Εδώ και πολλά χρόνια, ένας μεγάλος αριθμός επιστημόνων έχει μελετήσει τον ρόλο της συνείδησης και τον τρόπο που μπορεί να επηρεάσει άμεσα τον φυσικό υλικό μας κόσμο. Έχει δημοσιευτεί πληθώρα ερευνών, οι οποίες αποδεικνύουν ότι πράγματι η συνείδηση και αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως φυσικό υλικό κόσμο είναι άμεσα συνυφασμένα. Γι’ αυτό το θέμα προς το παρόν θα εξετάσουμε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα.
Για το παρακάτω πείραμα έχουν γραφτεί πολλά: πρόκειται για ένα πείραμα της κβαντικής φυσικής που ονομάζεται πείραμα της διπλής σχισμής. Είναι ένα σημαντικό παράδειγμα για τον τρόπο που η συνείδηση μπορεί να επηρεάσει τον φυσικό υλικό μας κόσμο. Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο διεθνές περιοδικό «Physics Essays» εξηγεί πως αυτό το πείραμα έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές για να διερευνήσει τον ρόλο της συνείδησης στη διαμόρφωση της φυσικής πραγματικότητας.
Advertisment
Σε αυτό το πείραμα χρησιμοποιήθηκε ένα οπτικό σύστημα διπλής σχισμής με σκοπό να ελεγχθεί ο πιθανός ρόλος της συνείδησης στην κατάρρευση της κβαντικής κυματοσυνάρτησης. Στο πείραμα τα σωματίδια αναγκάζονται να περάσουν μέσα από μια διάταξη με δύο λεπτές παράλληλες σχισμές που είναι πολύ κοντά η μία στην άλλη. Διαπιστώθηκε ότι όταν ο παρατηρητής προσπαθούσε να δει από ποιά σχισμή περνούσαν τα σωματίδια, η συμπεριφορά τους αλλοιωνόταν ενώ αυτό δεν συνέβαινε όταν δεν τα παρατηρούσε. Η έρευνα έδειξε ότι οι παράγοντες που συνδέονται με τη συνειδητότητα σχετίζονται σε σημαντικό βαθμό με την αλλοίωση της συμπεριφοράς των σωματιδίων στη διπλή σχισμή.
Η παρατήρηση όχι μόνο διαταράσσει αυτό που πρόκειται να μετρηθεί, το προκαλεί κιόλας. Εμείς οι ίδιοι δηλαδή υποχρεώνουμε το ηλεκτρόνιο να πάρει μια συγκεκριμένη θέση. Συνεπώς εμείς οι ίδιοι παράγουμε τα αποτελέσματα της μέτρησης.
Για τη μέτρηση των διαταραχών της κυματοσυνάρτησης, πραγματοποιήθηκαν διάφορα πειράματα. Στο πρώτο πείραμα, οι συμμετέχοντες έλαβαν οδηγίες να κατευθύνουν την προσοχή τους προς τη συσκευή διπλής σχισμής ή να την επικεντρώσουν σε κάτι άλλο. Σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές, μια φωνή μέσω κομπιούτερ τους έδινε εντολή για το πότε να επηρεάσουν τη δέσμη σωματιδίων και πότε να σταματήσουν. Αυτό το πρώτο πείραμα δεν ήταν ιδιαίτερα σύμφωνο με την υπόθεση συμβολής της συνείδησης στην κατάρρευση της κβαντικής κυματοσυνάρτησης.
Advertisment
Το δεύτερο πείραμα διεξήχθη σε έναν Βουδιστικό ναό, o οποίος αποτελούσε ένα εξαιρετικό μέρος για να συμμετάσχουν ασκητές διαλογισμού. Αυτή τη φορά, κατά τη διάρκεια των χρονικών περιόδων που οι συμμετέχοντες έπρεπε να στρέψουν αλλού την προσοχή τους ο υπολογιστής έπαιζε ένα μαλακό, συνεχή ήχο, ενώ όταν έπρεπε η προσοχή τους να είναι στραμμένη προς τη συσκευή διπλής σχισμής έπαιζε μια μουσική νότα που αντικατόπτριζε τον πραγματικό χρόνο εμφάνισης διαταραχών στην κυματοσυνάρτηση. Οι συμμετέχοντες έλαβαν οδηγίες να κατευθύνουν την προσοχή τους προς την συσκευή διπλής σχισμής όπως συνέβη και στο αρχικό πείραμα. Αν το πετύχαιναν, τότε η φασματική ισχύς της διπλής σχισμής μειωνόταν και αναλόγως μειωνόταν και η ένταση της μουσική νότας.
Το πείραμα ολοκληρώθηκε με τη συμβολή 19 συμμετεχόντων σε 31 συνεδρίες. Στο εργαστήριο του Ινστιτούτου Νοητικών Επιστημών συμμετείχαν 3 ασκητές διαλογισμού σε 11 συνεδρίες καθώς και 4 άτομα που δεν ήταν ασκητές σε 7 συνεδρίες. Στον Βουδιστικό ναό συμμετείχαν 12 ασκητές διαλογισμού σε 13 συνεδρίες. Τα πειράματα έγιναν υπό επιστημονική επίβλεψη και χρησιμοποιήθηκε μία συσκευή διπλής σχισμής.
