Στα επόμενα 200 χρόνια, μπορούμε να εκτιμήσουμε ότι όλοι οι παγετώνες του πλανήτη θα εξαφανιστούν — εκτός κι αν δράσουμε τώρα, λέει ο συγγραφέας Άντρι Σνερ Μάγκνασον. Αφηγούμενος την ιστορία του παγετώνα Okjökull στην Ισλανδία, του πρώτου παγετώνα που χάθηκε, εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, ο Μάγκνασον εξηγεί γιατί πρέπει να αρχίσουμε να ταυτιζόμαστε με το μέλλον, πιο έντονα και επιτακτικά, ώστε να σταθεροποιηθεί το κλίμα του πλανήτη για τις επόμενες γενιές.
Γεια σας, με λένε Άντρι Σνερ Μάγκνασον, και σας μιλώ από την Ισλανδία.
Advertisment
00:11
(Παφλασμός νερού)
00:14
Το 2019, χάσαμε τον πρώτο μας παγετώνα εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής: τον Okjökull, ή αλλιώς παγετώνα Οk, που δεν είναι πια και τόσο «Ok». Στα επόμενα 200 χρόνια, εκτιμούμε ότι όλοι μας οι παγετώνες θα έχουν την ίδια τύχη. Αυτός ο παγετώνας είναι ένας από αυτούς: Ο Sólheimajökull, στη νότια ακτή της Ισλανδίας.
00:36
(Παφλασμός νερού)
Advertisment
00:41
Έγραψα ένα ποίημα για μια πλακέτα που είχαν βάλει στο βουνό, όπου κάποτε δέσποζε ο Okjökull. Ήταν μια επιστολή στο μέλλον, και έλεγε, «Αυτό το μνημείο είναι μια παραδοχή ότι ξέρουμε τι συμβαίνει και τι πρέπει να κάνουμε γι’ αυτό. Μόνο εσύ ξέρεις, αν το κάναμε τελικά».
01:07
Οι παππούδες μου κατά καιρούς εξερευνούσαν παγετώνες, τότε που οι παγετώνες φάνταζαν αέναοι. Πήγαν γαμήλιο ταξίδι στους παγετώνες, το 1956. Επί τρεις εβδομάδες, χαρτογραφούσαν και διέσχιζαν τον Vatnajökull, τον μεγαλύτερο παγετώνα της Ευρώπης, ενώ κοιμόνταν σε σκηνές, υπό ακραίες θερμοκρασίες. Μια φορά τους ρώτησα, «δεν κρυώνατε;» Και απάντησαν, «πώς να κρυώσουμε;» «Είχαμε μόλις παντρευτεί». Η γιαγιά μου μόλις έκλεισε τα 96, και τώρα ξέρουμε ότι πολλοί παγετώνες θα χαθούν στο διάστημα από τη γέννηση κάποιου σήμερα, ώσπου να φτάσει τα χρόνια της. Πρέπει να αρχίσουμε να συνδεόμαστε με το μέλλον, στενά και επιτακτικά. Η γιαγιά μου γεννήθηκε το 1924. Αν αποκτήσω εγγόνια, οι πιο αγαπημένοι μου άνθρωποι θα είναι ακόμη εν ζωή το 2150. Γιατί η γενιά μας, είναι η γενιά των ανθρώπων που ξέρουμε κι αγαπάμε, η γενιά που μας δημιούργησε, κι είναι επίσης η γενιά των ανθρώπων που θα γνωρίσουμε και θα αγαπήσουμε, η γενιά που εμείς είμαστε δημιουργοί. Μπορούμε εύκολα να φτάσουμε έως 230 χρόνια μετά — η χειραψία των γενεών.
02:29
Όταν ένας επιστήμονας αναφέρεται στο 2100, αδιαφορούμε, δεν νιώθουμε ταύτιση. Μα ρώτησα τη γιαγιά μου, «τα 100 χρόνια είναι πολλά ή λίγα;» Και προς έκπληξή μου, απάντησε «Λίγα είναι». «Σαν χτες μου φαίνεται, που διέσχιζα τους παγετώνες».
02:52
(Παφλασμός νερού)
02:57
Επομένως, το 2100 δεν είναι μακρινό μέλλον. Στην ουσία είναι το αύριο, επειδή στο μυαλό εκείνων των ανθρώπων, το 2020 είναι το χτες τους. Κι είμαι βέβαιος ότι θέλουμε να αντικρύζουν τη γενιά μας με υπερηφάνεια και ευγνωμοσύνη, καθώς ξέραμε τι συνέβαινε και ξέρουμε τι πρέπει να γίνει, και τελικά κάναμε το σωστό.
03:24
Ευχαριστώ.
