Ακολουθούν ενδιαφέροντα αποσπάσματα από το βιβλίο των Alexander Loyd PhD, ND & Ben Johnson MD,DO,NMD “THE HEALING CODE“, από τις εκδόσεις Διόπτρα
Σε ηλικία δώδεκα ετών, ο γιος μου, ο Χάρι, παρακολούθησε την ταινία Τα Σαγόνια τον Καρχαρία. (Δεν ξέρω αν ήταν καλή ιδέα – η γυναίκα μου κι εγώ εξακολουθούμε να διαφωνούμε μεταξύ μας σχετικά με αυτό το θέμα.) Ο Χάρι λάτρευε το νερό από τότε που ήταν μωρό. Μία κρύα χειμωνιάτικη μέρα, όταν ο Χάρι ήταν περίπου δύο ετών, κάναμε τη βόλτα μας στον κήπο ενός ξενοδοχείου. Προς μεγάλη μας έκπληξη, ο Χάρι βούτηξε στην πισίνα. Από τότε, αυτό συνέβη αρκετές φορές και σε αρκετά μέρη. Ο Χάρι κολυμπάει σαν δελφίνι παντού – σε πισίνες, λίμνες και θάλασσες. Λατρεύει το κολύμπι. Λίγες ημέρες αφότου είχε παρακολουθήσει Τα Σαγόνια τον Καρχαρία, τον ρώτησα αν θα ήθελε να πάμε στη λίμνη. Το βλέμμα του και το πρόσωπο του σοβάρεψαν καθώς εξέταζε όλες τις πιθανότητες και όλα τα ενδεχόμενα. Η έκφραση του θύμιζε περισσότερο έναν τριανταπεντάχρονο που ελέγχει τη φορολογική του δήλωση!Ύστερα από ένα δυο λεπτά, ο Χάρι αρνήθηκε την πρόταση μου και δήλωσε ότι προτιμούσε να μείνει στο σπίτι και να παίξει με τα Λέγκο του.
Advertisment
Όταν ρώτησα τον Χάρι αν η απόφαση του είχε κάποια σχέση με την ταινία, μου απάντησε: «Όχι βέβαια! Απλώς θέλω να φτιάξω μερικά καινούρια κτίρια με τα Λέγκο μου». Παρόλο που το επιχείρημα του ήταν αρκετά πειστικό, τον ρώτησα αν θα τον πείραζε να τον εξετάσω, για να ελέγξω αν είχε δημιουργηθεί κάποια κυτταρική ανάμνηση φόβου από την ταινία. Και, φυσικά, εντοπίσαμε πράγματι μία καταστροφική κυτταρική ανάμνηση/Εδωσα στον Χάρι έναν Θεραπευτικό Κώδικα και έκανε αμέσως την άσκηση, η οποία δεν είχε διάρκεια μεγαλύτερη από τέσσερα λεπτά. Μαντέψτε τι συνέβη! Μέσα σε αυτά τα τέσσερα λεπτά, οι προτεραιότητες του Χάρι άλλαξαν εντελώς, όπως άλλαξε και η λογική, κριτική σκέψη του! Ο Χάρι αποφάσισε ότι θα μπορούσε να παίξει με τα Λέγκο του οποιαδήποτε άλλη στιγμή και δήλωσε ότι ήθελε οπωσδήποτε να πάμε στη λίμνη. «Πότε φεύγουμε;» με ρωτούσε με ανυπομονησία.
Αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην περίπτωση των δωδεκάχρονων παιδιών. Συμβαίνει διαρκώς σε όλους μας. Συχνά, θεωρούμε ότι λαμβάνουμε σωστές αποφάσεις με βάση τα γεγονότα και τη λογική, κριτική σκέψη μας. Ωστόσο, αυτές οι αποφάσεις βασίζονται πολλές φορές σε ασυνείδητες εκλογικεύσεις των προτεραιοτήτων που μας ωθούν να θέτουμε οι καταστροφικές αναμνήσεις της καρδιάς.
Αυτή η διαδικασία είναι σχεδόν πάντα ασυνείδητη – ή, τουλάχιστον, είναι ασυνείδητη μέχρι να ανιχνεύσουμε ή να θεραπεύσουμε ορισμένες από αυτές τις μνήμες. Συχνά, αποκτάμε επίγνωση αυτών των αναμνήσεων μόνο αφότου θεραπευτούν, καθώς η καρδιά νιώθει ότι δεν χρειάζεται πλέον να τις προστατεύει. Ωστόσο, τις περισσότερες φορές είναι ασυνεΐδητες.Έτσι, όταν φωνάζω στη γυναίκα μου, σκέφτομαι: «Γιατί της φώναξα τώρα;» Τρώω, ενώ δεν θέλω πραγματικά να φάω. Δεν κάνω τα τηλεφωνήματα που πρέπει να κάνω για να προωθήσω τη δουλειά μου. Επινοώ διαρκώς δικαιολογίες και πείθω κάθε μέρα τον εαυτό μου ότι θα κάνω αυτά τα τηλεφωνήματα αύριο ή μεθαύριο. Μπορεί ακόμη και να αρχίσω να λέω ψέματα στη γυναίκα μου ή στον εργοδότη μου. Το μόνο που ξέρω με βεβαιότητα είναι ότι μου φαίνεται αδύνατον να κάνω αυτά τα τηλεφωνήματα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή υπάρχουν στην καρδιά μου οδυνηρές αναμνήσεις που πρέπει να θεραπευτούν, για να πάψουν να ενεργοποιούνται ξανά και ξανά. Επομένως, αν θέλουμε να ζούμε και να αγαπάμε πραγματικά με οδηγό την καρδιά μας, θα πρέπει οπωσδήποτε να θεραπεύσουμε τις καταστροφικές αναμνήσεις της.
Advertisment
Ο Alexander Loyd κατέχει διδακτορικούς τίτλους στην Ψυχολογία και τη Φυσικοπαθητική Ιατρική
Ο Ben Johnson, MD, DO, NMD υπήρξε κλινικός διευθυντής στην Κλινική Ανοσοποιητικής Αποκατάστασης, στην Ατλάντα
