Το αμπέλι προέρχεται από την Περσία και μεταφέρθηκε στην περιοχή της Μεσογείου από τους Φοίνικες. Στη συνέχεια διαδόθηκε σε όλη την Ελλάδα και στα νησιά του Αιγαίου. Το αμπέλι καλλιεργείται σε ζεστές εύκρατες περιοχές ανά τον κόσμο για τους καρπούς του και χρησιμοποιείται στην παραγωγή κρασιού.
Στην αρχαία Ελλάδα, το αμπέλι ήταν το σύμβολο του πολιτισμού. Οι αρχαίοι Έλληνες λάτρευαν το Διόνυσο, το θεό της αμπέλου, του κρασιού και της διασκέδασης. Το 15ο αιώνα, στη Γαλλία, οι γιατροί χρησιμοποιούσαν την κολλώδη διάφανη ρητίνη, που ονομαζόταν “δάκρυα αμπέλου”, σε επιφανειακές πληγές και ως λοσιόν για τα μάτια.
Advertisment
Όπως και σε όλα τα φυτά, έτσι και στο αμπέλι υπάρχουν δύο ροές χυμών. Οι ρίζες συλλέγουν το νερό και τα θρεπτικά συστατικά από το έδαφος (ακατέργαστος χυμός). Ο ακατέργαστος χυμός ανεβαίνει στα φύλλα του αμπελιού μέσω του εσωτερικού τμήματος του κορμού και των κληματίδων.
Στα φύλλα, με τη βοήθεια του ήλιου, της φωτοσύνθεσης και του διοξειδίου του άνθρακα που το αμπέλι απορροφά από την ατμόσφαιρα, μετατρέπεται σε κατεργασμένο θρεπτικό χυμό. Ο κατεργασμένος θρεπτικός χυμός, μέσω της φλούδας, κινείται αντίστροφα από τα φύλλα προς τις ρίζες.
Με το κλάδεμα, κόβουμε τις οδούς των χυμών και σταματάμε τη ροή των χυμών, όσο πιο κοντά στη ρίζα του αμπελιού. Οι ροές των χυμών ενισχύουν το μάτι που βρίσκεται πιο ψηλά. Αυτό το μάτι είναι που ανοίγει και δημιουργεί την έκρηξη της νέας παραγωγικής περιόδου.
Το δάκρυ είναι οι ακατέργαστοι χυμοί που χύνονται καθώς δε συναντούν κάποια υποδομή για να τους υποδεχτεί. Τα «δάκρυα» του αμπελιού χρησιμοποιούνται σε περίπτωση εκζέματος και αιμορραγιών των εντέρων, που συνοδεύουν τη δυσεντερία Επίσης είναι χρήσιμο σε περιπτώσεις οφθαλμικών παθήσεων. βλεφαρίτιδας, κριθαράκι, επιπεφυκίτιδας και κερατίτιδα, και χάρη στην Βινιφερίνη( είναι το πιο αποτελεσματικό φυσικό μόριο κατά των πανάδων και δρα χαρίζοντας λάμψη στην επιδερμίδα.) που βρίσκετε σε αυτό, έχει αποδειχθεί εξαιρετικό ειδικά κατά των λεκέδων και της ερυθρότητα του δέρματος.
Advertisment
