Θα την ξεχωρίσεις για το ζεστό της βλέμμα…Θα την αγαπήσεις για το δυνατό της χαμόγελο και θα θες να την αγκαλιάσεις για κάθε της λέξη που σιγά σιγά μπορεί και θεραπεύει μια προς μια τις πληγές σου… Αυτή είναι η Αγνή Μαριακάκη. Εκείνη η ψυχολόγος που όλοι αποζητάμε στις δύσκολες στιγμές μας.
Εκείνη η φίλη που δεν παραλείπει να σε συμβουλεύσει, να σε καθοδηγήσει, να σου τονώσει το ηθικό και ταυτόχρονα δεν ξεχνάει να σου υπενθυμίζει την παρουσία της, ανεβάζοντας κάθε Κυριακή στο κανάλι της στο YouTube από ένα βίντεο της… Είναι λοιπόν, εκείνη η συγγραφέας που με το βιβλίο της «Σου αξίζει να ευτυχήσεις», σε προκαλεί να ξεπεράσεις τους φόβους σου, να μάθεις να αγαπάς τον εαυτό σου, να ζεις με νόημα και σκοπό και το κυριότερο…σου θυμίζει τι θα πει ευτυχία, διδάσκοντάς σε πως την αξίζεις!
Advertisment
Συνέντευξη στη Νικόλ Παπαδοπούλου
1) Μετά από σπουδές στην Οργανισμική Ψυχολογία, στη Συναισθηματική Νοημοσύνη και χρόνια εμπειρίας ως κοινωνική ερευνήτρια και θεραπεύτρια τραύματος, αποφασίσατε να προχωρήσετε στη συγγραφή του πρώτου σας βιβλίου με τίτλο «Σου αξίζει να ευτυχήσεις», από τις Εκδόσεις Key Books. Πώς δημιουργήθηκε η ιδέα αυτή;
Μέσα στα χρόνια βλέπω γύρω μου να γιγαντώνεται η επιδίωξη των ανθρώπων να έχουν τέλειες ζωές, ακύμαντες, κι αν γίνεται και ανώδυνες. Βλέπω γύρω μου ανθρώπους να διαλύονται όταν οι προσδοκίες τους ανατρέπονται, οι σχέσεις περιπλέκονται και τα όνειρά τους καθυστερούν. Θέλησα λοιπόν με το βιβλίο αυτό να μοιραστώ το γιατί ακριβώς αυτά που μας ανατρέπουν, δηλαδή η αποτυχία, το λάθος, η αστοχία, ο φόβος… είναι τα ίδια τα υλικά της ζωής που μπορούν να μας πάνε παρακάτω. Και όχι μόνο, μπορούμε μέσα από αυτές ακριβώς τις δύσκολες εμπειρίες να αποκτήσουμε μια βαθύτερη αίσθηση νοήματος που είναι ο δρόμος προς την ευτυχία. Και σε όλους μας αξίζει αυτή η διαδρομή στην ευτυχία.
Advertisment
2) Ένα από τα κεφάλαια του βιβλίου σας φέρει τον τίτλο «Να σου δίνει ζωή το παρελθόν σου». Γιατί το παρελθόν πολλές φορές συνεχίζει να αποτελεί ‘φυλακή’ η οποία δεν μας αφήνει να προχωρήσουμε; Πώς μπορούμε να πάρουμε ζωή από αυτό;
Στο παρελθόν έχουν τις ρίζες τους συχνά οι φόβοι μας, οι ανασφάλειές μας. Από αυτό έχουμε αντλήσει συμπεράσματα για τη ζωή που μας κάνουν επιφυλακτικούς, καχύποπτους. Και το κυριότερο, οι απογοητεύσεις του παρελθόντος συχνά μας κρατούν μακριά από την αγάπη. Αυτό που ΔΕΝ κάνουμε όμως είναι να γυρνάμε στο παρελθόν για να αναζητήσουμε όλες τις φορές που τα καταφέραμε, που κάναμε υπερβάσεις, που αντέξαμε, που δημιουργήσαμε λύσεις, εκβάσεις, νίκες. Κοιτάμε πίσω στο παρελθόν μονομερώς κι εστιάζουμε σε αυτά που μας βασάνισαν. Αν όμως κρατάμε διαρκώς στην ψυχή μας όλες τις φορές που η δύναμή μας υπερίσχυσε στο παρελθόν, τότε χτίζουμε το θάρρος, το κουράγιο και την τόλμη για τα επόμενα βήματά μας.
