Οι αστρονόμοι δυσκολεύονται ακόμα και να ανοιγοκλείσουν τα μάτια τους κατά τη διάρκεια μιας παρατήρησης, αφού η διαφορά μεταξύ ενός πρωτόγνωρου φαινομένου και μιας συνηθισμένης ημέρας στο τηλεσκόπιο μπορεί να είναι τόσο μικρή που μπορεί να μη γίνει αντιληπτή. Αυτό ακριβώς συνέβη όταν ο αστροφυσικός Dan Wilkins παρατήρησε, καθώς έστρεφε τα τηλεσκόπιά του στην υπερμεγέθη μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία I Zwicky, ότι μετά από μια κανονική σειρά ισχυρών ακτινών Χ που εκτοξεύονταν από το κέντρο, ήρθαν απροσδόκητες πρόσθετες λάμψεις ακτινών Χ που ήταν μικρότερες, μεταγενέστερες και διαφορετικού χρώματος.
Αυτό που παρατηρούσε σήμαινε ότι οι αστρονόμοι είχαν τη δυνατότητα να πουν κάτι που αγαπούν να λένε: Αποδείχθηκε ότι ο Αϊνστάιν είχε δίκιο… ξανά. Τα πιο αμυδρά, διαφορετικού χρώματος φώτα προήλθαν από το πίσω μέρος της μαύρης τρύπας, όταν η ισχυρή έκλαμψη των ακτινών Χ αντανακλάται από τα αέρια που βρίσκονται σε τροχιά γύρω της, και τα οποία έλκονται από τις μαγνητικές και βαρυτικές δυνάμεις που αναμειγνύουν το χώρο και το χρόνο, επιτρέποντάς μας να τα δούμε αμυδρά.
Advertisment
«Οποιοδήποτε φως μπαίνει μέσα σε αυτή τη μαύρη τρύπα δεν βγαίνει έξω, οπότε δεν θα έπρεπε να μπορούμε να δούμε τίποτα απ’ ό,τι βρίσκεται πίσω από τη μαύρη τρύπα», δήλωσε ο Wilkins, ερευνητής στο Ινστιτούτο Kavli για τη Σωματιδιακή Αστροφυσική και Κοσμολογία στο Στάνφορντ, σε δήλωσή του. «Ο λόγος που μπορούμε να το δούμε αυτό είναι επειδή η μαύρη τρύπα διαστρεβλώνει τον χώρο, κάμπτει το φως και συστρέφει μαγνητικά πεδία γύρω της».
Η ανακάλυψη έγινε από τα διαστημικά τηλεσκόπια XMM-Newton του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος και NuSTAR της NASA, τα οποία κατέγραψαν το φαινόμενο σε στάδια που εμφανίζονται για εύκολη κατανόηση στον ιστότοπο της ESA. Με μάζα 10 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του ήλιου μας, η υπερμεγέθης μαύρη τρύπα στο κέντρο του I Zwicky, 1.800 έτη φωτός μακριά από το ηλιακό μας σύστημα, περιβάλλεται από ένα στροβιλίζον νέφος αερίου και σκόνης που συνεχώς τραβιέται μέσα στη μαύρη τρύπα, όπως το νερό που κατεβαίνει σε έναν νιπτήρα, το οποίο ονομάζεται στέμμα.
Το στέμμα θερμαίνεται σε εκατομμύρια βαθμούς Κέλβιν καθώς περιστρέφεται, δημιουργώντας ασύνδετα μαγνητικά πεδία που «συστρέφονται σε κόμπους», οι οποίοι τελικά σπάνε, σύμφωνα με την ESA. Αυτό το σπάσιμο δημιουργεί μια μαζική έκρηξη θερμότητας και ενέργειας, η οποία παράγει εκρήξεις ακτινών Χ που ονομάζονται «εκλάμψεις», οι οποίες μπορεί να διαρκέσουν μερικές φορές για δυόμισι ώρες.
Advertisment
Κατά τη διάρκεια αυτής της συγκεκριμένης έκρηξης ακτινών Χ, ο Wilkins παρατήρησε το φως να αντανακλάται από το αέριο στην αντίθετη πλευρά της μαύρης τρύπας από εκεί που την έβλεπαν τα τηλεσκόπια, το οποίο λόγω της κάμψης του χώρου και του χρόνου γύρω της, άλλαξε τις ιδιότητες και τα χρώματα των ακτινών Χ.
Η αποκάλυψη ότι μπορούμε να δούμε φως με διαφορετικά χρώματα από τα αντίθετα άκρα της μαύρης τρύπας οδήγησε τον Wilkins και την ομάδα του να πιστέψουν ότι θα μπορούσαν να τα χρησιμοποιήσουν για να δημιουργήσουν έναν τρισδιάστατο χάρτη με χρωματική κωδικοποίηση μιας μαύρης τρύπας και του περιβάλλοντός της.
Υπενθυμίζουμε ότι ο Αϊνστάιν προέβλεψε την ικανότητα των μαύρων τρυπών να κάμπτουν το φως το 1916, γεγονός που μαζί με την εικόνα των «Πυλών της Κόλασης» το 2019, την ανακάλυψη των βαρυτικών κυμάτων με τη χρήση του LIGO το 2014, αλλά και άλλες ανακαλύψεις, σημαίνει ότι ο Αϊνστάιν, περισσότερα από 50 χρόνια μετά το θάνατό του, εξακολουθεί να κάνει σωστές προβλέψεις με ταχύτερο ρυθμό από τους περισσότερους εν ζωή αστροφυσικούς.
Πηγή:
www.goodnewsnetwork.org/astronomers-see-the-light-from-behind-a-black-hole
