Ήμουν στο αεροπλάνο πρόσφατα. Ταξιδεύω πολύ και μ’ αρέσουν τα αεροδρόμια. Μερικοί δεν τα αντέχουν καθόλου. Εγώ δεν αντέχω τη διαδρομή ως το αεροδρόμιο, αλλά το αεροδρόμιο μου αρέσει, γιατί μαθαίνω απίστευτα πράγματα για τους ανθρώπους. Μάθε να κοιτάς τον κόσμο! Δε θα βαρεθείς ποτέ! Μην παρακολουθείς συνέχεια τον πίνακα των αναχωρήσεων. Κοίτα τι γίνεται μέσα στο χώρο, τη δυναμική της ζωής σε δράση… Όταν μπήκα στο αεροπλάνο κάθησα δίπλα σ’ ένα νεαρό παιδί που έμοιαζε να έχει τα πάντα. Πήγαινε σ’ ένα Πανεπιστήμιο στο Κολοράντο.
Αρχίσαμε να μιλάμε. Στις δύο λέξεις του, η μία ήταν «εγώ». «Δεν τα γουστάρω αυτά» και «τα σχολεία είναι για τους ανόητους» και «Οι καθηγητές είναι πουλημένοι» και «Ο κόσμος είναι φριχτός» και «Η Αμερική…». Τελικά, σαν τέλειος μη παρεμβατικός συμβουλευτής που είμαι, του είπα: «Σκάσε επιτέλους! Έχεις πάρει είδηση πόσες φορές στα τελευταία 500 μίλια έχεις πει «εγώ»; Το «εμείς» δεν το έχεις ακούσει ποτέ;». Ακολούθησε μια μακρά σιωπή και μετά ρώτησε: «Ποιος είσαι»;..
Advertisment
Είναι εντυπωσιακό – μπορεί να μην το συνειδητοποιείς, αλλά ένας από τους λόγους που δεν είσαι πολλά πράγματα είναι γιατί εσύ ο ίδιος εμποδίζεις την ανάπτυξή σου. Κι αυτό που κάθομαι και σε προτρέπω να κάνεις είναι να φύγεις από τη μέση! Μην εμποδίζεις, πέταξε, η ζωή και η αγάπη σε περιμένει! Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να αρπάξεις την ευκαιρία…
Leo Buscaglia – Να ζεις ν’ αγαπάς και να μαθαίνεις
Advertisment
