Από τον Αθανάσιο Καφρίτσα,
συμβουλευτική ψυχολογία, προγεννητική και περιγεννητική ψυχολογία.
Advertisment
Ο περισσότερος κόσμος ζει μία ζωή μονοδιάστατη, ρηχή, γεμάτη πλάνη και φόβο, βασισμένη αποκλειστικά στις πληροφορίες που δέχεται από τις 5 αισθήσεις του. Μπορώ να δω κάτι, να το ακούσω, να το δαγκώσω, να το πιάσω και να το μυρίσω; Τότε υπάρχει, αν δεν μπορώ, τότε δεν υπάρχει. Αυτός είναι ο κόσμος των αισθήσεων, ο κόσμος της σπηλιάς του Πλάτωνα, ο κόσμος της πλάνης και της ψευδαίσθησης, ένα MATRIX, μέσα στο οποίο ήμαστε παγιδευμένοι, αδυνατώντας να αντιληφθούμε την φυλακή στην οποία βρισκόμαστε.
Η φυλακή αυτή για την οποία μιλάω είναι το ανθρώπινο σώμα, το οποίο μαζί με τις 5 αισθήσεις αποτελεί ένα επτασφράγιστο κελί για την ύπαρξή μας. Εξάλλου οι αρχαίοι Έλληνες δεν ονόμαζαν τυχαία αυτό το κελί ΣΩΜΑ, λέξη που προέρχεται από την αρχαιοελληνική λέξη ΣΗΜΑ, που σημαίνει ΤΑΦΟΣ.
Advertisment
Τι έχει όμως ταφεί-φυλακισθεί, μέσα σ’ αυτό το κελί-τάφο; Φυσικά μια απαστράπτουσα ΨΥΧΗ η οποία φέρει έναν υπέροχο ΝΟΥ.
Ήμαστε λοιπόν κάτι σαν πεθαμένοι και δεν το έχουμε αντιληφθεί, εξ΄ου και το ”ζωντανοί – νεκροί’, ένας βαρύς χαρακτηρισμός που χρησιμοποιούσε ο Ιησούς Χριστός για τους περισσότερους ανθρώπους.
Ο Γ. Γκουρτζίεφ ήταν πιο επιεικής και τους ονόμαζε κοιμισμένους. Υπάρχει μια φράση που έλεγε η οποία για πολλούς είναι δυσνόητη. Έλεγε λοιπόν ”ΓΙΑ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΕΙ, ΑΝ ΞΥΠΝΗΣΕΙ, ΤΟΤΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΚΑΙ ΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙ ΤΟΤΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ΄΄. Δεν θα αναλύσουμε όμως τώρα αυτή τη φράση, αλλά θα σταθούμε στην λέξη κλειδί που φαίνεται ότι είναι το ΞΥΠΝΗΣΕΙ. Από πού όμως χρειάζεται κάποιος να ξυπνήσει;
Ζούμε το 1/3 της ζωής μας κοιμώμενοι και οι περισσότεροι από μας δεν έχουμε ούτε καν την ενθύμηση ενός ονείρου. Ένα μέρος της συνειδητότητα μας περιπλανάται κάθε βράδυ σε έναν άγνωστο ονειρικό κόσμο, βιώνει εμπειρίες, συναισθήματα, συγκινήσεις και το πρωί ξυπνάμε σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Το 1/3 της ζωής μας το ζούμε μέσα σε μια θάλασσα ασυνειδησίας. Και όπως λένε πολλοί δάσκαλοι, το υλικό των ονείρων είναι πιο πραγματικό από το υλικό αυτού του κόσμου.
Ο ονειρόκοσμος είναι ένα υπέροχο σύμπαν με άπειρες δυνατότητες όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν. Δεν είναι ένα σύμπαν που δεν υπάρχει, κάτι το οποίο το φτιάχνει η φαντασία μου, αλλά κάτι το οποίο υπάρχει και το επισκέπτομαι με την φαντασία μου.