Το δεύτερο πείραμα έδωσε περισσότερα στοιχεία, ενώ στο εργαστήριο του Ινστιτούτου Νοητικών Επιστημών οι ασκητές διαλογισμού είχαν ανώτερη απόδοση συγκριτικά με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες.
Στη συνέχεια διεξήχθη κι ένα τρίτο πείραμα στο οποίο πραγματοποιήθηκαν 33 συνεδρίες όπου 6 ασκητές διαλογισμού συμμετείχαν σε 22 συνεδρίες και 7 άτομα που δεν ήταν ασκητές σε 11 συνεδρίες. Στις 22 πρώτες συνεδρίες οι συμμετέχοντες κατάφεραν να επηρεάσουν σε σημαντικό βαθμό τη φασματική ισχύ της διπλής σχισμής, είχαν δηλαδή μια ιδιαίτερα ισχυρή επίδραση στα δεδομένα. Το συγκεκριμένο πείραμα ενίσχυσε σαφώς την υπόθεση συμβολής της συνείδησης στην κατάρρευση της κβαντικής κυματοσυνάρτησης.
Στο τέταρτο πείραμα συμμετείχαν 31 άτομα σε 51 συνεδρίες και τα αποτελέσματα που παρατηρήθηκαν σε αυτό ήταν 3 φορές πιο ισχυρά από εκείνα των πρώτων 3 πειραμάτων.
Η μελέτη περιγράφει μια σειρά παραγόντων που σχετίζονται με τη συνείδηση (το άρθρο επικεντρώνεται σε όσους χρησιμοποιήθηκε διαλογισμός, αλλά στη μελέτη υπάρχουν περισσότεροι) και οι οποίοι οδηγούν στην κατάρρευση της κβαντικής κυματοσυνάρτησης ή διαταράσσουν την ακολουθία της.
Στη μελέτη διαπιστώθηκε ότι οι παράγοντες που σχετίζονταν με τη συνείδηση επιβεβαίωναν σε σημαντικό βαθμό την προβλεπόμενη διαταραχή της κβαντικής κυματοσυνάρτησης.
Παρακάτω ακολουθεί επίδειξη του πειράματος της διπλής σχισμής.
Αυτό το πείραμα είναι ένα από τα πολλά που αποδεικνύουν ότι η συνείδηση και ο φυσικός υλικός μας κόσμος είναι αλληλένδετα. Πρόσφατα δημοσιεύτηκε μια μελέτη με τίτλο «8 επιστημονικές έρευνες που αποδεικνύουν ότι η συνείδηση διαμορφώνει το υλικό μας πεδίο»
Ένα βασικό σημείο της νέας φυσικής είναι το γεγονός ότι αναγνωρίζει πως ο παρατηρητής μπορεί να διαμορφώσει την πραγματικότητα. Ως παρατηρητές, εμπλεκόμαστε προσωπικά στη δημιουργία της δικής μας πραγματικότητας. Οι φυσικοί αναγκάζονται να παραδεχτούν ότι το σύμπαν είναι μια «ψυχική» κατασκευή. Ο πρωτοπόρος Βρετανός φυσικός Sir James Jeans έγραψε ότι το ποτάμι της γνώσης οδεύει προς μια μη μηχανική πραγματικότητα. Το σύμπαν αρχίζει να φαίνεται περισσότερο σαν μια τεράστια σκέψη παρά σαν μια τεράστια μηχανή. Η σκέψη δεν φαίνεται πλέον ως μια τυχαία εισβολή στη σφαίρα της ύλης αλλά θα πρέπει μάλλον να την αναγνωρίσουμε ως δημιουργό και κυβερνήτη του βασιλείου της ύλης. Ας ξεχάσουμε λοιπόν παλαιότερες θεωρίες και ας αποδεχτούμε το αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα. Το σύμπαν είναι άυλο, ψυχικό και πνευματικό (R.C. Henry, «Το ψυχικό σύμπαν», Nature, 436:29, 2005).
Η επιστήμη πλησιάζει την αρχαία σοφία με γοργούς ρυθμούς. Σίγουρα ένας κόσμος που μεταβάλλεται απαιτεί δράση, αλλά η ενέργεια αυτή πρέπει να προέρχεται από τις έννοιες της ειρήνης, της αγάπης, της συνεργασίας και της κατανόησης. Ποιός μπορεί να αρνηθεί ότι ο διαλογισμός και η κατευθυνόμενη πρόθεση προς ό,τι θέλουμε να αλλάξει δεν αποτελεί τη βάση της δράσης; Αν αλλάξουμε εσωτερικά, η αλλαγή θα αρχίσει να εξωτερικεύεται και αυτό ακριβώς συμβαίνει στον πλανήτη μας αυτή τη στιγμή. Αν ο νους μας σκέφτεται σωστά και οι προθέσεις μας είναι αγνές, θα μας δοθούν οι κατάλληλες ευκαιρίες για να δράσουμε πραγματοποιώντας τις αλλαγές που χρειάζονται. Αυτός είναι ο λόγος που ο ρόλος της συνείδησης αλλά και η αναγνώρισή του είναι τόσο σημαντικά. Αποτελούν έναν ισχυρό παράγοντα για τη δημιουργία μιας παγκόσμιας αλλαγής σε μαζική κλίμακα.
Πηγές:
henry.pha.jhu.edu
media.noetic.org