3) Καθώς διάβαζα το βιβλίο σας, στάθηκα πολύ σε μια ωραία φράση που σας έλεγε η μητέρα σας: Για κάθε όχι ψάξε αλλού το καλύτερο ναι. Τι είναι αυτό που μας κάνει να συνδέουμε την απόρριψη με την αξία και την ανεπάρκεια του εαυτού;
Κουβαλάμε μέσα μας μια κυτταρική οδηγία επιβίωσης, που είναι η σύνδεση με την ομάδα, τη φυλή, με τους ανθρώπους μας, τους γονείς, την οικογένειά μας. Άπειρες μελέτες έχουν αποκαλύψει ότι ο πόνος της απόρριψης από την ομάδα είναι ισχυρότερος από τον φυσικό πόνο. Η ανάγκη να ανήκουμε στην ομάδα είναι εξελικτική μας επιταγή. Ο άνθρωπος ανέπτυξε τον πολιτισμό του και ξεχώρισε από όλους τους άλλους οργανισμούς επειδή ανήκοντας στην ομάδα (είτε αυτή λέγεται οικογένεια, είτε λέγεται φυλή) μπόρεσε να έχει καλύτερη προστασία, καλύτερη τροφή, καλύτερη ασφάλεια, δηλαδή καλύτερη επιβιωσιμότητα. Από την αυγή της ανθρωπότητας το να βρεθείς εκτός ομάδας, δηλαδή το να απορριφθείς από αυτήν, σήμαινε θάνατο. Αυτή η οδηγία μέχρι και σήμερα είναι χτισμένη στη νευρολογία μας. Και σημαίνει πως η απόρριψη από τους ανθρώπους μας είναι ο μεγαλύτερος πόνος, η μεγαλύτερη πηγή ανασφάλειας και εσωτερικού χάους. Εν τέλει είναι η πηγή της ίδιας μας της αυτό-απόρριψης, και της αίσθησης της ανεπάρκειας. Για αυτό και οφείλουμε να είμαστε συνειδητοί και στο πώς διαλέγουμε τους ανθρώπους μας, και στο πώς φροντίζουμε τον εαυτό μας, όταν βιώνει εμπειρίες απόρριψης.
4) Όπως πολύ εύλογα αναφέρετε μέσα στις σελίδες σας, ο φόβος μας βγάζει από τη ζώνη άνεσής μας, την ησυχία μας, τη βολή μας, το χαβά μας…Με άλλα λόγια, μας σπρώχνει στο να τολμήσουμε να αλλάξουμε. Μήπως τελικά αυτή η αλλαγή είναι η μόνη που μπορεί να μας οδηγήσει σε αυτό που είμαστε προορισμένοι να γίνουμε; Εκεί όπου πραγματικά έχουμε ανάγκη να πάμε;
Πολύ εύστοχη αυτή ερώτηση, και θα συμφωνήσω απόλυτα με το συμπέρασμά σας. Ειδικά στο ότι μόνο η αλλαγή μπορεί να μας οδηγήσει σε αυτό που είμαστε προορισμένοι να γίνουμε. Και θα προσθέσω ότι γεννιόμαστε όλοι μας με δυνατότητες. Υπάρχουν εξ’ ορισμού σε όλους μας, κρυμμένες σε έναν εύπλαστο εγκέφαλο που δεν γνωρίζει όρια. Μας εγκλωβίζουν δύο πράγματα. Από τη μία ο φόβος που γεννιέται από τις βαριές και δύσκολες εμπειρίες μας, και από την άλλη η μεγαλύτερη αόρατη απώλεια που έχουμε ζήσει ποτέ, που είναι η απώλεια της εμπιστοσύνης στον εαυτό της, της πίστης ότι μπορούμε. Καλώ όλους μας, και εμένα την ίδια, να σκεφτούμε ότι το κόστος να παραμείνουμε στάσιμοι είναι τελικά πολύ μεγαλύτερο, κι ας το έχουμε κατά κάποιο τρόπο συνηθίσει. Μπορούμε όμως να κάνουμε τη μεγάλη έξοδο από το καβούκι μας, προς την αλλαγή.
