Είχε σκοτεινιάσει και είχα όρεξη να πάω να τρέξω. Αποφάσισα να πάω παράλληλα του ποταμού της περιοχής, μιας που εκεί γύρω έχει πολλά δέντρα και το τοπίο είναι πολύ όμορφο, ακόμα και το βράδυ, ακόμα και αν περνάνε αμάξια.
Έτρεχα λοιπόν και ξαφνικά με πιάσανε δύο τύποι, με ρίξανε στο ποτάμι, με σπρώχνανε να μην βγω να φωνάξω βοήθεια. Δεν έχει σημασία. Κατέληξα να κρυφτώ από αυτούς σε μια τρύπα και εκεί να με τσιμπήσει φίδι. Αρχικά σκέφτηκα πόσο γκαντέμω είμαι, για λίγο πρέπει να σκέφτηκα πολύ άσχημους χαρακτηρισμούς για τον εαυτό μου, μετά όμως αποδέχτηκα ότι θα πέθαινα. Με τσίμπησε φίδι. Θα πέθαινα. Και ηρέμησα τόσο πολύ. Το μυαλό μου βρέθηκε σε ένα κενό από σκέψεις, οι πέντε αισθήσεις μου δεν επηρέαζαν την ηρεμία του μυαλού μου. Υπήρχε μόνο το συναίσθημα της γαλήνης. Ήταν τόσο μεγάλη η γαλήνη που θα ορκιζόμουν πως σταμάτησα να αναπνέω για να μην την διαταράξω. Τελικά όμως δεν άντεξα. Τρόμαξα τόσο πολύ που ξύπνησα. Δεν ξέρω αν με τρόμαξε το ότι η γαλήνη αυτή ήρθε από το γεγονός ότι θα πέθαινα ή ότι ήταν τόσο απόλυτη και πρωτόγνωρη και για τον εαυτό μου στο όνειρο και για τον εαυτό μου που κοιμόταν.
Advertisment
Αυτό το συναίσθημα, σε αυτήν την ένταση, τόσο γεμάτο, που δε χωράει κάτι άλλο μέσα σου, πως δημιουργείται; Πως εμείς, απλοί και ταπεινοί άνθρωποι, μπορούμε να επιτύχουμε στην κατάκτηση της Γαλήνης; Ίσως απορρίπτοντας όλα τα περιττά από τη ζωή μας, να έχουμε αυτά και όσους χρειαζόμαστε για να έχουμε λαμπρές ημέρες. Είναι θέμα υποκειμενικό, δεν είναι; Αλλά υπάρχουν κάποια βασικά συστατικά, νομίζω: αυτοεκτίμηση (αγάπη για τον εαυτό), αμοιβαία Αγάπη με τα άτομα που επιλέγουμε (με ό,τι αυτή η λέξη περιλαμβάνει), υγεία.
Σκέφτομαι πως δεν μπορείς να βιώσεις τη γαλήνη αν δεν βιώσεις τη ζωή. Η ζωή βέβαια είναι αγάπη, είναι να ξυπνάς και να κάνεις πράγματα που προσωπικά σε ευχαριστούν και σε ανεβάζουν σε κάποιο σκαλί παραπάνω από το μηδέν της απραξίας, την βαρεμάρας, της αεργίας. Θα υπάρχουν μέρες που θα βαριέσαι. Θα βαριέσαι ακόμη και να σκεφτείς τι να κάνεις για να μη βαριέσαι. Θα υπάρχουν όμως και μέρες που θα έρχεσαι πιο κοντά στην ολοκλήρωσή σου ως ύπαρξη, όπου θα πλησιάζεις όλο και πιο πολύ στο να βρίσκεις τον εαυτό σου να χάνεται και να αιωρείται σε πνοές γαλήνης.
Ειρήνη Ιγγλέζη
Advertisment
