Η φύση μιας ομαδικής ψυχής φαίνεται μέσα από τις εκδηλώσεις της. Η φύση της ψυχής των δελφινιών, για παράδειγμα εκφράζεται μέσα από τα δελφίνια. Το ίδιο ισχύει για το είδος μας. Η φύση της ψυχής της ανθρωπότητας φαίνεται μέσα από τη φύση των ανθρώπων.
Η ψυχή των δελφινιών έχει αρχίσει να αφήνει τη Γη, δηλαδή το είδος των δελφινιών αρχίζει να εξαφανίζεται. Τα δελφίνια βγαίνουν από μόνα τους στις ακτές. Δημιουργούν ασθένειες μέσα τους. Με αυτό τον τρόπο αρνούνται να συνεχίσουν να ζουν πάνω στη γη. Νιώθουν ότι δεν μπορούν να εκπληρώσουν το σκοπό για τον οποίο γεννήθηκαν. Επομένως, φεύγουν. Ο θάνατός τους δεν αποτελεί αυτοκτονία, γιατί δεν φοβούνται. Απλώς έχουν εξαντληθεί.
Advertisment
Η ψυχή των δελφινιών εκδηλώνεται —ή με άλλα λόγια τα δελφίνια γεννιούνται— για να φέρουν αγάπη και ζωή κ δημιουργικότητα στους ωκεανούς. Εκδηλώνονται για να δημιουργήσουν μια γέφυρα χαράς και αγάπης και νόημα ανάμεσα στο υγρό βασίλειο και το ανθρώπινο βασίλειο. Αλλά δεν μπορούν να το κάνουν αυτό. Το είδος μας αντιμετωπίζει την ψυχή των δελφινιών μόνο με βαναυσότητα.
Πόσο υποφέρει το πνεύμα του δελφινιού! Αυτή είναι μια περίοδος μεγάλης θλίψης. Είναι μια περίοδος όπου πρέπει να κοιτάξουμε σοβαρά και βαθιά τις αξίες και τις συμπεριφορές που προκύπτουν από την αντίληψη της δύναμης ως εξωτερικής. Είναι ώρα να λυπηθούμε μαζί με την ψυχή των δελφινιών να της προσφέρουμε παρηγοριά.
Αν θέλετε να προσφέρετε παρηγοριά στην ψυχή των δελφινιών, απεικονίστε από την καρδιά της συνειδητότητας των δελφινιών ότι η ενέργειά σας κινείται μέσα σε βαθύ ζεστό καθαρό καταπραϋντικό νερό. Καθώς νιώθετε τον εαυτό σας να αναδύεται μέσα στο υγρό βασίλειο, αρχίστε να ακτινοβολείτε τις σκέψεις σας προς αυτά τα πλάσματα που μοιράζονται το πλανητικό μας σπίτι. Απεικονίστε ότι τους στέλνετε αγάπη καθώς συνεχίζουν την εξέλιξή τους και αφήνουν το γήινο σχολείο, ότι πενθείτε μαζί τους αλλά ταυτόχρονα ξέρετε ότι, όπως κι εσείς, είναι κι αυτά αθάνατα.
Advertisment
Στείλτε αυτές τις σκέψεις. Δείξτε τους ότι δεν φεύγουν από τη Γη χωρίς να καταλάβουν τίποτα οι άνθρωποι. Πείτε τους, “Είμαι κάποιος που καταλαβαίνει”.
Μπορείτε να το κάνετε αυτό;
Θα δώσει αξία στο ταξίδι της θλίψης τους.
Από το βιβλίο: ‘’Η έδρα της ψυχής’’ Gary Zukav
