Η Εναλλακτική Δράση και οι Εκδόσεις OPERA με χαρά παρουσιάζουν το καινούργιο βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ
ΣΤΟΝ ΕΓΩΙΣΜΟ
(Ένας διάλογος)
Advertisment
Η από-ενοχοποίηση μιας (πολύ) ενοχοποιημένης έννοιας!
“Όποιος λέει ότι αγαπάει πολύ τους άλλους και λίγο τον εαυτό του, απλώς λέει ψέματα σε ένα από τα δύο: ή στο ότι αγαπάει πολύ τους άλλους, ή στο ότι δεν αγαπάει πολύ τον εαυτό του.”
“Δεν πάει πολύ καιρός από τότε που άρχισα να καταλαβαίνω την πραγματική αξία της βοήθειας και την αξία που έχει το να είσαι εγωιστής. Από τότε, λέω: “Είμαι τόσο, μα τόσο εγωιστής, που θα επιχειρήσω να βοηθήσω μόνο και μόνο επειδή μου δίνει χαρά. Θα το κάνω γιατί το θέλω εγώ και γιατί με ευχαριστεί. Θα το κάνω για μένα, όχι για σένα, οπότε δεν μου χρωστάς τίποτα””
Advertisment
[divider type=””]
Μια τυχαία συνάντηση του Χόρχε Μπουκάι με μια άγνωστή του γυναίκα που του κεντρίζει το ενδιαφέρον, καταλήγει σ’ ένα μακρύ διάλογο και ένα συνεχές παιχνίδι με τις αφηρημένες ένοιες του φόβου, της εκτίμησης, της αυτοεκτίμησης, του τρόμου, της αξίας, του εγωκεντρισμού, του εγωισμού και πολλές άλλες, που ο αργεντινός γιατρός χαίρεται να ανατρέπει και να επανακαθορίζει.
Η Εναλλακτική Δράση επέλεξε για τους αναγνώστες της μία από τις καταπληκτικές ιστορίες του Χόρχε Μπουκάι που φιλοξενούνται στο παραπάνω βιβλίο:
[quote_box author=”Χόρχε Μπουκάι” profession=””]
Λένε πως ήταν κάποτε μια μητέρα που είχε ένα μονάκριβο γιο.
Φοβόταν υπερβολικά γι’αυτόν, και ζούσε μέσα στο άγχος μην τυχόν και πάθει κάτι το παιδάκι της. Τόσο τη φόβιζαν οι φαντασιώσεις της, που μια μέρα, βλέποντας το παιδί να πάει να βγει από την πόρτα στο δρόμο, του φωνάζει να ξαναμπεί αμέσως μέσα.
Του ζητάει να καθίσει στον καναπέ του σαλονιού, κι αρχίζει να του λέει:
«’Ακου, αγόρι μου, υπάρχουν κάτι κακά πνεύματα που τριγυρνάνε στον δρόμο και αρπάζουν τα παιδάκια που είναι έξω μόνα τους χωρίς τη μαμά τους.Γι’αυτό, ποτέ μα ποτέ μη βγείς έξω στο δρόμο χωρίς εμένα. Κατάλαβες?»
«Ναι, μαμά» απαντάει το παιδί τρομαγμένο.
Το κόλπο είχε πιάσει, κι ο μικρός δεν ξαναβγήκε ποτέ στο δρόμο μοναχός. Όταν, όμως, έκλεισε τα 13 χρόνια του, η μητέρα άρχισε να σκέφτεται ότι ίσως είχε κάνει λάθος. Θα ερχόταν μια μέρα που εκείνη δεν θα υπήρχε πια, κι ο γιος της θα έπρεπε να τα καταφέρει μόνος του στον κόσμο. Έτσι, πάει να βρει τον οικογενειακό τους γιατρό για να τον ρωτήσει τι να κάνει. Ο γιατρός της λέει ότι μια μόνο λύση υπάρχει να πει στο παιδί την αλήθεια.
Η μητέρα ανταπαντά ότι αυτό θα ισοδυναμούσε με παραδοχή του ψέματός της μπροστά στο ίδιο της το παιδί…
Ο γιατρός επιμένει ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος, και η μητέρα φεύγει.
Στο δρόμο για το σπίτι, της έρχεται μια άλλη ιδέα. Μπαίνει μέσα, φωνάζει ξανά το γιο της και κάθονται στο σαλόνι να μιλήσουν.
«Ξέρεις κάτι, γιε μου? Μεγάλωσες πια και είναι φανερό ότι κάποια μέρα θα φύγεις από το σπίτι για να βρεις το δρόμο σου».
«Όχι, μαμά. Θα φύγω μόνο αν έλθεις μαζί μου. Να σου θυμίσω ότι εκεί έξω βρίσκονται τα κακά πνεύματα που θα μ’αρπάξουν αν δεν είσαι μαζί μου».
«Γι’αυτό ήθελα να σου μιλήσω. Τα πνεύματα δεν θα σε αρπάξουν ποτέ, αν έχεις κρεμασμένο στο λαιμό σου αυτό το φυλακτό που σου χαρίζω σήμερα…» του λέει η μητέρα και βγάζει το φυλακτό που φοράει η ίδια στο λαιμό της. Το περνάει στο λαιμό του παιδιού και του λέει: « Από εδώ και πέρα, θέλω να ξέρεις ότι μπορείς να βγαίνεις χωρίς εμένα, γιατί θα σε προσταυτεύω μέσα απ’αυτό το φυλακτό.»
«Όμως, μαμά, αν τα πνεύματα δεν προσέξουν ότι φοράω το φυλακτό?»
«Μην ανησυχείς. Η μαμά δεν θα σου έλεγε ποτέ ψέματα. Πρέπει να μου έχεις εμπιστοσύνη. Όσο έχεις το φυλακτό, κανένα πνεύμα δεν πρόκειται να σε πλησιάσει και να σου κάνει κακό. Καταλαβαίνεις?»
«Ναι , μαμά…»
Ο νεαρός την πίστεψε τη μητέρα του.
Λένε, όμως, ότι από τη στιγμή που εκείνη δεν ήταν πια εκεί για να τον συνοδεύει, εκείνος σταμάτησε να βγαίνει από το σπίτι, μην τυχόν και χάσει το φυλακτό…….
[/quote_box]
© Εκδόσεις opera
www.operabooks.gr
τηλ. παραγγελιών 210 3303634
