Αποσπάσματα από το βιβλίο του Λεό Μπουσκάλια “Αγάπη”
Επιλεγμένα αποσπάσματα από το βιβλίο ”Η αγάπη’ του Λέο Μπουσκάλια.
Advertisment
-Γιατί αν δεν περιμένεις τίποτα και δε ζητάς τίποτα, δεν θα σ΄εξαπατήσουν, κι ούτε θ΄απογοητευτείς ποτέ. Μόνον όταν η αγάπη είναι απαιτητική φέρνει μαζί της πόνο.
-Είναι αστείο , αλλά κανένας δε διστάζει ν΄αγγίξει ένα μωρό, ή να χαϊδέψει και ν΄αγκαλιάσει ένα ξένο σκυλί. κι όμως εγώ κάθομαι εδώ πέρα καμιά φορά και πεθαίνω θέλοντας κάποιος να μ΄αγγίξει, και κανένας δεν το κάνει.
– Είναι δυνατό για μένα – και όχι παράλογο- ν΄αγαπώ τον καθένα με την ίδια ένταση και πάλι να έχω όλη την ενέργεια της αγάπης μέσα μου, όπως την είχα πριν.
Advertisment
-Μόρφωση θα ΄πρεπε να είναι η διαδικασία του να βοηθάμε τον καθένα ν΄ανακαλύψει τη μοναδικότητά του, να του διδάξουμε πώς ν’ αναπτύσσει αυτή τη μοναδικότητα, κι ύστερα να του δείξουμε πώς να τη μοιραζόμαστε, επειδή αυτός είναι ο μόνος λόγος για να έχουμε κάτι.
-…προσωπικότητα είναι το άθροισμα όλων των εμπειριών που έχουμε γνωρίσει από τη στιγμή της σύλληψής μας ως αυτό το σημείο της ζωής μας, παράλληλα με την κληρονομικότητα.
-Εξακολουθεί να έχει τον εαυτό της ! Αυτό είναι όλο κι όλο που μετρά.
-Οι ετικέτες είναι φαινόμενα αποστασιοποιητικά. Μας σπρώχνουν μακριά τον ένα από τον άλλο.
-Πρέπει να πούμε, «Ποιο είναι αυτό το καινούργιο παιδί που εκπαιδεύουμε και ποιες είναι οι ανάγκες του; » Γιατί πώς αλλιώς θα μπορέσει να επιβιώσει αύριο;
-Μετά νομίζω ότι ένα αξιαγάπητο άτομο είναι κάποιο πολύ αυθόρμητο άτομο.
-Σταθερά απομακρυνόμαστε από τους εαυτούς μας και από τους άλλους.
-Δεν πρέπει να φοβόμαστε ν΄αγγίξουμε τον άλλο , να δείχνουμε τη συγκίνησή μας.
-Οι υπαρξιστές λένε ότι όλοι νομίζουμε πως είμαστε αόρατοι κι ότι καμιά φορά πρέπει ν΄αυτοκτονούμε για να επικυρώνουμε το γεγονός ότι κάποτε ζήσαμε.
-Και το παρελθόν δεν είναι πια αληθινό, πραγματικό. Έχει μια αξία επειδή σας έφτιαξε αυτό που είσαστε τώρα, αλλ΄αυτή είναι όλη κι όλη η αξία που έχει.
-…οι καθηγητές πάντα αντάμειβαν την τελειότητα.
-«Ξέρετε, ίσως αυτή να είναι όλη η διαδικασία του γίγνεσθαι, ίσως φτάνουμε στο σημείο , πότε πότε ν΄αποξεραινόμαστε, και το μόνο πουχρειαζόμαστε είναι λίγη υγρασία για να ξαναρχίσουμε.»
-…το αντίθετο της αγάπης δεν είναι το μίσος,- είναι η απάθεια.
-Ο Χέρμπερτ Όττο λέει,»Αλλαγή κι ωρίμανση πραγματοποιούνται όταν κάποιος διακινδυνεύει και τολμά ν΄αναμιχθεί και να παρακολουθήσει τον τρόπο που βιώνει την ίδια τη ζωή του.»
-Ο άνθρωπος έχει ανάγκη να νιώσει ότι κάτι πετυχαίνει.
-Υπάρχουν πολλοί τρόποι να προσαρμοστείς στις απαιτήσεις της κοινωνίας, και πάντα να κάνεις το δικό σου. Φτάνει να ξέρεις το πού το πότε και το πώς.
-Το αν αυτός ο δρόμος έχει καρδιά, είναι το μοναδικό ερώτημα. Αν έχει, τότε ο δρόμος είναι καλός. Αν δεν έχει, είναι άχρηστος.
-Το σχολείο δεν έχει κάγκελα φυλακής, ή κλειδωμένες πόρτες, σαν άσυλο φρενοβλαβών, αλλά ο μαθητής δεν είναι περισσότερο ελεύθερος να το εγκαταλείψει, απ΄όσο ένας κρατούμενος τη φυλακή του.
– Θα ήθελα η κοπέλα μου να μ΄αγαπούσε περισσότερο και να με χρειαζόταν λιγότερο.
-Στο βιβλίο του Άγριες Φοινικιές,ο Ουίλιαμ Φώκνερ γράφει, «Αν ήταν να διαλέξω ανάμεσα στον πόνο και στο τίποτα, θα διάλεγα τον πόνο«. Αυτό κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι.
-Έχουμε ανάγκη τους άλλους για ν΄αγαπήσουμε και χρειαζόμαστε τους άλλους για ν΄αγαπηθούμε. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως χωρίς αυτό κι εμείς το ίδιο , όπως τα βρέφη που μένουν μόνα , θα πάψουμε να ωριμάζουμε, θα πάψουμε ν΄αναπτυσσόμαστε, και θα διαλέξουμε τηντρέλα ή το θάνατο.
-Η αγάπη έχει πάντα ανοιχτή την αγκαλιά της.
-Αν κλείσεις την αγκαλιά σου γύρω από την αγάπη θ΄ανακαλύψεις ότι σου έμεινε ν΄ αγκαλιάζεις μόνο τον εαυτό σου.
-…η αγάπη και ο εαυτός μας είναι ένα και η ανακάλυψη ενός από τα δυο αποτελεί υλοποίηση και των δυο.
-Αν περιμένει κανένας ν΄αγαπήσει μόνο όταν θα΄ναι σίγουρος ότι θα δεχτεί ίση αγάπη σαν αντάλλαγμα, θα περιμένει για πάντα.
-Οι Βουδιστές λένε ότι βαδίζεις καλά στο δρόμο σου προς τη φώτιση, όταν «πάψεις να επιθυμείς».
– Είναι αφύσικο για τον άνθρωπο να κρύβει αυτά που νιώθει, παρόλο που, αν διδάχτηκε να το κάνει αυτό, μπορεί να το κάνει.
-…δεν συνειδητοποιούν ότι σ΄αυτό τον κόσμο μας που κινείται τόσο γρήγορα, το να μένεις ακίνητος είναι σαν να κινείσαι προς τα πίσω, και το να κινείσαι προς τα πίσω είναι σαν να πεθαίνεις.
-Έτσι , καθόμαστε μέσα στη μοναξιά μας, και στη σωματική μας απομόνωση.Η αγάπη έχει την ανάγκη να εκφραστεί και σωματικά.
-Η αγάπη είναι τώρα!Είναι μόνο στο «τώρα».
-Δεν υπάρχει αγάπη εκεί που δεν υπάρχει θέληση.-Γκάντι
-…νιώθοντας δυσφορία μέσ’ στην απελισία που έχει ο ίδιος δημιουργήσει. Κατ΄αυτό τον τρόπο απαλλάσσει τον εαυτό του από κάθε ευθύνη.
