Η ανάγκη για μετανάστευση ανά τον πλανήτη, γίνεται όλο και πιο επιτακτική. Οι συνθήκες επιβάλλουν μια πολυπολιτισμική κοινωνία που δεν χωρά κοινωνικούς, πολιτιστικούς, θρησκευτικούς και άλλους ρατσισμούς. Η εκπαίδευση που αντιλαμβάνεται ότι η ρίζα του κακού πρέπει να ξεριζωθεί από νωρίς, προκειμένου να προλάβουμε τις κοινωνίες του μίσους, θα κερδίσει και τη μάχη της συνύπαρξης τελικά.
Η Αυστραλία κερδίζει το στοίχημα με την πολυπολιτισμική εκπαίδευση. Στα σχολεία της Αυστραλίας, τα παιδιά μαθαίνουν από πού πηγάζει η τεράστια εθνοτική πολυμορφία της χώρας, με έναν πρωτότυπο τρόπο: ζουν μια μέρα ως Αβορίγινες (οι ιθαγενείς πληθυσμοί της Αυστραλίας και ο αρχαιότερος πολιτισμός εν ζωή στον κόσμο). Για τα σχολεία της χώρας υπάρχουν περίπου 100 προγράμματα, ειδικά για να διδάσκονται οι μαθητές να ζουν σε μια κοινωνία χωρίς αποκλεισμούς αλλά αυτό το πρόγραμμα είναι το πιο δημοφιλές. Υπάρχει άλλωστε καλύτερος τρόπος για να γνωρίσεις το διαφορετικό από το να το ζήσεις, έστω και για μια ημέρα;
Advertisment
Στην Ευρώπη το Βέλγιο προπορεύεται σε τέτοιες πρωτοβουλίες με πολυπολιτισμικά προγράμματα να ξεκινούν ακόμα και από το νήπιο. Όπως στον βρεφονηπιακό σταθμό Tierlantuin στο Γκεντ, όπου κάθε μέρα 42 παιδιά και βρέφη από διαφορικά κοινωνικά υπόβαθρα παίζουν, μαθαίνουν και συνυπάρχουν. Και όσο πιο μικρός διδάσκεται ένας άνθρωπος τη συνύπαρξη με το διαφορετικό, τόσο πιο οικείο μοιάζει.
Η εκπαίδευση όμως επεκτείνεται και στους γονείς καθώς είναι επίσης ευπρόσδεκτοι να συμμετέχουν σε ομαδικά παιχνίδια ή εργασίες. Εδώ τα παιδιά βλέπουν τις διαφορές ανάμεσα τους αλλά και στις οικογένειες: μια οικογένεια με δύο μαμάδες ή δυο μπαμπάδες, μια μαύρη μητέρα και ένας λευκός πατέρας, κ.ο.κ. Σε αυτή την ηλικία τα παιδιά που έχουν τέτοιες παραστάσεις, δείχνουν μεγάλη ανοχή. Αυτό σημαίνει ότι στο μέλλον, θα εξελιχθούν σε συνεργατικούς ανθρώπους και τότε, ιδανικά, ο μελλοντικός κόσμος θα έχει την ίδια ανοχή και αποδοχή με τα πιτσιρίκια του σήμερα.
Advertisment
