Του Κωνσταντίνου Σμιξιώτη
Το ταξίδι του Αλαντίν έφθασε στο τέλος του και πως θα μπορούσαμε να κλείσουμε αυτή τη σειρά κειμένων αν ο ήρωας μας δεν συναντούσε την επιθυμία του, αν δε ζούσε τη ζωή που θα ήθελε να ζήσει. Πως τα κατάφερε όμως; Πως έφτασε ως εδώ;
Advertisment
Για να ζήσεις τη ζωή που θέλεις να ζήσεις πρέπει να περάσεις μέσα από διάφορες διαδρομές που εν πολλοίς αναλύθηκαν στα προηγούμενα άρθρα. Σ’ αυτό το τελευταίο κείμενο θα δώσουμε ένα απόσταγμα όλων αυτών παραθέτοντας επιπρόσθετα κάποιες πρακτικές και προτροπές που θα βοηθήσουν τον ταξιδιώτη να φτάσει στον προορισμό του.
Φυσικά θα πρέπει να έχει πάντα κατά νου πως: Φτάσαμε μαζί ως εδώ μέσα από πολλές σελίδες θεωρίας, αλλά στο τέρμα θα φτάσει μόνος του αναλαμβάνοντας την δράση που απαιτείται. Είπαμε μαζί πολλά θεωρητικά, όμως η δράση εναπόκειται αποκλειστικά σ’ εκείνον, τον μοναχικό ταξιδευτή. Το ταξίδι από δω και μπρος θα το συνεχίσει μόνος κι όμως, παράδοξο αλλά αληθινό, ποτέ δε θα είναι μοναχός. Αν θέλεις να ζήσεις τη ζωή που μέχρι τώρα δεν έχεις ζήσει ή αν θέλεις να επιστρέψεις σε μια ζωή που έχασες θα πρέπει να απαντήσεις σε δυο ερωτήσεις: «Πως;» και «γιατί;» Αλλά για να τις απαντήσεις, θα πρέπει πρώτα να γνωρίσεις τον εαυτό σου.
«Πως θα ζήσω τη ζωή που θα ήθελα να ζήσω;» και «γιατί δε ζω τι ζωή που θα ήθελα να ζήσω;». Στην ουσία μέσα στη δεύτερη ερώτηση συνήθως βρίσκεται η απάντηση και για την πρώτη, αλλά κι οι δυο βρίσκονται στην απάντηση της ερώτησης: «Ποιος είμαι;». Αυτός που θα καταφέρει να απαντήσει στο τελευταίο ερώτημα δεν θα συναντήσει ποτέ αναπάντητη ερώτηση κι ούτε θα χρειαστεί να αναρωτηθεί ποτέ για κάτι. Αν γνωρίσει τον εαυτό του, θα έχει βρει και το νόημα της ζωής.
Advertisment
Πολλές φορές ο τρόπος που ζούμε στο παρόν είναι μια επιλογή που υποσυνείδητα επιλέξαμε στο παρελθόν, γι αυτό είναι κρίσιμο, τώρα, να κάνουμε μια συνειδητή επιλογή επειδή είναι βέβαιο ότι αύριο θα την ζήσουμε κι αν το αύριο φαντάζει μακρινό κι άγνωστο εν τούτοις δεν είναι παρά η αντανάκλαση του παρόντος, όπως και το παρόν είναι ο καθρέφτης του χτες αφού τελικά όλα συμβαίνουν στο τώρα.
Οι καταστάσεις του παρόντος είναι «λύσεις» που ζητήσαμε για να αντιμετωπίσουμε μια κατάσταση-χθες-αλλά δεν είμαστε-τώρα- σε θέση να το αντιληφθούμε. Όταν δεν κάνουμε συνειδητές επιλογές και δεν εξετάζουμε σφαιρικά μια απόφαση πριν την υλοποιήσουμε, τότε είναι πολύ πιθανόν κάποιες μικρές λεπτομέρειες, κάποιες προϋποθέσεις παλιών επιθυμιών, να είναι τα εμπόδια της νέας επιθυμίας, αυτής που θέλουμε να μας βγάλει από ένα σημερινό αδιέξοδο, στο οποίο, τι ειρωνεία, μας έβαλε πάλι μια επιθυμία.
