Του Βαλάντη Γαούτση, Συνθέτης-Στιχουργός
Ξέμεινα-προς το παρόν-από εγωισμό προς ικανοποίηση.
Δεν έχω την ανάγκη να μ΄ερωτευτούν, αλλά την ανάγκη να ερωτεύομαι.
Γι΄αυτό μη σε νοιάζει, γιατί έτσι θα σ΄αφήσω να μου πεις
πως ξέχασες να μ΄ ερωτευτείς.
Advertisment
Θα το δεχτώ και θα το πιστέψω όπως πίστεψα-χωρίς στάλα αμφιβολίας-
στη δύναμη της μοίρας που σ΄έφερε μια μέρα για να μου θυμίσει πως:
-Ο κόσμος δεν είναι μικρός και συμπτώσεις δεν υπάρχουν,
παρά μόνο κάποιες επιθυμίες που το μέγεθός τους τις έκανε προσευχές
και κάποιος ήταν εκεί για να τις ακούσει.
Ξέρω, είναι ζόρικο να σ΄ερωτεύεται κανείς, μα άσε με να σου δείξω τον εαυτό σου.
Ξέμεινα-προς το παρόν-από ύπαρξη ανέφικτου.
Μου δημιουργήθηκε η επιθυμία της λάμπας που τρεμοπαίζει.
“Θα σβήσει; Δε θα σβήσει;”
Έτσι κι εγώ αρέσκομαι στην κατάσταση του: “Υπάρχεις; Δεν υπάρχεις;”.
Ο απτός έρωτας-το συναίσθημα που αναγκαστικά κυλά μαζί με το χρόνο
εγκλωβισμένο σ΄ένα μόνιμο παρόν-είναι το εμπόδιο της μόνιμης επιθυμίας.
Η πραγματική επιθυμία τού ανθρώπου σταματά εκεί που ξεκινά η ανταπόκριση.
Είναι στη φύση μας το αβέβαιο να μας γοητεύει,
να μας κρατά κολλημένους πάνω του.
Είναι στη φύση μας η επιθυμία να μηδενίζεται
για να προκύψει μια νέα, αβέβαιη, μη ανταποκρίτρια.
Είναι στη φύση τού ανθρώπου,
κρυφά ν΄ αναζητά το ενδιάμεσον της ευτυχίας και της δυστυχίας.
Advertisment
Μια ζωή κυνηγάμε να ικανοποιούμε εγωισμούς,
με τη συνέπεια οι πραγματικές επιθυμίες μας να χάνουνε το δρόμο τους.
Αυτό σημαίνει “ικανοποίηση εγωισμού”:
-Η πραγμάτωση μιας επιθυμίας που αποπροσανατολίστηκε.
Δε θα σε κουράσω. Θα ΄μαι σύντομος.
Ξέμεινα-προς το παρόν-από εγωισμό προς ικανοποίηση.
Δεν έχω την ανάγκη να μ΄ερωτευτούν, αλλά την ανάγκη να ερωτεύομαι.
Ξέρω, είναι ζόρικο να σ΄ερωτεύεται κανείς, μα άσε με να σου δείξω τον εαυτό σου.
