Ένας ακόμα πνευματικός νόμος που οδηγεί στην ευτυχία, είναι ο Νόμος της Απόσπασης. Ο νόμος αυτός λέει πως, για να αποκτήσουμε οτιδήποτε στο σύμπαν, θα πρέπει πρώτα ν’ απαλλαγούμε από την προσκόλλησή µας σ’ αυτό. Κάτι τέτοιο δεν σημαίνει πως θα πρέπει να εγκαταλείψουμε την πρόθεσή µας να υλοποιήσουμε την επιθυμία µας, αλλά απλώς, ότι εγκαταλείπουμε κάθε προσκόλλησή µας στo αποτέλεσμα.
Πρόκειται για μια πολύ ισχυρή στάση ζωής. Τη στιγμή που εγκαταλείπουμε την προσκόλλησή µας στο αποτέλεσμα, χωρίς όμως να εγκαταλείπουμε την εστιασμένη πρόθεσή µας στο στόχο µας, θα αποκτήσουμε σίγουρα αυτό που επιθυμούμε.
Advertisment
Μπορούμε να κερδίσουμε ό,τι θέλουμε μέσα από την απόσπαση, αφού αυτή βασίζεται στην αδιαμφισβήτητη εμπιστοσύνη που δείχνουμε στη δύναμη του αληθινού µας Εαυτού.
Η προσκόλλησή µας από την άλλη πλευρά σε οτιδήποτε βασίζεται στο φόβο και στην ανασφάλεια, η ανάγκη, πάλι, για ασφάλεια βασίζεται στην ανεπαρκή γνώση του αληθινού Εαυτού.
Η συνείδηση είναι εκείνη που γνωρίζει πώς να υλοποιήσει κάθε ανάγκη. Όλα τα άλλα δεν είναι παρά σύμβολα: αυτοκίνητα, σπίτια, χαρτονομίσματα, ρούχα, πισίνες, αεροπλάνα. Τα σύμβολα είναι παροδικά. Έρχονται και φεύγουν. Αν κυνηγάμε τα σύμβολα, είναι σαν να προτιμάμε το χάρτη από την ίδια την περιοχή. Μας δημιουργεί άγχος και µας κάνει να νιώθουμε κενοί, αφού ανταλλάσσουμε τον αληθινό Εαυτό µας για κάποια σύμβολα του Εαυτού.
Advertisment
Μια αληθινή αντίληψη του πλούτου είναι η ικανότητα να κάνουμε οτιδήποτε θέλουμε, οποιαδήποτε στιγμή και µε την ελάχιστη προσπάθεια. Για να αποκτήσουμε αυτήν την εμπειρία, θα πρέπει να βασιστούμε στη σοφία της αβεβαιότητας. Μέσα σ’ αυτήν την αβεβαιότητα θα βρούμε την ελευθερία να δημιουργήσουμε οτιδήποτε επιθυμήσουμε.
Οι άνθρωποι αναζητούν συνεχώς την ασφάλεια, αλλά η ασφάλεια είναι κάτι πολύ εφήμερο. Ακόμα και η προσκόλληση στο χρήμα είναι δείγμα ανασφάλειας. Μπορεί να λέμε: “Όταν θα έχω Χ εκατομμύρια ευρώ, θα είμαι ασφαλής. Τότε θα είμαι οικονομικά ανεξάρτητος και θα σταματήσω να δουλεύω. Θα μπορώ να κάνω όλα τα πράγματα που επιθυμώ”. Όμως αυτό δεν συμβαίνει ποτέ.
Η προσκόλληση προέρχεται από μια θεώρηση φτώχειας, επειδή πάντα σχετίζεται µε σύμβολα.
Η αποστασιοποίηση είναι συνυφασμένη µε την αντίληψη του πλούτου, αφού χάρη σ’ αυτήν υπάρχει η ελευθερία της δημιουργίας. Μόνο μέσα από την αποστασιοποιημένη ανάμιξη µε την πραγματικότητα μπορεί κανείς να βρει το γέλιο και τη χαρά. Τότε τα σύμβολα του πλούτου δημιουργούνται αυτόματα και άκοπα.
