Είναι όμορφα όταν σε σκέφτομαι. Γέρνω λίγο το κεφάλι καθώς σε φαντάζομαι να χαμογελάς με κάτι που είπα. Χαμογελώ και εγώ, νιώθοντας περήφανη που κατάφερα να σε κάνω να χαμογελάσεις! Νιώθω την ζεστασιά του κορμιού ανεπαίσθητα καθώς γέρνεις προς το μέρος μου να πάρεις κάτι και μου αρέσει να σε φαντάζομαι να παίρνεις εμένα αγκαλιά στην θέση του.
Όλα αυτά γυρίζουν στην φαντασία μου καθώς ακολουθώ, εξωτερικά, τις καθιερωμένες κινήσεις του σώματος. Συνεχίζοντας την συζήτηση, τα λόγια μου ηχούν στα αυτιά μου λες και τα είπε κάποιος άλλος. Χαμογελώ και εγώ με την σειρά μου, αυτήν τη φορά με τον εαυτό μου, που αφήνομαι σε αυτό το παραμύθι να παρασυρθώ από την φαντασία μου, αγνοώντας ηθελημένα την πραγματικότητα. Δεν είναι εξέταση αλήθειας αυτό!
Advertisment
Είναι που αφήνομαι μέσα στο τώρα, που αποσυνδέομαι από το γύρω περιβάλλον για να εγκατασταθώ κάπου αλλού, όπου ρέει άφθονη η αγάπη, η ζεστασιά, η αναγνώριση, η αγκαλιά και όλα τα συναισθήματα που οι άνθρωποι κρύβουν μέσα τους και αναζητούν αλλά φοβούνται να εκφράσουν. Εδώ, σε αυτόν τον κόσμο της δημιουργίας μου, οι άνθρωποι δεν φοβούνται τα συναισθήματα και όλα εκφράζονται ξανά και ξανά και ξανά, και εγώ τα γεύομαι χωρίς να τα χορταίνω γιατί το έχω τόσο καιρό ανάγκη και μου έχει τόσο μα τόσο λείψει!
Κουρνιάζω μέσα στο μυαλό μου, κλείνω τα μάτια μου και σε αφήνω να με πλησιάσεις. Να με αγκαλιάσεις. Να με φιλήσεις. Να χαϊδέψεις τα μαλλιά μου. Να με καταλαγιάσεις. Όλη η πραγματικότητα έχει εξαφανιστεί και είμαστε μόνο εσύ και εγώ στο δικό μας παραμύθι. Ή, μάλλον, στο δικό μου παραμύθι γιατί δεν ξέρω ποιο είναι το δικό σου και ίσως ποτέ να μην το μάθω. Όμως, δεν έχει σημασία η αλήθεια. Το όνειρο έχει. Πόσοι από εμάς το κάνουν αυτό αλήθεια;
Αν περπατήσει κανείς στο δρόμο και προσέξει τους περαστικούς θα δει πολλούς να μιλάνε μόνοι τους. Άλλοι χαμογελάνε, άλλοι μουρμουράνε και πολλοί απαντάνε σε φανταστικά ερωτήματα όπως θα ήθελαν να είχαν κάνει στην πραγματικότητα. Όλοι αναζητούμε τα ίδια πράγματα στην ζωή. Άλλοι τα βρίσκουν και άλλοι νομίζουν πως τα έχουν βρει μέχρι να τα βρουν μια μέρα πραγματικά και τότε καταλαβαίνουν. Υπάρχουν και αυτοί οι λίγοι ευλογημένοι που τους δίνεται η ευκαιρία να τα βιώσουν.
Advertisment
Σε ζω μέσα στην σφαίρα της φαντασίας μου και αυτό μου αρκεί. Σαν τόσους άλλους, κρατιέμαι από τα πράγματα που γνωρίζω, που έχω συνηθίσει και αφήνω το άγνωστο να το ανακαλύψω μέσα στο στενό πλαίσιο του νου που, παραδόξως, είναι άπειρο. Έτσι λοιπόν, μου αρέσει όταν σε σκέφτομαι γιατί με παίρνεις μακρυά από την καθημερινότητα σε κόσμους όμορφους και με ποτίζεις με οτιδήποτε είναι αυτό που μου λείπει! Ξεδιψάω, και ακουμπάω ικανοποιημένη το κεφάλι μου στο μαξιλάρι. Είναι ωραία εδώ, σκέφτομαι. Θα μείνω για λίγο.
ΙΔ
