Γράφει η Ρηγούλα Γεωργιάδου
Ήταν απ’ αυτές τις ρημαδιασμένες αντιστίξεις που δεν σ’ αφήνουν ν’ αγιάσεις. Απ’ τη μια οι θαλασσοδαρμένοι πρόσφυγες που ξεβράζονταν κουβαλώντας μαζί τους ό,τι είχαν και δεν είχαν: παιδιά, κειμήλια, αναμνήσεις, απόγνωση· κι ανάμεσά τους μερικοί, κάνας δυο, που παιδί, κειμήλιο, ανάμνηση κι απόγνωση μαζί την κουβαλούσαν μαζεμένη στο κορμάκι ενός ζώου. Μιας γάτας. Ενός σκύλου. Παιδί, κειμήλιο, ανάμνηση, απόγνωση — αλλά κυρίως αγάπη. Ω, ναι. Αγάπη. Αυτή η μπαναλιτέ.
Advertisment
Κι απ’ την άλλη εκείνο το ρεπορτάζ του BBC για το ένα εκατομμύριο τετράποδα που προσφύγεψαν στον ίδιο τους τον τόπο λόγω της κρίσης. Η κρίση ως δικαιολογία. Η κρίση ως άλλοθι. Η κρίση ως αναλγητικό συνείδησης. Γιατί πώς παρατάς το ζώο σου στο δρόμο επειδή τάχα «δεν μπορείς να το συντηρήσεις»; Πώς κοιμάσαι τα βράδια; Πώς κοιτάς το παιδί σου στα μάτια όταν σε ρωτάει πού είναι το σκυλί του; Τι του απαντάς;
Όχι, δεν υπάρχει άλλοθι. Δεν υπάρχει δικαιολογία. Δεν πρέπει να υπάρχει αναλγητικό. Γιατί όλα αυτά θα ίσχυαν πρώτα αν μιλούσαμε για μια χώρα όπου κανείς δεν παρατούσε το ζώο του στον δρόμο πριν την κρίση, κανείς δεν κακοποιούσε, κανείς δεν φόλιαζε, κανείς δεν εγκατέλειπε χτυπημένο στο δρόμο, κανείς δεν πετούσε τα νεογέννητα του κατοικίδιού του σε κάδους και κορφοβούνια, κανείς δεν γυρνούσε αδιάφορα από την άλλη μεριά το κεφάλι στη θέα ενός δυστυχισμένου, πεινασμένου, άρρωστου ζώου πριν την κρίση. Αλλά κυρίως θα ίσχυαν αν δεν υπήρχαν οι Ασλάν και οι Ρόζες αυτού του κόσμου, που η μοίρα τους το έφερε να ξεβραστούν σ’ αυτή τη χώρα, τη χώρα που παρατάει ένα εκατομμύριο ζωντανά στους δρόμους «επειδή δεν μπορεί να τα συντηρήσει».
Και, ναι, ήρθαν μέρες δύσκολες, που είχα μόνο για τροφή στα ζώα μου. Και δεν μπήκε ούτε στιγμή δίλημμα. Και, όχι, δεν έχω προτάσεις. Δεν έχω ιδανικές λύσεις. Δεν έχω καν εκκλήσεις. Και δεν τσουβαλιάζω συλλήβδην «ένα λαό» κατά την προσφιλή συνήθεια πολλών. Γιατί για κάθε έναν που αναζητά άλλοθι όταν παρατάει το ζώο του στον δρόμο υπάρχουν άλλοι που τρέχουν και φροντίζουν γι’ αυτό.
Advertisment
Και, όχι, δεν έχω προτάσεις και υποδείξεις. Μόνο αυτό:
