Είναι αδιαπραγμάτευτο στοιχείο της ιστορικής πραγματικότητας, ότι το Πανεπιστήμιο, κατέχει ρόλο, ίσως όχι μοναδικό, αλλά αναμφισβήτητα σπουδαίο και εξαιρετικά σημαντικό τόσο στην εσωτερική ωρίμανση του ατόμου όσο και στην καλλιέργεια του πνεύματος. Αποτελεί βαθμίδα της εκπαίδευσης την οποία αποφασίζει να ακολουθήσει ο άνθρωπος ως ενήλικας με απώτερο σκοπό την απόκτηση γενικών αλλά και εξειδικευμένων γνώσεων σε έναν επιστημονικό κλάδο που θεωρεί ο ίδιος περισσότερο ελκυστικό και κοντά στα δικά του ενδιαφέροντα.
Η ανώτατη εκπαίδευση, λοιπόν, αποτελεί σκαλοπάτι στην εξελικτική διαδικασία του ανθρώπου, το οποίο καλείται να ανέβει, εφόσον βέβαια οι συνθήκες του το επιτρέπουν, με στόχο να αποκτήσει πρακτική και θεωρητική γνώση, η οποία θα δημιουργήσει το κατάλληλο υπόβαθρο κυρίως για την ανάπτυξη της κριτικής του σκέψης και την κατεύθυνσή του σε ένα υψηλό στάδιο ψυχικής και πνευματικής εξέλιξης.
Advertisment
Μέσω των στοιχείων αυτών, παρέχεται πρόσθετη βοήθεια στον εκκολαπτόμενο επιστήμονα, να αξιολογεί τα γεγονότα που διαδραματίζονται στον εξωτερικό κόσμο, με τρόπο διαφορετικό από αυτόν που το έπραττε πριν τη μεσολάβηση των σπουδών του ενώ αρκετά συχνά είναι σε θέση να αξιοποιήσει τις πληροφορίες που έλαβε κατά τη διάρκεια της φοίτησής του στη μελλοντική βιοποριστική του απασχόληση.
Ωστόσο, για να κινούνται οι παραπάνω συλλογισμοί γύρω από μία λογική βάση είναι απαραίτητο να λαμβάνεται ως δεδομένο η πλήρης κατανόηση αλλά και η σαφής αντίληψη των στοιχείων και των πληροφοριών που λαμβάνονται στο χρονικό διάστημα των σπουδών με τρόπο όχι επιπόλαιο, επιφανειακό και υπερβολικά απλοποιημένο, αλλά μεθοδικό, αντικειμενικό και απαλλαγμένο από το πέπλο των προκαταλήψεων που μεταφέρει το άτομο συνήθως μέσα από την οικογένεια ή από την κοινωνία, στη γενικότερη μορφή της.
Στη σημερινή πανεπιστημιακή πραγματικότητα, ένα ποσοστό των φοιτητών, που το μέγεθός του προκαλεί ανησυχία και φόβο, συμβιβάζεται με λιγότερα από όσα είναι ικανό να κατακτήσει. Πολλοί από εκείνους που στο άμεσο μέλλον θα κατέχουν θέσεις είτε εξουσίας είτε υψηλού κοινωνικού κύρους, και κατά ένα βαθμό αποτελούν την ελπίδα για μία καλύτερη πορεία της χώρας τούτης, είναι ευτυχείς έχοντας κατακτήσει τη βαθμολογική βάση που είναι απαραίτητη για την επιτυχία στην εξέταση έπειτα από μία απλοϊκή και δίχως ουσία μελέτη της τελευταίας εβδομάδας ή ακόμη και της τελευταίας νύχτας.
Advertisment
Παράλληλα, υπάρχει και μία άλλη, περισσότερο ενδιαφέρουσα κατηγορία φοιτητών, που αισθάνονται εσωτερική ικανοποίηση διότι κατάφεραν να εξαπατήσουν με δόλο τη διαδικασία των εξετάσεων και κατέκτησαν ένα βαθμό υψηλότερο ακόμη και από εκείνους που έκαναν μία στοιχειώδη ανάγνωση.