Είναι ένα πραγματικό – διαφορετικό σύμπαν παράλληλο, όπου το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, χάνουν τα όρια τους, οι φυσικοί νόμοι δεν φαίνεται να ισχύουν, η ικανότητα αντίληψης είναι διαφορετική, και μπορούμε να αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας πολυδιάστατο, π.χ σε ένα όνειρο μπορούμε να βιώνουμε ένα γεγονός και παράλληλα να παρακολουθούμε και τον εαυτό μας που βιώνει αυτό το γεγονός, σαν να ήμαστε κάποιος άλλος.
Όλα αυτά όμως για τους περισσότερους γίνονται ασυνείδητα, χωρίς αυτοί να μπορούν να επέμβουν στο ονειρικό σενάριο και να μπορούν να το αλλάξουν ή να κατανοήσουν ότι ονειρεύονται. Ακόμα και όταν κάποιος βλέπει στο όνειρο του ότι πετάει, δεν του περνάει καν η σκέψη ότι ονειρεύεται, το θεωρεί φυσιολογικό.
Άρα όσο μέσα στα όνειρά μας δεν έχουμε επίγνωση ότι κοιμόμαστε, η ζωή στον ”ξύπνιο μας” θα είναι καθαρά μηχανική. Μαθαίνοντας να ξυπνάω μέσα στο όνειρο, ενεργοποιώ έναν παράλληλο εαυτό πολύ πιο ικανό, πολύ πιο δυνατό, πολύ πιο κοντά στην αληθινή μου ταυτότητα. Αρχίζω και γνωρίζω εμένα, σε ένα άλλο επίπεδο πιο αληθινό, το οποίο θα επισκεφτώ κάποτε για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά θάνατο. Εξάλλου ο ύπνος είναι γνωστό ότι είναι αδελφός του θανάτου, δηλ. μέσω του ύπνου κάνουμε προπόνηση για το τι θα αντιμετωπίσουμε όταν θα πεθάνουμε.
Φανταστείτε αυτό το παράλληλο σύμπαν σαν μια διάσταση που είναι πάντα εκεί, αλλά μπορούμε να την επισκεφτούμε μόνο όταν κοιμόμαστε. Όταν επισκεπτόμαστε όμως αυτό το χώρο, ενεργοποιείτε ένας άλλος εαυτός, ο υποσυνείδητος, τον οποίο ο συνειδητός εαυτός δεν γνωρίζει καθόλου. Οι δύο αυτοί εαυτοί είναι σαν τις δύο όψεις του ιδίου νομίσματος.
Η εκπαίδευση στο συνειδητό ονείρεμα είναι ο μόνος τρόπος για να μπορέσουν αυτοί οι δύο εαυτοί να γνωριστούν, ενώνοντας τις δυνάμεις τους. Τότε μόνο η ύπαρξή μας αποκτά νόημα, ο συνειδητός νους ΞΥΠΝΑΕΙ μέσα σε ένα σύμπαν που τελικά αγνοούσε, γνωρίζει το σύνολο του εαυτού του και της δύναμης του και τώρα μπορεί να ελέγχει την πορεία της ζωής του.
Όταν μάθουμε να ξυπνάμε μέσα στο όνειρο, μπορούμε να πάρουμε συνειδητές αποφάσεις, να ελέγχουμε την ροή των σκέψεων μας και μπορούμε να εξερευνήσουμε αυτόν τον μαγικό κόσμο.
Γι αυτήν την δυνατότητα, να ξυπνήσουμε μέσα στα όνειρα μας, μιλούν εδώ και 3000 χρόνια αρχαίες παραδόσεις των Αιγυπτίων, των Βαβυλωνίων, των ιθαγενών της Αυστραλίας, των Σαμάνων Θεραπευτών, ακόμα στο Θιβέτ έχουν την ΜΙ- ΛΑΜ, η οποία είναι η γιόγκα του ονείρου. Η φυλή των Σηνόι στη Μαλαισία ανακαλύφτηκε το 1930 και άφησε άφωνους του επιστήμονες όταν είδαν ότι σε αυτή τη μικρή κοινωνία υπήρχε παντελή έλλειψη βίας και εγκληματικότητας. Για αιώνες τα μέλη της φυλής από μικρά παιδιά ασχολούντο με τον έλεγχο των ονείρων τους και πως μέσα σε αυτά να εκτελούν συνειδητές πράξεις.
