Όχι ότι μας ενδιαφέρει να γίνουν ντε και καλά τα παιδιά μας ηγέτες, αλλά σίγουρα μας ενδιαφέρει να αναπτύξουν έναν συμπαγή και καλό χαρακτήρα που θα τους επιτρέψει να είναι τελικά πιο ευτυχισμένα στη ζωή τους. Παρακάτω λοιπόν παραθέτουμε, σύμφωνα με το Forbes, 7 συνήθεις συμπεριφορές γονέων που μπορούν να δημιουργήσουν μελλοντικά αδύναμους χαρακτήρες.
1. Δεν αφήνουμε τα παιδιά μας να πάρουν ρίσκα
Advertisment
Ζούμε σε ένα κόσμο όπου μας προειδοποιούν συνέχεια για τους κινδύνους που υπάρχουν γύρω μας. Η φράση «πάνω από όλα η ασφάλεια» έχει εμφυτευτεί στο μυαλό του κάθε γονέα που κάνει τα πάντα για να κρατά το παιδί του ασφαλή, ακόμη και κρατώντας το συνεχώς μέσα στο σπίτι. Οι ψυχολόγοι όμως υποστηρίζουν ότι ένα υγιές παιδί είναι αυτό που παίζει έξω, που θα πέσει κάτω και θα γρατσουνίσει τα πόδια του, που θα κάνει σχέση σε πιο μεγάλη ηλικία και θα χωρίσει, που θα βιώσει δηλαδή κάποιες εμπειρίες από μόνο του. Έτσι αποκτούν γνώσεις και αυτοεκτίμηση και μεγαλώνοντας γίνονται αρχηγοί σε ό,τι κάνουν.
2. Τρέχουμε να τους βοηθήσουμε πολύ γρήγορα
Οι σημερινές γενιές δεν ανέπτυξαν κάποιες ικανότητες χρήσιμες για τη ζωή, όπως τα παιδιά πριν 30 χρόνια, γιατί οι γονείς είναι συνεχώς από πάνω τους για να τους λύνουν τα οποιαδήποτε προβλήματα. Όταν ως γονείς τρέχουμε αμέσως να βοηθήσουμε τα παιδιά μας, δεν τους αφήνουμε να προβληματιστούν, να νιώσουν τη δυσκολία (που σίγουρα θα έχουν πολλές ως ενήλικες) και να αναπτύξουν δικές τους ικανότητες. Θεωρούν ότι πάντα η μαμά και ο μπαμπάς θα είναι εκεί για να τους βγάζουν από τους μπελάδες.
Advertisment
3. Επευφημούμε πολύ εύκολα
Το να αποκτήσει ένα παιδί αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση είναι πολύ σημαντικό, δεν πρέπει όμως να ζει σε ψευδαισθήσεις. Το να επιβραβεύουμε συνεχώς το παιδί μας για κάτι που έκανε μέτρια ή για κάτι που έκανε λάθος, για παράδειγμα που δεν έβαλε ένα γκολ (αν παίζει μπάλα) λειτουργεί αρνητικά σε αυτό. Έρχεται η στιγμή που το παιδί μεγαλώνει αρκετά, για να καταλάβει ότι οι μόνοι που το θεωρούν τέλειο και ξεχωριστό είναι οι γονείς του. Και αυτό προκαλεί τεράστια απογοήτευση στο ίδιο.
4. Αφήνουμε την ενοχή να μπει στο δρόμο της σωστής καθοδήγησης
Τα παιδιά δεν έχουν την ανάγκη να είσαι μαζί τους το κάθε λεπτό. Μεγαλώνοντας, η απογοήτευση που νιώθουν για τις ώρες που τα άφηνες στη γιαγιά ή στο σχολείο για να είσαι δουλειά, περνάει. Αυτό που δεν περνάει να κάνει κανένας γονέας είναι να κακομαθαίνει το παιδί του, δίνοντας του τη σημασία που θέλει εδώ και τώρα. Οπότε αν έχετε δουλειά και το παιδί σας σας διακόπτει, πείτε «όχι τώρα» και αφήστε να κάνει κάτι από μόνο του, χωρίς να του αγοράζετε συνεχώς παιχνίδια επειδή νιώθετε τύψεις για τις πολλές ώρες απουσίας. Αντί γι’ αυτού, δώστε τους ατέλειωτη αγάπη στο χρόνο που πρέπει.
5. Δεν μοιραζόμαστε το παρελθόν μας
Αυτό ισχύει για τους έφηβους, όπου έρχεται η στιγμή να βγουν στη ζωή από μόνοι τους και να δοκιμάσουν πράγματα. Ως ενήλικες θα πρέπει να μοιραζόμαστε και να συζητούμε μαζί τους κάποιες στιγμές που κι εμείς οι ίδιοι βιώσαμε στα εφηβικά μας χρόνια ή κάποια λάθη που ίσως κάναμε. Με αυτό τον τρόπο τους ενθαρρύνουμε να μην τα βάζουν κάτω και γινόμαστε φίλοι μαζί τους, κάτι που χρειάζονται πολύ περισσότερο σε αυτή την ηλικία, παρά από ένα γονέα να τους επιπλήττει συνεχώς.
6. Λανθάνουμε σε ό,τι αφορά τη νοημοσύνη, τη χαρισματικότητα και την ωριμότητα τους
Όλοι οι γονείς βλέπουν τα παιδιά τους ως έξυπνα και ως εκ τούτου κάποιοι περνούν την εξυπνάδα και ως ωριμότητα. Αυτό όμως δεν ισχύει. Ένα έξυπνο παιδί δε σημαίνει ότι είναι ώριμο και έτοιμο να βγει μόνο του στον κόσμο. Για παράδειγμα, πολλοί νεαροί αστέρες του Χόλυγουντ, αν και είχαν αξιοθαύμαστο ταλέντο, μέχρι τα 20 τους κατέληξαν εθισμένοι στα ναρκωτικά ή το ποτό. Είναι καλό να παρατηρούμε γενικά τις συμπεριφορές των παιδιών μας, για να επεμβαίνουμε μόνο στις περιπτώσεις που χρειάζεται, προλαμβάνοντας έτσι το κακό.
7. Δεν κάνουμε πράξη αυτά που κηρύσσουμε
Ως γονείς, είναι ευθύνη μας να αποτελούμε πρότυπο για τα παιδιά μας. Έτσι, τα βοηθάμε να γίνουν πιο υπεύθυνοι για τις πράξεις τους και πιο συνεπείς. Για παράδειγμα, δεν γίνεται να καθοδηγούμε τα παιδιά μας και να λέμε ότι, το κάπνισμα δεν είναι καλό για την υγεία, αλλά την ίδια στιγμή να ανάβουμε τσιγάρο. Ή όντας εμείς οι ηγέτες του σπιτιού, οφείλουμε να μιλάμε πάντα με ειλικρίνεια και ευγένεια. Τους δείχνουμε πόση χαρά μπορεί να δώσει η φιλανθρωπία και ο εθελοντισμός, συμμετέχοντας σε μία κοινωνική ομάδα, τους βάζουμε μπροστά σε ηθικά διλήμματα και διώχνουμε από τη ζωή μας ανθρώπους με κακή επιρροή. Τα παιδιά μας είναι ο καθρέφτης μας. Έτσι, μεγαλώνοντας θα κάνουν και αυτοί τα ίδια πράγματα και θα εξελιχθούν (αν οι γονείς είναι σωστά πρότυπα) σε ακομπλεξάριστες ηγετικές μορφές.
