Ζούμε σε μια κατάσταση ψευδή. Μια ζωή βουτηγμένη στο ψέμα. Δυστυχώς όμως το ψέμα ως τρόπο ζωής το επιλέξαμε εμείς, μόνο εμείς. Η σπατάλη της ενέργειάς μας να δημιουργήσουμε και να διατηρήσουμε γύρω μας ένα σύμπαν – ή σκηνικό αν προτιμάτε – που δεν υπάρχει μας εξαντλεί. Μας μειώνει αυτή η καταβολή της προσπάθειας και τα ελαττωμένο αυτό προϊόν δεν είναι άμεσα υπολογίσιμο. Μας δίνονται όμως πολλά σημάδια για να το αντιληφθούμε, αλλά έχουμε συνηθίσει να ζούμε με αυτά και τα αγνοούμε. Το άγχος που καθημερινά μας συντροφεύει σαν άσπονδος φίλος είναι παρόν για να μας χτυπήσει το καμπανάκι της εσφαλμένης τάσης και ροπής μας. Το άγχος μας προβάλει και μας σωματοποιεί την στρεβλότητα που εμφανίζεται κόντρα στην πηγαία μας φύση. Η τάση αυτή δεν μπορεί να είναι διαφορετική για τον καθένα μας αλλά κοινή. Είναι η τάση προς το καλό, προς το αληθινό, το αγνό. Το ασυνείδητο στέλνει συνεχόμενα κύματα άγχους όταν διαβλέπει δράση κόντρα στο ατομικό, και σε συνέχεια σε ομαδικό επίπεδο, καλό και ωφέλιμο. Ο άνθρωπος ενδόμυχα και σε υπολανθάνουσα κατάσταση βιώνει όταν κάποια από τις πράξεις του αντιβαίνει προς το συνολικό καλό. Όταν ο άνθρωπος επιλέγει τον εαυτό και πως αυτός θα είναι, επιλέγει όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά για όλη την ανθρωπότητα. Ενδόμυχα το αισθάνεται πως όλα είναι συγκοινωνούντα στην πλάση.
Το ανθρώπινο είδος επαίρεται γι αυτό που το ξεχωρίζει από το ζωικό βασίλειο. Η λογική είναι αυτή που μας κάνει να διαφέρουμε από τα υπόλοιπα όντα της γης. Από την άλλη πλευρά δεν μπορούμε να μην παραδεχτούμε και την ωφελιμιστική τάση του ανθρώπου. Δηλαδή κύριος στόχος από τα μόρια που μας απαρτίζουν μέχρι την σύνταξή τους σε ανθρώπινο ον είναι το όφελος. Μάλιστα από το επίπεδο των μορίων παρατηρούμε ότι αυτή η ωφελιμιστική τάση πραγματώνεται από την προσπάθεια για την καταβολή της ελάχιστης απαιτούμενης ενέργειας προς την επίτευξη του μέγιστου τελικού επιθυμητού αποτελέσματος. Την ωφελιμιστική τάση του ανθρώπου θα ήταν σφάλμα μας αν την κατακρίναμε. Είναι καθολικό φυσικό φαινόμενο η τάση του να κερδίζεις τα μέγιστα καταβάλλοντας λιγότερο κόπο.
Advertisment
Όπως προείπαμε, ο άνθρωπος είναι λογικός και ωφελιμιστής. Άρα δια μέσω αυτών των δύο ιδιοτήτων θα μπορούσαμε να στοχαστούμε πάνω στο ψέμα. Θα έπρεπε παρατηρώντας την τωρινή κατάσταση αλλά και το παρελθόν μας να δούμε πόσο ωφέλιμη ήταν η σπατάλη ενέργειας για την πλάση ψευδών καταστάσεων. Βγήκε το ανθρώπινο είδος κερδισμένο ζώντας μέσα στην αναλήθεια; Βγήκαμε εμείς προσωπικά κερδισμένοι λέγοντας ψέματα στους γύρω μας άλλα και στους ίδιους μας τους εαυτούς; Σπαταλήσαμε και συνεχίζουμε να σπαταλάμε τις δυνάμεις μας για να δημιουργούμε γύρω μας ένα παραμύθι, μια ιστορία, το δικό μας σενάριο σκηνοθετημένο από εμάς. Ας αναρωτηθούμε μέσα από όλη αυτή την διαδικασία κερδίσαμε προσωπική γαλήνη, ήρθαμε πιο κοντά και ειλικρινά στον συνάνθρωπο μας, μειώθηκε η κοινωνική ανισομέρεια, μειώθηκε η πείνα, μειώθηκαν οι πόλεμοι, μειώθηκε ο πόνος του ανθρώπου εν γένει; Ας το δούμε και ας το ζυγίσουμε ωφελιμιστικά, κερδοσκοπικά. Τόσα δώσαμε στο ψέμα, τι κερδίσαμε; Αφού η ανθρώπινη ιστορία δείχνει ξεκάθαρα πως η ανθρωπότητα δεν ωφελήθηκε τίποτα από το ψέμα, ας βρει χώρο η λογική να κάνει το ζύγι και να αποφασίσει αν υπάρχει σκοπιμότητα στην συνέχεια του ψεύδους…
Advertisment
