Από το περιοδικό Holistic Life
Είναι η ασθένεια κάτι το οποίο υπάρχει από μόνο του, αντικειμενικό, ενταγμένο μέσα στην φυσική πραγματικότητα; Μέσα στα πλαίσια της σύγχρονης ιατρικής σκέψης, η οποία έχει επηρεάσει το σύνολο της κοινωνίας, ακόμη και όσους ασκούν εναλλακτικές θεραπείες, θεωρείται ότι η ασθένεια έχει αντικειμενική υπόσταση. Θεωρείται δηλαδή ότι είναι κάτι δοσμένο από την φύση και ο ρόλος του γιατρού είναι να την εξαφανίσει. Η αντίληψη αυτή δίνει στην έννοια της ασθένειας αντικειμενική υπόσταση.
Advertisment
Η διεργασία, δια μέσου της οποίας επιδιώκεται η αντικειμενοποίησή της είναι η διάγνωση. Η διάγνωση είναι στην ουσία η προσπάθεια ονοματοθεσίας και ταξινόμησης της ασθένειας και θεωρείται προϋπόθεση της θεραπείας.
Στην πραγματικότητα, όλα αυτά δεν ισχύουν, γιατί πολύ απλά η ασθένεια δεν είναι κάτι αντικειμενικό και δεδομένο. Ίσα – ίσα στην φύση, ιδιαίτερα, όπου έχει επέμβει λιγότερο ο άνθρωπος, εκείνο που κυριαρχεί είναι η αρμονία, η ισορροπία, η απουσία της ασθένειας και η παρουσία της Υγιείας. Η ασθένεια είναι κάτι εντελώς υποκειμενικό, αφορά τον πάσχοντα και μόνο αυτόν.
Αφορά τον τρόπο αυτοδιαχείρισης της ενέργειάς του και εμφανίζεται ως το αποτέλεσμα της διάπραξης λαθών από την μεριά του. Είναι εντελώς δικιά του υπόθεση και αποτελεί μέγιστο λάθος η αντικειμενοποίησή της. Μια τέτοια προσέγγιση οδηγεί άμεσα στην συρρίκνωση της οντότητας της ασθένειας και στην ελαχιστοποίηση της σημασίας της.
Advertisment
Μπορώ να προσθέσω δε ότι όχι μόνο δεν είναι κάτι αντικειμενικά απειλητικό, αλλά αντίθετα η εμφάνισή της είναι μια ευεργεσία της φύσης. Η ασθένεια υπενθυμίζει στον πάσχοντα, με επώδυνο τρόπο βέβαια, τα λάθη του. Τα λάθη που έχει διαπράξει εις βάρος του σώματός του, του ίδιου του τού εαυτού, έρχεται το σώμα του να του τα υπενθυμίσει. Όχι για να τον τιμωρήσει, αλλά για να τον προστατεύσει. Η οδύνη της ασθένειας δεν είναι εκδίκηση της φύσης, αλλά μια ηχηρή φωνή διαμαρτυρίας του κακοποιημένου σώματός μας. Ως τέτοια λοιπόν, η ίδια η ασθένεια απ’ την φύση της, πέρα από το γεγονός ότι είναι κάτι υποκειμενικό, είναι κάτι το οποίο όταν εισακουσθεί από τον πάσχοντα και τον οδηγήσει σε αλλαγές, τον βοηθά να επιβιώσει.
Συμπερασματικά λοιπόν, μπορούμε να πούμε ότι η ασθένεια είναι κάτι υποκειμενικό, στην περίπτωση δε που οδηγήσει τον πάσχοντα να στραφεί στον ίδιο του τον εαυτό και να ξεπεράσει τα σφάλματά του, μπορεί να αποδειχθεί και ωφέλιμη.
Σήμερα υπάρχει μια ραγδαία εξάπλωση της ασθένειας, ιδιαίτερα στους κατοίκους των πόλεων, και αναζητάται τρόπος αναχαίτισής της. Ένα από τα αίτια αυτής της ραγδαίας εξάπλωσης είναι και ο τρόπος προσέγγισής της από το σύγχρονο ιατρικό σύστημα. Η αντικειμενοποίηση και ονοματοθεσία της ασθένειας, της δίνουν υπόσταση και τη διογκώνουν. Σήμερα, πολύ περισσότερο από ποτέ, οι άνθρωποι υποφέρουν και πεθαίνουν όχι από την ίδια την ασθένεια αλλά από την ιδέα της (ας αναλογισθούμε πώς πλήττεται συναισθηματικά και νοητικά ο πάσχοντας, στον οποίο ανακοινώνεται ότι έχει π.χ. καρκίνο).
Μπορούν να αναχαιτίσουν την ασθένεια τα καλύτερα νοσοκομεία ή τα τελειότερα μηχανήματα; Όχι βέβαια! Ο μοναδικός τρόπος για να αναχαιτισθεί, είναι να μετακινηθεί ο άξονας της σκέψης μας ως προς αυτήν! Να την ελαχιστοποιήσουμε και να την συρρικνώσουμε μέσα στον ίδιο μας τον νου. Μόνο η δύναμη της σκέψης μπορεί να αναχαιτίσει την ασθένεια.
Αλέξανδρος Τηλικίδης, Φυσίατρος – Βελονιστής – Βοτανοθεραπευτής
Υπεύθυνος εκπαίδευσης στην Ακαδημία Αρχαίας Ελληνικής & Παραδοσιακής Κινέζικης Ιατρική
