Τα μάτια των ανθρώπων μπορούν να εκτελούν δυο λειτουργίες : η μία είναι να βλέπουν την ενέργεια σε μεγάλη κλίμακα, καθώς αυτή ρέει στο σύμπαν, και η άλλη να κοιτάζουν τα πράγματα αυτού του κόσμου.
Καμία από αυτές τις δυο λειτουργίες δεν είναι ανώτερη από την άλλη. Ωστόσο, το να εξασκεί κανείς τα μάτια του μόνο και μόνο για να κοιτάζει είναι επονείδιστη και περιττή στέρηση.
Ο πολεμιστής ζει δρώντας, όχι σκεπτόμενος τη δράση η σκεπτόμενος τι θα σκεφτεί όταν θα έχει ολοκληρώσει τη δράση..
Advertisment
Ο πολεμιστής διαλέγει ένα μονοπάτι με καρδιά, οποιοδήποτε μονοπάτι με καρδιά, και το ακολουθεί. Και έπειτα αγαλλιάζει και γέλα. Γνωρίζει, επειδή βλέπει ότι η ζωή του θα τελειώσει πολύ σύντομα.. Βλέπει ότι τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από οτιδήποτε άλλο..
Ο πολεμιστής δεν έχει τιμή, δεν έχει αξιοπρέπεια, δεν έχει οικογένεια, δεν έχει πατρίδα, παρά μόνο μια ζωή για να τη ζήσει και, κάτω από αυτές τις συνθήκες, ο μόνος δεσμός του με τους συνανθρώπους του είναι η ελεγχόμενη αφροσύνη του..
Καθώς τίποτα δεν πιο σημαντικό από κάτι άλλο, ο πολεμιστής επιλέγει οποιαδήποτε πράξη και τη φέρνει σε πέρας λες και έχει πραγματική σημασία για αυτόν.. Η ελεγχόμενη αφροσύνη του τον κάνει να λέει ότι αυτό που πράττει έχει σημασία και τον ωθεί να πράττει λες και πράγματι έχει σημασία, παρόλο που γνωρίζει ότι δεν έχει. Έτσι λοιπόν, όταν ολοκληρώνει τις πράξεις του, αποσύρεται εν ειρήνη και δεν τον απασχολεί καθόλου αν οι πράξεις του ήταν καλές οι κακές, αν είχαν αποτέλεσμα η όχι..
Advertisment
Ο πολεμιστής μπορεί να επιλέξει ανάμεσα στο να παραμείνει ολότελα απαθής και να μη δρα ποτέ και στο να συμπεριφέρεται σάμπως το να μένει απαθής έχει πραγματική σημασία για αυτόν.. Δικαιολογημένα θα είναι αληθινός και σε αυτό, επειδή κάτι τέτοιο θα αποτελούσε στοιχείο της ελεγχόμενης αφροσύνης του..
Δεν υπάρχει κενότητα στη ζωή του πολεμιστή. Τα πάντα είναι πλήρη. Και ίσα μεταξύ τους.
Από το βιβλίο: “Μια ξεχωριστή πραγματικότητα, Παραπέρα συζήτηση με τον Δον Χουάν” του ερευνητή – ανθρωπολόγου, Κάρλος Καστανέντα.
