Μια ομάδα ερευνητών από το πανεπιστήμιο McGill του Καναδά μελέτησε ποια σχέση υπάρχει ανάμεσα στις κοινωνικές επαφές –ή την έλλειψη αυτών- και τη θνησιμότητα.
Η έρευνα εστίασε στη δύναμη των οικογενειακών δεσμών και αμφισβήτησε τη μακροχρόνια άποψη ότι οι συχνές κοινωνικές επαφές συνδέονται με καλύτερη υγεία και μακροζωία. Ακόμη, εξερεύνησε τις επιπτώσεις διαφόρων κοινωνικών καταστάσεων χρησιμοποιώντας δεδομένα από περισσότερους από 100.000 ανθρώπους απ’ όλον τον κόσμο και βρήκε ότι η μια «σφιχτοδεμένη» οικογένεια έχει ελάχιστη επίδραση στον προσδόκιμο όρο ζωής των ατόμων.
Advertisment
Αντίθετα, οι ερευνητές διαπίστωσαν πως οι τακτικές και επαναλαμβανόμενες επαφές με φίλους είναι πιο ευεργετικές από αυτές με συγγενικά πρόσωπα, βελτιώνοντας τις πιθανότητες μεγαλύτερης διάρκειας ζωής κατά περίπου 7%. Μάλιστα, σύμφωνα με όσα αναφέρει δημοσίευμα της MailOnline, οι συγγενείς κάνουν… κακό, καθώς όταν περνά κανείς χρόνο με τα μέλη της οικογένειάς του επιδεινώνει τις πιθανότητες θνησιμότητας, μιας και οι συγγενείς προσθέτουν άγχος στη ζωή του.
«Τα ευρήματά μας δείχνουν μια ελάχιστη επίδραση της συχνότητας των κοινωνικών επαφών στη θνησιμότητα και θέτουν υπό αμφισβήτηση τις παρεμβάσεις και τις συμβουλές που απλώς επιδιώκουν να αυξήσουν τη συχνότητα των κοινωνικών επαφών ενός ατόμου» δήλωσε στο βρετανικό Independent ο επικεφαλής της μελέτης, Dr Eran Shor.
Οι ερευνητές από το πανεπιστήμιο McGill δήλωσαν, ότι καθώς η πλειοψηφία των υπαρχουσών μελετών ανέφερε την ύπαρξη μιας θετικής σχέσης ανάμεσα στην αυξημένη επαφή και μακροζωία, η δική τους έρευνα διαπίστωσε μόνο ένα πολύ μέτριο αποτέλεσμα, ακόμη κι όταν εξετάστηκαν κι άλλες μεταβλητές, όπως η ηλικία και η κοινωνικοοικονομική κατάσταση.
Advertisment
«Κανείς μπορεί να έχει τακτικές κοινωνικές επαφές με άλλους, αλλά να εξακολουθεί να νιώθει μοναξιά, ειδικά αν αυτές οι επαφές γίνονται αντιληπτές ως επιφανειακές και μη ικανοποιητικές» κατέληξε ο Dr Shor.
