Ο χρόνος, σήμερα που είναι Κυριακή,
τεμπέλικα κυλάει και από καιρό
Advertisment
σκέψεις στριμωγμένες μαζί του καβαλάει.
Έξω, η βροχή παραπονεμένες σιωπές στάζει
μέσα απ’το παράθυρο η ψυχή μου όνειρα στεγνώνει.
Advertisment
Ο νους μου σαν ανήμερο θεριό αλητεύει
αυλές παλιές και περβάζια ξετρυπώνει
χάδια πικρά και πληγές γλυκές γυρεύει.
Tι παλιόκαιρος είναι αυτός,
βρέχει αναμνήσεις!
Άσπα Ζώτου
