Μια πρόσφατη μελέτη του κτηνιατρικού τμήματος του Πανεπιστημίου του Bristol αποκαλύπτει ότι η φυλή των σκύλων δεν προβλέπει αξιόπιστα την επιθετικότητά τους. Η έρευνα αυτή εστίασε στην επιθετικότητα των σκύλων απέναντι στους ανθρώπους στο Ηνωμένο Βασίλειο, διερευνώντας τρεις διαφορετικές κατηγορίες: επιθετικότητα προς τα μέλη της οικογένειας, προς επισκέπτες μέσα στο σπίτι και προς ξένους έξω από αυτό.
Η μελέτη, με τίτλο «Ανθρωποκατευθυνόμενη επιθετικότητα στα κατοικίδια σκυλιά (Canis familiaris), η εμφάνιση της επιθετικότητας σε διαφορετικά περιβάλλοντα και παράγοντες κινδύνου», δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Applied Animal Behavior Science. Συμμετείχαν πάνω από 14.000 ιδιοκτήτες σκύλων, με τους ερευνητές να λαμβάνουν 4.000 απαντήσεις.
Advertisment
Τα ευρήματα έδειξαν ότι ένα μικρό ποσοστό (3%) των σκύλων επέδειξε επιθετικότητα προς τα μέλη της οικογένειας, ενώ 7% αντιδρούσε επιθετικά προς ξένους που μπαίνουν στο σπίτι και 5% προς ξένους έξω από αυτό. Από τα ευρήματα προέκυψε ότι ηλικιωμένοι ιδιοκτήτες σκύλων ανέφεραν λιγότερη επιθετικότητα, ενώ μεγαλύτεροι σκύλοι τείνουν να είναι πιο επιθετικοί έξω από το σπίτι. Επιπλέον, στειρωμένοι θηλυκοί σκύλοι ήταν λιγότερο επιθετικοί σε όλες τις κατηγορίες.
Σημαντικό ήταν επίσης το εύρημα ότι σκύλοι που αγοράστηκαν από εκτροφείς ήταν λιγότερο επιθετικοί από εκείνους που αγοράστηκαν από καταστήματα κατοικίδιων ή καταφύγια. Κουτάβια που παρακολούθησαν ομαδικά μαθήματα εκπαίδευσης από μικρή ηλικία συνδέονται με μειωμένη επιθετικότητα προς ξένους. Επίσης, σκύλοι που εκπαιδεύτηκαν μέσω θετικής ενίσχυσης σε συνθήκες dog show έδειξαν να έχουν χαμηλή επιθετικότητα εκτός σπιτιού.
Το συμπέρασμα της μελέτης ήταν ότι η επιθετικότητα δεν είναι ένα έμφυτο χαρακτηριστικό, καθώς οι περισσότεροι σκύλοι δεν έδειξαν επιθετικότητα σε περισσότερα από ένα πλαίσια.
Advertisment
Το κείμενο αυτό επισημαίνει την ανάγκη για ευρύτερη ενημέρωση σχετικά με την επιθετικότητα των σκύλων, τονίζοντας ότι κάθε σκύλος μπορεί να είναι επιθετικός ανεξαρτήτως του αν έχει εκδηλώσει παρόμοια συμπεριφορά στο παρελθόν ή όχι. Οι ερευνητές υπογραμμίζουν επίσης ότι η επιθετικότητα ενός σκύλου σε μία κατάσταση δεν τον καθιστά αυτομάτως «επικίνδυνο» σε άλλες. Αναφέρεται επίσης ότι κάποιες φυλές όπως τα golden retriever και τα setter φαίνονται να εμφανίζουν λιγότερες επιθετικές τάσεις σε σχέση με άλλες.
Η ερευνήτρια Rachel Casey, μέσω μιας ανάρτησης σε blog, τονίζει ότι η φυλή του σκύλου έχει μικρή σχέση με την επιθετικότητά του, και η εστίαση πρέπει να γίνει στους ιδιοκτήτες του. Μελέτες έδειξαν ότι η φυλή δεν ήταν αποφασιστικός παράγοντας στην επιθετική συμπεριφορά, αλλά η διαφορετικότητα στη συμπεριφορά των φυλών δεν σημαίνει αυτόματα αυξημένο κίνδυνο επιθετικότητας. Επισημαίνεται επίσης ότι τα αποτελέσματα δεν μπορούν να αποδοθούν αποκλειστικά στα χαρακτηριστικά των σκύλων, καθώς οι άνθρωποι που επιλέγουν να κρατούν συγκεκριμένες φυλές μπορεί να επηρεάζουν τη συμπεριφορά τους.
Τέλος, η Casey αναφέρει τη σημασία της νομοθεσίας που αφορά τις φυλές σκύλων, επισημαίνοντας την ανεπάρκεια των νόμων που απαγορεύουν ή ρυθμίζουν την ιδιοκτησία ορισμένων φυλών. Υποστηρίζει ότι η πολιτική θα πρέπει να επικεντρωθεί σε παράγοντες που επηρεάζουν την επιθετικότητα και προτείνει την εκπαίδευση νέων ιδιοκτητών σκύλων, συγκρίνοντάς το με την εκπαίδευση των νέων οδηγών, για την πρόληψη της επιθετικότητας.