5) «Δεν γίνεται να αγαπηθείς χωρίς πρώτα να έχεις αγαπήσει τον εαυτό σου…Δεν μπορείς να πιστεύεις στην αγάπη και να μην βάζεις όρια σ’ όσους τα καταστρατηγούν». Γιατί η αγάπη προς τον εαυτό θεωρείται το πιο δύσκολο κατόρθωμα απ’ όλα;
Η κουλτούρα μας είναι βασισμένη στο χριστιανικό ιδεώδες της ταπεινότητας. Όλοι στο σχολείο έχουμε διδαχθεί ιστορίες αγίων ή πνευματικών ανθρώπων της θρησκείας μας που για να γνωρίσουν το θεό παίδεψαν και βασάνισαν το σώμα τους, ερμήνευσαν την καλή πνευματική πίστη ως κατάργηση του «εγώ» μέσα από την ασκητική και την υστέρηση… έτσι η κουλτούρα μας σήμερα θεωρώ ότι μπερδεύει την αυτό-αποδοχή, την αυτό-φροντίδα με την αλαζονεία, την υπερηφάνεια, τον εγωισμό. Ισχύει όμως ακριβώς το αντίθετο. Ο αλαζόνας και ξερόλας είναι ο πιο ανασφαλής άνθρωπος, που προσπαθεί άγαρμπα να ξε-απαξιώσει τον εαυτό του. Από την άλλη, ο υποτιθέμενα ταπεινός που ακυρώνει την αγάπη προς τον εαυτό χάνεται στην κατάθλιψη, στις αυτό-αμφιβολίες, στη νοσηρή, διαρκή αυτό αμφισβήτηση. Είναι καιρός η δική μας γενιά να φτιάξει μια πιο ισορροπημένη κουλτούρα αυτό-αγάπης, στην οποία να πατήσουν τα παιδιά μας.
6) Ο Νίτσε έλεγε: «Αυτοί που έχουν ένα γιατί για να ζουν μπορούν να αντέξουν σχεδόν οποιοδήποτε πώς». Το να δίνουμε νόημα και σκοπό στην ύπαρξή μας, μας ωθεί στο να εμπιστευόμαστε και να αφηνόμαστε περισσότερο στη ζωή;
Ο άνθρωπος κυρία Παπαδοπούλου, είναι μια «μηχανή νοήματος». Είναι φτιαγμένος να παράγει νόημα, ιδέες, οράματα, όνειρα. Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος να στέκεται στην άκρη ενός βράχου, να κοιτά τον ουρανό και να ονειρεύεται να είχε φτερά να πετάξει. Το να βρίσκει κανείς το νόημα στη ζωή του, είναι ο τρόπος να αντέχει, να τολμά, να ξαναρχίζει, να συνδέεται, να ευτυχεί. Και το νόημα, να ξέρετε, δεν βρίσκεται στα επιτεύγματα… να έγινε διευθυντής, αγόρασα το αυτοκίνητο που ονειρευόμουν, βρήκα τον άντρα της ζωής μου. Οι έρευνες του Dr. Daniel Gilbert δείχνουν ότι η χαρά για τέτοιες επιτεύξεις κρατά ελάχιστα. Το νόημα βρίσκεται στις αξίες. Στις αρετές που υπηρετούμε. Βρίσκεται σε ότι παραμένει αναλλοίωτο όταν όλα τα άλλα χάνονται.
7) Όλοι ανεξαιρέτως γεννηθήκαμε για να ευτυχούμε. Σπάνια, όμως, σήμερα θα ακούσεις κάποιον να λέει ότι είναι ευτυχισμένος, θεωρώντας τη δήλωσή του αυτή ως ταμπού και ότι για να του έρθει η ευτυχία πρέπει πρώτα να έχει την τέλεια ζωή. Πώς, λοιπόν, εξηγείτε την πεποίθηση αυτή;
Θα συμφωνήσω απόλυτα ότι η ευτυχία είναι ταμπού. Αυτό οφείλεται αφενός στην πεποίθηση ότι η ευτυχία προϋποθέτει τέλειες συνθήκες και αφετέρου περιμένουμε να συμβούν συγκλονιστικά θετικά πράγματα στη ζωή μας για να ευτυχήσουμε . Η ζωή όμως θα έχει πάντα σπασμένα, ατακτοποίητα κι οδυνηρά κομμάτια. Και τα υπέροχα γεγονότα θα είναι λίγα και διάσπαρτα. Η δε ζωή μας δεν θα είναι τέλεια ποτέ. Ευτυχία είναι να μπορείς και μέσα στα σπασμένα και οδυνηρά κομμάτια, να συνδέεσαι με τη χαρά των μικρών πραγμάτων, και να παίρνεις ζωή από τις αξίες που υπηρετείς.
*Την κ. Αγνή Μαριακάκη μπορείτε επίσης να την απολαύσετε ζωντανά την Τετάρτη 13 Απριλίου, στις 20.30, στα Public Συντάγματος μέσα από ένα βιωματικό σεμινάριο προσωπικής εξέλιξης «5 κλειδιά για να μεταμορφώσεις την ζωή σου», με ελεύθερη είσοδος για όλους!
- Ν’ αγαπάς, για να φωτίζεται ο κόσμος σου… - 8 Μαΐου 2024
- Να εκτιμάς εκείνους που λένε όχι… - 3 Οκτωβρίου 2023
- Να βάζεις χρώμα στη ζωή σου! - 9 Ιανουαρίου 2023
