Ο Καρλ Γιουνγκ παρατήρησε σχετικά μ’ αυτό ότι «δεν υπάρχει ηθική χωρίς ελευθερία». Ηθική είναι η οριοθέτησή μας μέσα στα πλαίσια της ανθρώπινης αλυσίδας και από την οποία πηγάζει ο αυτοσεβασμός και η εκτίμηση προς τους άλλους και προς το κάθε τι γύρω μας. Όταν δεν έχουμε ως σημείο αναφοράς το Είναι μας, με τον όγκο των συναισθημάτων του, το βάθος των γνώσεών του και το ύψος της αυτοεκτίμησής του, τότε βαδίζουμε στο δρόμο της ελευθεριότητας που οδηγεί στην έλλειψη της αυτονομίας και την κατάργηση της ανεξαρτησίας.
Και ο φιλόσοφος εγκυκλοπαιδιστής Ντιντερό έγραψε ένα έργο Est-il Bon? Est-il Mechant? (Είναι Καλός ή Είναι Κακός;),στο οποίο συνοψίζει το νεωτερικό τρόπο σκέψης με τον οποίο αντιμετωπίζονταν τα ερωτήματα που αφορούσαν την ανθρώπινη ηθική από το Διαφωτισμό: σαν προβλήματα που επιλύονταν με την διανοητική έρευνα παρά με την επιβολή μιας εξωτερικής εξουσίας.
Advertisment
Ο φιλόσοφος επίσης, Στέφαν Χόϊλερ λέει πως «το όραμα της ελευθερίας δεν είναι ούτε αυταπάτη ούτε αντικατοπτρισμός. Βαθιά μέσα μας, μια φωνή φωνάζει δηλώνοντας ότι κατά κάποιο μυστήριο τρόπο έχουμε στ’ αλήθεια «γεννηθεί ελεύθεροι», και ότι είναι υποχρέωσή μας να υλοποιήσουμε αυτό το κληρονομικό μας δικαίωμα. Κανείς δεν γεννιέται θιασώτης της ελευθερίας, γίνεται. Πρέπει, και πάλι, να βρεθεί η «μέση οδός», η κρυμμένη μέσα στους στίχους του Yeats: «οι καλύτεροι δεν στερούνται πεποιθήσεων, ενώ οι χειρότεροι είναι γεμάτοι παθιασμένη ένταση».
Καλούμαστε λοιπόν να αναζητήσουμε το μοντέλο της ελεύθερης σκέψης όπου η παρουσία του είναι βουλησιαρχική. Αυτό το μοντέλο βρίσκεται μέσα από τη Κριτική Σκέψη που δεν προγραμματίζεται, που επιλέγει μεταξύ περισσοτέρων κρίσεων και που αναπτύσσει το άτομο υπευθυνότητα μέσω της ελευθερίας ανάληψης ευθυνών.
Επίσης η ελεύθερη σκέψη δομείται στην Δημιουργική Σκέψη, μέσα από την διατύπωση ερωτήσεων, που οι απαντήσεις έχουν συνέπεια για την ανθρωπότητα και δημιουργείται ή αναδομείται το κοινωνικό και πολιτισμικό γίγνεσθαι.
Advertisment
Το μοντέλο της ελεύθερης σκέψης περικλείει την Διαλεκτική Σκέψη μέσα στην οποία γεννιέται η αμφισβήτηση, απομυθοποιείται το status προσώπων και ιδεών και ο άνθρωπος απελευθερώνεται από κάθε δόγμα, θρησκεία, πολιτική δηλ. από κάθε meme (μιμίδιο-αντιγραφέας)
Όταν, όμως, η διάνοια γίνεται αντικείμενο χειρισμών, εξαπάτησης ή εκμετάλλευσης, παύει να μεταμορφώνεται και να οδεύει προς την εξέλιξη. Εξαρτάται από άλλους, που αποφασίζουν «ερήμην αντ’ αυτών». Η εξάρτηση γίνεται συνήθεια κι αυτή με τη σειρά της εθισμός. Και ο εθισμός είναι αρρώστια, που στερεί όχι μόνο την ρώμη και την πνευματικότητα της ανθρωπότητας, μα στερεί και το νόημα της ζωής κάθε ανθρώπου.
Ελεύθεροι, λοιπόν, ίσως (ΙΣΩΣ) και να είμαστε. Κατά πόσο, όμως, είμαστε ανεξάρτητοι;
Εκείνοι που δεν εμπιστεύονται τη ζωή, πρέπει οπωσδήποτε να την χειρίζονται, και τα αποτελέσματα αυτού του χειρισμού είναι πάντοτε καταστροφικά. Η μεταμόρφωση πρέπει να συμβεί, δεν μπορεί να αναγκαστεί να συμβεί. Σ’ αυτή την παραδοχή βρίσκεται η αληθινή, ψυχολογική δικαίωση της ελευθερίας και ο λόγος που όλες οι τυραννίες, άσχετα από τις ίσως καλές προθέσεις τους, είναι καταδικασμένες σε αποτυχία.
Και ο Τζορτζ Όργουελ στο προφητικό του βιβλίο 1984, έδωσε στους τυράννους του εικοστού αιώνα ένα ταιριαστό όνομα: Μεγάλος Αδελφός.
Ο Μεγάλος Αδελφός παρακολουθεί τους ανθρώπους για περισσότερα χρόνια απ’ όσα θα θέλαμε να θυμηθούμε … Είναι άλλωστε στην σκηνή και μάλιστα σε ρόλο πρωταγωνιστή περισσότερο απ όσο ο πεπερασμένος ανθρώπινος νους μπορεί να αντιληφθεί ή αντέχει να κατανοήσει.
edwhellas.blogspot.gr