Ο Κάρλος Καστανέντα αποκάλυψε στον δυτικό κόσμο την τέχνη του συνειδητού ονειρέματος μέσα από τα βιβλία του. Αναφορές συνειδητού ονειρέματος υπάρχουν επίσης σε όλα σχεδόν τα ιερά κείμενα, όλων των θρησκειών. Στην αρχαία Ελλάδα, στους Δελφούς η Πυθία ήταν εκπαιδευμένη να περνά σ’ αυτό το παράλληλο σύμπαν και να προβλέπει γεγονότα. Αξιοσημείωτο είναι να αναφέρουμε ότι τα γεγονότα πριν συμβούν στο φυσικό μας κόσμο, συμβαίνουν πρώτα στον ονειρόκοσμο, δηλ. εδώ βιώνουμε το παρελθόν σε σχέση με το εκεί. Εξ’ ου και τα προγνωστικά όνειρα που όλοι βλέπουμε. Απλά αν δεν είσαι μυημένος στην ονειρική γλώσσα, δεν μπορείς να αποκωδικοποιήσεις το μήνυμα, όπως κάποιος που δεν γνωρίζει κινέζικα και προσπαθεί να διαβάσει ένα κινέζικο κείμενο.
Την δεκαετία του ΄70 ο ψυχίατρος Στέφαν Λεμπέρζ, η μεγαλύτερη αυθεντία του δυτικού κόσμου για το συνειδητό ονείρεμα ίδρυσε το LUCIDITY INSTITUTE που εδρεύει στο Πάλο Άλτο. Ο Λεμπέρζ που έβλεπε συνειδητά όνειρα από πολύ μικρός, θέλησε να περάσει σε πανεπιστημιακό επίπεδο όλη αυτή την έρευνα. Αυτός είναι που καθιέρωσε την ονομασία LUCID DREAMING.
Στην Ελλάδα, μια προσπάθεια για πρόγραμμα συνειδητού ονειρέματος έχει γίνει στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης από τον καθηγητή Ψυχολογίας Παντελή Περακάκη την δεκαετία του ’90.
Ο ψυχίατρος Γκέηλ Ντηλαίηνυ, πρωτοπόρος στην έρευνα για την ονειρική δραστηριότητα, λέει ότι, ”οι παραδόσεις μιλούν καθαρά, ο άνθρωπος μπορεί να διαλέξει να μην είναι έρμαιο των φαινομένων που αναδύονται στην συνείδηση του όταν κοιμάται. Υπάρχουν αναφορές από αυτούς που επισκέπτονται τον ονειρικό κόσμο συνειδητά, οι οποίοι είναι ικανοί να χρησιμοποιήσουν αυτόν τον κόσμο για την πνευματική τους ανάπτυξη παίρνοντας πληροφορίες που δεν θα ήταν δυνατόν να αποκτήσουν με άλλα μέσα. Αυτοί μπορούν να προβάλουν τον εαυτό τους στα όνειρα άλλων, σε αυτούς που τους χρειάζονται, στους μαθητές τους, σε αρρώστους που έχουν ανάγκη από θεραπεία και πνευματική καθοδήγηση. Ίσως όμως, αυτός είναι ένας κόσμος που μπορούμε όλοι να μοιραζόμαστε αν τον επιλέξουμε σαν μέρος του ταξιδιού μας της συνειδητής μας ζωής.
Με εκτίμηση,
Αθανάσιος Καφρίτσας
Πιστοποιημένος στην συμβουλευτική ψυχολογία, υπνοθεραπεία, Προγεννητική και περιγεννητική Ψυχολογία.
Διδάσκει ομάδες αυτογνωσίας τα τελευταία 15 χρόνια. Ιδιοκτήτης του κτήματος Νοόσφαιρα (Ξυλόκαστρο Κορινθίας).
Τον νέο κύκλο διοργάνωσης σεμιναρίων για το συνειδητό ονείρεμα με τον κ. Α. Καφρίτσα έχει αναλάβει η Better World – Seminars & Events.