-Αγαπώ επειδή έτσι πρέπει, επειδή το θέλω. Αγαπώ για τον εαυτό μου, και όχι για τους άλλους. Αγαπώ για την χαρά που μου δίνει αυτό και -περιστασιακά μόνο- για τη χαρά που κάτι τέτοιο προσφέρει στους άλλους. Αν οι άλλοι με αποζημιώσουν, θα ‘ναι καλά. Αν όχι, πάλι καλά θα ‘ναι, γιατί εγώ θα αγαπώ.
-Η αγάπη πάντα δημιουργεί ποτέ δεν καταστρέφει.
-Όπως λέει ένα γιαπωνέζικο χάικου:»Ο στάβλος μου κάηκε κι έγινε στάχτη/τώρα μπορώ να δω το φεγγάρι»
-…μόνο όταν ακολουθεί το ρεύμα του ποταμού που συνέχεια αλλάζει. είναι ο άνθρωπος πραγματικά ελεύθερος.
-Όταν ο άνθρωπος έχει αγάπη δεν είναι πια στο έλεος δυνάμεων μεγαλύτερων από τον εαυτό του, αλλά γίνεται ο ίδιος μια ισχυρή δύναμη.
-Ανακάλυψε ότι αυτές οι ίδιες , οι ετικέτες που αρχικά τις χρησιμοποίησε για να υποδηλώνουν κάτι, γρήγορα απόκτησαν τη δύναμη να γίνουν το ίδιο το πράγμα που υποδήλωναν.
-Από τη στιγμή που η σχέση αγάπης δεν με οδηγεί προς εμένα, από τη στιγμή που εγώ έχω μια σχέση αγάπης που δεν οδηγεί το άλλο πρόσωπο στον εαυτό του,τότε αυτή η αγάπη, έστω κι αν φαίνεται σαν ο πιο σίγουρος εκστατικός δεσμός που γνώρισα ποτέ μου, δεν είναι αληθινή αγάπη.
-Γιατί αν αυτός που αγαπά στέκεται στο δρόμο του άλλου, τότε πια δεν τον αγαπά.
-Οι βασικές ψυχολογικές ανάγκες του ανθρώπου είναι οι ακόλουθες. Χρειάζεται να τον δουν , να τον αναγνωρίσουν, να τον ακούσουν, να του δείξουν τρυφερότητα, να ικανοποιηθεί σεξουαλικά.
-Αν τον κρατήσουμε σ΄αυτό που εμείς πιστεύουμε ότι είναι σωστός δρόμος γι’ αυτόν, είναι σαν να τον οδηγούμε μέσα στο σκοτάδι κι όπως λέει ο Θορώ, «Τα πουλιά δεν κελαηδούν μέσα σε σπηλιές«.
-Είναι ο αδύναμος που εμφανίζεται σκληρός , βάρβαρος. Την ευγένεια τη βρίσκουμε μόνο στον ισχυρό.-Λήο Ρόστεν
-Σταύρωσαν έναν Ιησού, δολοφόνησαν έναν Γκάντι, αποκεφάλισαν έναν Τόμας Μουρ και δηλητηρίασαν ένα Σωκράτη. Η κοινωνία έχει λίγο χώρο για την τιμιότητα, την τρυφερότητα, την καλοσύνη ή το ενδιαφέρον.
-Μοιάζει σα να μη μπορούν ν΄ανεχτούν την τελειότητα, σαν να τους αναγκάζει να δουν τον εαυτό τους, σαν να τους παρακινεί ν΄αλλάξουν, – κι όλες αυτές οι σκέψεις είναι τόσο δυσάρεστες και επίπονες!
– Ο άνθρωπος δεν πρέπει να εξαρτιέται από κανέναν κι από τίποτα για ενίσχυση κι εξασφάλιση εκτός από τον εαυτό του.
-Πρέπει να μάθει ότι δεν μπορεί ν΄αγαπηθεί απ΄όλους τους ανθρώπους. Ότι αυτό είναι το ιδανικό.
-Υπάρχουν πολλές σωστές αγάπες.
