Η συσσώρευση λίπους στον οργανισμό είναι μια διαδικασία που οφείλεται σε διάφορους παράγοντες. Κυριότερος όλων είναι φυσικά οι διατροφικές συνήθειες, σημαντικό ρόλο, όμως, παίζει και η ψυχολογική κατάσταση. Έρευνες έχουν συνδέσει την ποιότητα τη ψυχολογίας με την παχυσαρκία, γενικότερα, αλλά και την συγκέντρωση σωματικού λίπους σε συγκεκριμένες περιοχές.
Σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στο health.in.gr, διαβάζουμε πως τα άτομα που έχουν περισσότερο σωματικό λίπος, ανεξαρτήτως σωματικού βάρους, ενδεχομένως να διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο πρόωρου θανάτου από άτομα με λιγότερο λίπος, σύμφωνα με νέα καναδική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Annals of Internal Medicine.
Advertisment
Επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου της Μανιτόμπα στον Καναδά, με επικεφαλής τον Δρ Γουίλιαμ Λεσλι, εξηγεί ότι η μελέτη ενισχύει την άποψη ότι ο Δείκτης Μάζας Σώματος είναι ένα «σκληρό» μέτρο που δεν αντανακλά την πραγματική σύσταση του σώματος ή την κατάσταση της υγείας του ατόμου.
Για παράδειγμα, κάποιος με πολλή μυϊκή μάζα μπορεί να έχει υψηλό ΔΜΣ και έτσι να εντάσσεται στην κατηγορία του «υπέρβαρου», σύμφωνα με τον Δρ Λεσλι.
Οι ερευνητές ανέλυσαν στοιχεία που αφορούσαν περισσότερους από 54.000 ενήλικες, κυρίως 60 ετών, που είχαν υποβληθεί σε μέτρηση οστικής πυκνότητας. Έτσι είχε γίνει και καταγραφή του ποσοστού λίπους ανά άτομο.
Advertisment
Οι άνδρες και οι γυναίκες με τις μεγαλύτερες ποσότητες σωματικού λίπους ήταν πιθανότερο να αποβιώσουν τα επόμενα τέσσερα με επτά χρόνια.
Οι άνδρες στην ομάδα με τον υψηλότερο κίνδυνο είχαν τουλάχιστον 36% λίπους. Και όσοι είχαν το περισσότερο σωματικό λίπος είχαν περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν κατά τη διάρκεια της μελέτης, εν αντιθέσει με όσων το λίπος δεν ξεπερνούσε το 28% με 32%.
Στις γυναίκες, εκείνες με το υψηλότερο ποσοστό λίπους στο σώμα (39% ή και περισσότερο) είχαν 19% περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν κατά τη διάρκεια της μελέτης, συγκριτικά με όσες είχαν 30%-34% σωματικό λίπος.
Τα άτομα με ΔΜΣ αρκετά υψηλό ώστε να θεωρούνται «παχύσαρκα» δεν είχαν αυξημένο κίνδυνο θανάτου. Μάλιστα ήταν λιγότερο πιθανό να πεθάνουν, συγκριτικά με γυναίκες και άνδρες που είχαν χαμηλότερο ΔΜΣ, δηλαδή κάτω από 24 ή 25 δηλαδή «φυσιολογικό βάρος».
«Συνεπώς, η σχέση μεταξύ σωματικού μεγέθους και υγείας έχει πολλές “αποχρώσεις” από το νούμερο που δείχνει η ζυγαριά μας. Και έχει τελικά περισσότερη σημασία να γνωρίζεις από τι απαρτίζεται το σώμα σου, παρά να δίνεις βάση στο πόσα κιλά είσαι» εξηγεί ο καθηγητής Ιατρικής και Ακτινολογίας στο καναδικό πανεπιστήμιο.
Εξάλλου η μελέτη παρέχει και μια εναλλακτική εξήγηση στο λεγόμενο «παράδοξο της παχυσαρκίας». Πρόκειται για το αντιφατικό μοτίβο που έχει καταγραφεί σε αρκετές μελέτες, όπου υπέρβαροι και παχύσαρκοι πάσχοντες από καρδιακή νόσο ή άλλες χρόνιες παθήσεις τείνουν να τα καταφέρνουν καλύτερα από πιο αδύνατους ασθενείς με τις ίδιες ασθένειες.
«Οι μελέτες αυτές συνήθως βασίζονται στον Δείκτη Μάζας Σώματος. Και είναι πιθανόν ο υψηλός ΔΜΣ να αντανακλά μεγαλύτερη μυϊκή μάζα και φυσική κατάσταση, ή λιγότερη απώλεια βάρους συνέπεια της χρόνιας πάθησης, εν αντιθέσει με το μερικό προστατευτικό όφελος του σωματικούς λίπους» εξηγεί ο Δρ Λέσλι.
