Νεραντζιά
Κίτρο το χρυσόμηλο ή Κίτρο το νεράντζι
Advertisment
Η νεραντζιά είναι δέντρο όχι πολύ ψηλό και ζει . «άρα «άλλη χρόνια. Έχει μικρά άνθη με λεπτό άρωμα, και καρπό με παχύ εξωκάρπιο (φλούδα), που είναι γεμάτο αδένες με αιθέριο έλαιο. Αντέχει, αντίθετα από τα άλλα εσπεριδοειδή, στα ασβεστούχα εδάφη, στην ξηρασία και στο πολύ κρύο και τις ασθένειες, κυρίως στην κομμίωση. Για το λόγο αυτό χρησιμοποιείται ως υποκείμενο για να εμβολιάζονται πάνω της τα άλλα εσπεριδοειδή (λεμονιά, πορτοκαλιά κ.λπ.). Η νεραντζιά χρησιμοποιείται κυρίως ως καλλωπιστικά δέντρο. Το νεράντζι δεν τρώγεται λόγω της πικρόξινης γεύσης του, αλλά χρησιμοποιείται στη ζαχαροπλαστική και την ποτοποιία.
Ιστορία : Ιθαγενές φυτό της μεσοτροπικής Ασίας (Ινδιών), από όπου οι Αραβες το έφεραν στα παραλία του Περσικού Κόλπου και στις παραμεσόγειες χώρες. Στην Ελλάδα καλλιεργείται από την αρχαιότητα.
Φαρμακευτικές ιδιότητες: Η νεραντζιά έχει σχεδόν τις ίδιες φαρμακευτικές και θεραπευτικές ιδιότητες με της πορτοκαλιάς . Επιπλέον, τα φύλλα και τα άνθη της σε αφέψημα είναι σπασμολυτικά και χωνευτικά, ηρεμούν τα νεύρα και βοηθούν στην αϋπνία, ανακουφίζουν από στομα-χόπονο και βήχα, και κατεβάζουν το σάκχαρο των διαβητικών. Τα γλυκά από άνθη νεραντζιάς και από νεράντζι ανοίγουν την όρεξη και καταπολεμούν τη δυσκοιλιότητα. Λέγεται ότι το ζουμί στο οποίο έχουμε βράσει ολόκληρα νεράντζια, αν το πιούμε, κατεβάζει την πίεση. Φυσικά, στα αφεψήματα, επειδή είναι πσ-λιί πικρά, μπορούμε να προσθέσουμε μέλι ή ζάχαρη (κατά προτίμηση, ακατέργαστη).
Advertisment
