Η ελπίδα και ο φόβος, είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Δεν μπορεί να υπάρξει το ένα χωρίς το άλλο.
Όποιος ελπίζει, φοβάται πως αυτό που ελπίζει δεν θα συμβεί.
Αν πάλι έλξει στην πραγματικότητα του το αντικείμενο της ελπίδας του, τότε ακολουθεί ο φόβος πως θα το χάσει.
Αντίθετα οποίος φοβάται, καλλιεργεί και μια κρυφή ελπίδα μέσα του πως αυτό που φοβάται, με κάποιο μαγικό ή θεϊκό τρόπο δεν θα πραγματοποιηθεί.
Ακόμα όμως και αν συμβεί αυτό, υπάρχει η ελπίδα ότι θα τελειώσει γρήγορα, ανώδυνα (χωρίς κόστος ) και παντοτινά .
Advertisment
Τα δυο συναισθήματα του φόβου και της ελπίδας, είναι αποτέλεσμα μιας αίσθησης έλλειψης.
Έλλειψης αγάπης, συντρόφου, παιδιών, χρημάτων, αφθονίας, υγείας, σύνδεσης, επιτυχίας, αναγνώρισης, αξίας ή ασφαλείας. Είναι η αίσθηση ότι η παρούσα στιγμή μας δεν είναι όπως πρέπει και μέσα από την ελπίδα θα γίνει όπως πρέπει κάποια στιγμή μελλοντικά. Ή αντίθετα είναι όπως πρέπει αλλά αυτό θα χαθεί και εμείς θα είμαστε ανίκανοι ή αδύναμοι να διαχειριστούμε αυτή την απώλεια.
Ένας αποτελεσματικός τρόπος να αποσυνδεόμαστε από αυτή την ατέρμονη εναλλαγή φόβου και ελπίδας είναι η παρουσία. Η παρουσία στο ΕΔΩ και στο ΤΩΡΑ μας.
Advertisment
Όσοι έχουν ήδη μπει συνειδητά στο αυτογνωσιακό τους ταξίδι, γνωρίζουν ότι υπάρχουν πολλές πύλες για να μπει κανείς στο πεδίο παρουσίας (συνειδητή αναπνοή, διαλογισμός, σύνδεση με την εσωτερική μας ενέργεια, επικέντρωση σε μια ή όλες τις αισθήσεις μας, ενεργητική ακρόαση, σύνδεση με την ενέργεια της φύσης, παρατήρηση αυτής ή των ζώων, κτλ). Υπάρχουν επίσης, πολλοί τρόποι για να παραμείνουμε σε αυτό το πεδίο. Όποιον τρόπο και να επιλέξουμε, οι ποιότητες που χρειάζεται να αναπτύξουμε για να κάνουμε αυτό το υπέροχο ταξίδι είναι κοινές. Πίστη, αφοσίωση, δέσμευση, περιέργεια, άφημα, ενθουσιασμός, αποδοχή!
Τέλος, ας θυμόμαστε όλοι πως η ελπίδα και ο φόβος, είναι ενδείξεις , πως έχουμε φύγει από το ΤΩΡΑ μας, πως «ταξιδεύουμε» σε ένα μέλλον που δεν υπάρχει. Αυτή η συνεχή επικέντρωση μας σε αυτό, απλά μας κάνει να «χάνουμε ή να σπαταλάμε » ολοκληρωτικά την αξία, την αίσθηση και τα δώρα της τρέχουσας στιγμής. Του πολύτιμου ΤΩΡΑ μας. Της μονής στιγμής που η ζωή λαμβάνει χώρα.
Ας θυμόμαστε τι χαράχθηκε στον τάφο του χαρισματικού και φωτισμένου Νίκου Καζαντζάκη, ενός από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς του 20ου αιώνα:
«Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος»
Λεώνα Λάϊου – Σύμβουλος αυτογνωσίας / Συγγραφέας του βιβλίου “Freeing an imprisoned soul”
