Άρθρο της Jamie Rautenberg
Ως εκπαιδεύτρια ολιστικής προσέγγισης και ψυχοθεραπεύτρια, έχω δει εκατοντάδες ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένης και εμού, να επιτίθενται στον ίδιο τους τον εαυτό με τα λόγια τους. Αυτά τα λόγια, όταν επαναλαμβάνονται αρκετά συχνά, γίνονται το θεμέλιο των πεποιθήσεών μας. Με την πάροδο του χρόνου, οι πεποιθήσεις που διαμορφώνουμε δίνουν μορφή στα πάντα, από τα κύτταρα του σώματός μας μέχρι το περιβάλλον του σπιτιού μας.
Advertisment
Όταν χρειάστηκε να αναρρώσω από κάποια χρόνια ασθένεια, έμαθα πολύ γρήγορα ότι ο κόσμος μου ήταν μια άμεση αντανάκλαση 5 πεποιθήσεων που φαινόταν ότι παγίδευαν συνεχώς το υποσυνείδητό μου σε τακτική βάση τα επόμενα χρόνια. Παρακάτω περιγράφω αυτές τις πεποιθήσεις και τον τρόπο να τις επαναξιολογήσετε.
1. Είμαι μόνη μου.
Διόρθωση: συνδέομαι με τους άλλους. Δεν έχει σημασία τι μας υπαγορεύει ο φόβος, στην πραγματικότητα είμαστε όλοι συνδεδεμένοι μεταξύ μας σε μια συλλογική συνείδηση, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα ζώα.
Πάντα υπάρχουν κάποιοι άλλοι που κατανοούν τα συναισθήματα που βιώνουμε. Το μόνο που είχα να κάνω ήταν να ψάξω και να τους βρω. Ανέπτυξα πιο ουσιαστικές σχέσεις όσο βρισκόμουν στο κρεβάτι από οποιαδήποτε άλλη στιγμή της ζωής μου. Δεν χαραμίζω πλέον την ενέργειά μου σε σχέσεις που δεν τρέφουν το μυαλό, το σώμα και το πνεύμα μου.
Advertisment
Όταν γνωρίζουμε τι θέλουμε, το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να το ζητήσουμε. Για μένα, αυτό σήμαινε την εύρεση μιας ομάδας ανθρώπων με κατανόηση, με τους οποίους μοιράστηκα το ταξίδι προς την ανάρρωση και την υγεία.
2. Νιώθω διαλυμένη.
Διόρθωση: αποτελούμαι από διάφορες πτυχές. Τα χρόνια επώδυνα συμπτώματα κάθε είδους (συναισθηματικά, σωματικά, διανοητικά ή πνευματικά) αποσπούν την προσοχή μας από το να φτιάξουμε τη ζωή μας. Ο πόνος είναι καταστροφικός και προκαλεί σύγχυση, αλλά εκδηλώθηκε στη ζωή μου για πολλούς λόγους. Προκειμένου να κατανοήσω την άσχημη κατάσταση που βίωσα, σιγά-σιγά ανακάλυψα όλες τις πτυχές των επιλογών που με οδήγησαν εδώ.
Η όλη διαδικασία δεν έγινε για να αποδώσω ευθύνες. Έγινε για να καταφέρω να σχεδιάσω τη δική μου πορεία με επίγνωση από δω και μπρος.
3. Δεν με αγαπούν.
Διόρθωση: είμαι η ίδια αγάπη. Έχουμε έρθει σε αυτόν τον κόσμο χωρίς καμία γνώση και κάποιοι ίσως θεωρούν ότι αυτό αποτελεί τον ορισμό της αγάπης. Έτσι, όλοι είναι άξιοι να αγαπηθούν, απλώς εμείς δεν το θυμόμαστε πάντα με βάση τις γνώσεις που αποκτούμε. Είναι δύσκολο να το εκμυστηρευτώ αυτό, αλλά πρέπει να παραδεχτώ ότι σε όλη μου τη ζωή δεν αγαπούσα τον εαυτό μου. Στην πραγματικότητα, υπήρχε μέσα μου πάντα ένα κομμάτι μου που με καταπίεζε, ακριβώς όπως συμβαίνει και σε πολλούς από τους πελάτες μου.
Ο τρόπος που κατάφερα να το αλλάξω αυτό ήταν φροντίζοντας τον εαυτό μου. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε θετικοί απέναντι στον εαυτό μας, να αρχίσουμε και πάλι να τον αγαπάμε και να τον περιποιούμαστε.
4. Δεν είμαι φυσιολογική.
Διόρθωση: είμαι φυσιολογική σύμφωνα με τα δικά μου μέτρα. Από τότε που ήμουν παιδί, η πρώτη ερώτηση που έκανα σε κάθε γιατρό που επισκεπτόμουν ήταν αν αυτό που είχα ήταν φυσιολογικό. Η απάντηση που έπαιρνα ήταν συνήθως αρνητική, αλλά ποτέ δεν μου έδιναν μια πραγματική λύση. Δεν μου έδιναν λύση, επειδή ποτέ δεν έψαχναν αρκετά όλες τις πληροφορίες που βρίσκονταν στο σώμα μου και το μυαλό μου.
Αυτό που ονομάζουμε «φυσιολογικό» είναι απλώς μια συμφωνία πεποιθήσεων με βάση την πλειοψηφία. Η πλειοψηφία των επαγγελματιών υγείας που συνάντησα στη ζωή μου είχαν τις ίδιες πεποιθήσεις για το τι είναι «φυσιολογικό». Δυστυχώς, αυτό δεν ήταν ακριβώς το δικό μου φυσιολογικό.
Έτσι λοιπόν, την επόμενη φορά που θα λαχταράτε να είστε κι εσείς φυσιολογικοί, να θυμάστε ότι η φυσιολογικότητα ορίζεται σε συνάρτηση με τις δικές σας εμπειρίες. Εσείς, εγώ, και όλοι μας λειτουργούμε τέλεια στον δικό μας κόσμο.
5. Υποφέρω.
Διόρθωση: αναρρώνω. Η θεραπεία δεν είναι ούτε εύκολη ούτε ευχάριστη. Θεραπεία σημαίνει ότι πρέπει να βγούμε έξω από τα συνηθισμένα μας όρια, στο άγνωστο, προκειμένου να καλλιεργήσουμε κάτι καινούριο.
Αν υποφέρουμε από κάποια χρόνια ασθένεια ή πόνο, το τελευταίο πράγμα που θέλουμε να ζήσουμε είναι ακόμα μεγαλύτερη δυσφορία. Αλλά όταν μαθαίνουμε τον τρόπο να ελέγχουμε τον εαυτό μας χρησιμοποιώντας τα συναισθήματά μας και ιδιαίτερα τα δυσάρεστα, δεν τα φοβόμαστε πλέον. Αυτά γίνονται το φως που θα μας οδηγήσει πίσω στον εαυτό μας.
Αν θέλουμε πραγματικά να θεραπεύσουμε τον εαυτό μας, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κρατήσουμε το τιμόνι και να πορευτούμε μέσα από τον φόβο της αβεβαιότητας. Στον δικό μου κόσμο, η αβεβαιότητα είναι η αιτία που προκαλεί τον μεγαλύτερο πόνο, όταν κάποιος ζει με κάποια χρόνια ασθένεια. Μόλις πάψουμε να αντιστεκόμαστε στο άγνωστο, βλέπουμε ότι όλα στη ζωή είναι αβέβαια με έναν ωραίο τρόπο, πράγμα που σημαίνει ότι τα πάντα είναι δυνατά, ακόμα και αν φαίνονται αδύνατα.