Τα λάθη της νέας γενιάς, της γενιάς που βρίσκεται τώρα στη διαδικασία της πνευματικής ωρίμανσης και εξαιτίας αυτού φανερώνει απλότητα στη σκέψη και στο συλλογισμό, είναι δυνατόν να συγχωρεθούν με ένα χαμόγελο που χαρακτηρίζεται από επιείκεια και συγκατάβαση. Αυτοί που ωστόσο δεν είναι επιτρεπτό να συγχωρεθούν, είναι οι καθηγητές τους, οι οποίοι οφείλουν να είναι πρωτίστως παιδαγωγοί και μέντορες. Στους τελευταίους δεν μπορεί κανείς να επιδείξει ανοχή όχι γιατί η εξέτασή τους δεν έγινε με τρόπο δύσκολο και απαιτητικό ή γιατί δεν έλαβαν περισσότερο αυστηρά μέτρα στην εξεταστική διαδικασία, αλλά διότι απέτυχαν να βάλουν στη συνείδηση των νέων τη λογική σκέψη ότι ο άνθρωπος μελετά και αποκτά γνώσεις για τον εαυτό του και το μέλλον του και όχι για να αποδείξει σε μία λευκή σελίδα τις πληροφορίες που έχει αποστηθίσει.
Η αξιολόγηση, η βαθμολόγηση στη συγκεκριμένη περίπτωση, πρέπει να λειτουργεί ως παράγοντας για κίνηση και δράση της αξιοκρατίας ώστε να επιβραβευθεί ο άριστος και όχι για να αποθαρρυνθεί ο αδύναμος ή για να γίνει σύγκριση μεταξύ των δύο.
Βέβαια, τις περισσότερες φορές η τριτοβάθμια εκπαίδευση ξεπερνά τα όρια του ανταγωνισμού, μία τάση που εμφανίζεται κυρίως κατά τη σχολική ηλικία, αλλά αγγίζει συχνά εκείνα της στάσης πλήρους αδιαφορίας από την πλευρά των φοιτητών. Σε αυτήν την περίπτωση, τα νιάτα έχουν την πλήρη ευθύνη των πράξεών τους διότι η ενηλικίωσή τους, τους δίνει τη δυνατότητα να διακρίνουν το μονοπάτι που είναι αποφασισμένοι και σίγουροι να ακολουθήσουν ώστε να μην προβαίνουν σε επιλογές τις οποίες δεν είναι ικανοί να υποστηρίξουν. Τότε, παρά την άφεση αμαρτιών και την αποδοχή των ελαφρυντικών, θα οργιάσει την ίδια στιγμή το θηρίο της αποτυχίας, το οποίο αν δεν κατευναστεί από νωρίς με την επιλογή ενός διαφορετικού δρόμου, που θα είναι εναλλακτική λύση με περισσότερη σύνεση και περίσκεψη αυτή τη φορά, θα έχει συνέπειες δυσάρεστες για το άτομο που θα προκαλέσουν απογοήτευση, θλίψη και πικρία.
Πιστεύω, πως στη σημερινή ρεαλιστική ζωή, και όχι στη ρομαντική και στην ανέφικτη που συχνά είναι επιρρεπής σε ονειροπολήσεις, κάθε άτομο έχει την πλήρη ευθύνη των πράξεών του και τα περισσότερα από τα γεγονότα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Μέσα σε αυτή τη λογική, όλοι οι άνθρωποι, κάποια στιγμή, θα αξιολογηθούν για το έργο τους από τους ιστορικούς του μέλλοντος, και αν όχι μεμονωμένα τότε σίγουρα συλλογικά, ως κοινωνία και ως έθνος. Διότι η Ανώτατη Εκπαίδευση οφείλει να είναι ένας από τους μοχλούς που ωθούν το άτομο να αφήσει πίσω του κάποιο έργο.
Αναρωτιέμαι μήπως η συλλογική σκέψη της επιφανειακής μάθησης που δυστυχώς συναντάται και στις Ακαδημίες είναι ένα από τα μεγάλα σφάλματα της σημερινής κοινωνίας. Η τυφλή συνοδεία της μάζας που είναι πραγματικά περίπλοκο να σκεφτεί κανείς πού βρίσκεται η αφετηρία της νοοτροπίας της. Ωστόσο, μέσα από τη σχολαστική και αντικειμενική μελέτη, μπορούν να βρεθούν όλες οι επιθυμητές απαντήσεις και αν το βιβλίο καταφέρει να ρίξει την παραμικρή ακτίνα φωτός στη σκοτεινή άβυσσο αγνωσίας που ο άνθρωπος είναι βυθισμένος τότε αυτό έχει σίγουρα πετύχει το σκοπό του.
Alfie Gentle
- Η ανωτερότητα της αγάπης - 26 Ιανουαρίου 2016
- Το ακαδημαϊκό αμάρτημα - 23 Φεβρουαρίου 2015
- Ο θλιμμένος παλιάτσος - 12 Φεβρουαρίου 2015