Χωρίς την αποστασιοποίηση είμαστε αιχμάλωτοι της ανημποριάς, της απελπισίας, των κοινωνικών αναγκών, των τιποτένιων εννοιών, της απόγνωσης και της σοβαροφάνειας – Χαρακτηριστικά της καθημερινής μετριότητας και της θεώρησης φτώχειας που συχνά µας καταλαμβάνει.
Αυτοί που αναζητούν την ασφάλεια, την κυνηγούν σε όλη τους τη ζωή χωρίς ποτέ να τη βρίσκουν. Παραμένει άπιαστη και εφήμερη, αφού δεν κατακτιέται ποτέ μονάχα µε το χρήμα.
Η προσκόλληση στο χρήμα θα δημιουργεί πάντα ανασφάλεια, όσα χρήματα και αν έχουμε στην τράπεζα. Στην πραγματικότητα, οι πιο ανασφαλείς άνθρωποι είναι μερικοί από τους πιο πλούσιους!
Η αναζήτηση της ασφάλειας είναι μια αυταπάτη. Στις αρχαίες φιλοσοφικές παραδόσεις, η λύση σ’ αυτό το δίλημμα βρίσκεται στη σοφία της ανασφάλειας ή τη σοφία της αβεβαιότητας. Αυτό σημαίνει πως η αναζήτηση της ασφάλειας και της βεβαιότητας συνιστούν στην πραγματικότητα μια προσκόλληση στο γνωστό.
Και τι είναι γνωστό;
Το γνωστό είναι το παρελθόν µας.
Το γνωστό δεν είναι τίποτε άλλο από τη φυλακή των εθισμών του παρελθόντος. Σε μια τέτοια κατάσταση δεν υπάρχει καμιά απολύτως εξέλιξη, αλλά όπου δεν υπάρχει εξέλιξη, υπάρχει στασιμότητα, εντροπία, αποδιοργάνωση και αποσύνθεση.
Η αβεβαιότητα, από την άλλη πλευρά, είναι το εύφορο πεδίο της καθαρής δημιουργικότητας και ηρεμίας. Αβεβαιότητα σημαίνει να βαδίζουμε μέσα στο άγνωστο σε κάθε στιγμή της ύπαρξής µας. Το άγνωστο είναι το πεδίο των απεριόριστων πιθανοτήτων, πάντα νέο και πάντα ανοιχτό στη δημιουργία νέων εκφάνσεων.
Χωρίς την αβεβαιότητα και το άγνωστο, η ζωή είναι μονάχα μια στείρα επανάληψη φθαρμένων αναμνήσεων.Γινόμαστε θύματα του παρελθόντος και ο σημερινός βασανιστής µας είναι τα απομεινάρια του χθεσινού εαυτού.
Αν εγκαταλείψουμε όμως την προσκόλλησή µας στο γνωστό και ακολουθήσουμε το άγνωστο, κάθε στιγμή της ζωής µας θα βιώνουμε ενθουσιασμό, περιπέτεια και μυστήριο. Θα νιώθουμε τη χαρά της ζωής, τη μαγεία, τη γιορτή, την ευθυμία και την αγαλλίαση του ίδιου µας του πνεύματος.
Κάθε μέρα μπορούμε να περιμένουμε τα συναρπαστικά πράγματα που συμβαίνουν μέσα στο πεδίο των απεριόριστων πιθανοτήτων. Όταν αισθανόμαστε αβεβαιότητα, βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο, γι’ αυτό δεν πρέπει να εγκαταλείπουμε την προσπάθεια. Δεν χρειάζεται να έχουμε μια πλήρη και ακλόνητη ιδέα τού τι θα κάνουμε την επόμενη εβδομάδα ή τον επόμενο χρόνο, αφού αν συμβεί κάτι τέτοιο – κι εμείς προσκολληθούμε σ’ αυτή την ιδέα – αποκλείουμε από τη ζωή µας μια ολόκληρη σειρά από συναρπαστικά ενδεχόμενα.
Για να αποκτήσουμε οτιδήποτε στο σύμπαν, θα πρέπει πρώτα ν’ απαλλαγούμε από την προσκόλλησή µας σ’ αυτό.
Κάτι τέτοιο δεν σημαίνει πως θα πρέπει να εγκαταλείψουμε την πρόθεσή µας να υλοποιήσουμε την επιθυμία µας, αλλά απλώς, ότι εγκαταλείπουμε κάθε προσκόλλησή µας στο αποτέλεσμα.
www.e-aftognosia.gr
