τίποτα δεν πρέπει να πηγαίνει χαμένο. Μέσα από τέτοιες δράσεις και τεχνικές δίνεις πάλι ζωή σε αντικείμενα που υπό άλλες συνθήκες θα είχαν πεταχτεί. Η επαναχρησιμοποίηση των ανακυκλώσιμων υλικών είναι μια πράξη σεβασμού στο περιβάλλον και τη ζωή».
Πηγή:
Με πληροφορίες από news247.gr