Θα μπορούσε για παράδειγμα να μας αρέσει να ταξιδεύουμε αλλά εν τούτοις είμαστε εγκλωβισμένοι και δεν έχουμε τη δυνατότητα να απομακρυνθούμε από το μέρος που ζούμε. Ίσως λοιπόν κάποτε να είχαμε υποσυνείδητα επιθυμήσει να είμαστε κάπου μόνοι μας, απομονωμένοι στη ασφάλεια ενός ήσυχου μέρους. Εκείνη την εποχή που το επιθυμήσαμε είχαμε αυτή την ανάγκη και τώρα, σήμερα, ζούμε εκείνη την επιθυμία.
Όσο κι αν τώρα επιθυμούμε να αλλάξει αυτό, υπάρχει μέσα μας μια εγγραφή που αντιστέκεται αλλά όχι επειδή θέλει να μας βασανίσει. Απλά έχει αυτόν τον προγραμματισμό, μια παλιά εντολή που προσπαθεί συνεχώς να μας προσφέρει αυτό που είχαμε ζητήσει. Έτσι όσο εμείς προσπαθούμε να αλλάξουμε τα δεδομένα, αυτά με τη σειρά τους, θα κάνουν τα πάντα για να εμποδίσουν αυτή την αλλαγή. Είναι το έργο με το οποίο έχουν επιφορτιστεί: Να διατηρήσουν αυτό το οποίο κάποτε επιθυμήσαμε.
Πολλοί θα αντιδράσουν σ’ αυτή την εκδοχή αλλά το πρόβλημα όλων μας είναι ότι δεν υπάρχει τόση ενθύμηση όση χρειάζεται για να ανακαλύψουμε, πότε πού και πως είχαμε σχεδιάσει τη σημερινή μας ζωή. Σκεφτόμαστε κι επιθυμούμε υποσυνείδητα κι έτσι μας διαφεύγουν λεπτομέρειες που μπορεί να αποβούν φραγμοί στα μελλοντικά μας σχέδια. Ωστόσο το μυστικό βρίσκεται καταγεγραμμένο μέσα μας.
Υπάρχουν πολλά στερεότυπα αρχεία τα όποια θα χρειαστούν επαναπρογραμματισμό για να μπορέσουμε να αλλάξουμε τη βάση δεδομένων, έτσι ώστε να μετακινηθούμε από το σημείο που σήμερα νιώθουμε κολλημένοι, σε ένα άλλο πιο επιθυμητό. Το στερεότυπο είναι μια ζωντανή ύπαρξη, είναι ένα δικό μας δημιούργημα στο οποίο έχουμε κληροδοτήσει κάτι από τον εαυτό μας, ένα μέρος της διάνοιας μας. Είναι ένας άλλος μικρός εαυτός που πρέπει να του φωνάξουμε «Φύγε! Το έργο σου τέλειωσε», για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε σε νέες εγγραφές.
Ωστόσο ο μικρός αυτός εαυτός δε θα θελήσει να απομακρυνθεί, γιατί έτσι θα οδηγηθεί στο θάνατο κι ως εκ τούτου θα αντισταθεί με πείσμα. Αυτό είναι φυσιολογικό, άλλωστε κι εμείς αν απειλούταν η ζωή μας θα φροντίζαμε να προφυλαχθούμε. Οπότε είναι φρόνιμο να μη τον αντιμετωπίσουμε κατά μέτωπο αλλά αντιθέτως να κινηθούμε με τακτική και να αρχίσουμε αργά αλλά σταθερά να κάνουμε νέες εγγραφές, εντελώς αντίθετου περιεχομένου.
Μια μέθοδος είναι να παρακολουθούμε διαρκώς φαινόμενα που περιέχουν τις νέες μας επιθυμίες. Να πηγαίνουμε σε μέρη που υπάρχουν τα αντικείμενα που θέλουμε, να τα περιεργαζόμαστε, να παρατηρούμε ανθρώπους δημιουργικούς που έχουν τη ζωή που θέλουμε να ζήσουμε. Να εξετάζουμε πως συμπεριφέρονται εκείνοι, ποια είναι η τακτική που ακλουθούν στη καθημερινότητα τους.
Πάνω απ’ όλα θα πρέπει να αποφύγουμε να πέσουμε σε μια μεγάλη παγίδα: Με το μυαλό σ’ αυτό που επιθυμούμε, συνήθως απαξιώνουμε ή και βλασφημούμε αυτό που έχουμε. Αυτό είναι ένα τραγικό λάθος. Πρέπει να εκτιμήσουμε το σκαλί που πατάμε αν θέλουμε να μας επιτρέψει να ανέβουμε σε ένα ψηλότερο που σταδιακά θα μας οδηγήσει στη κορφή της επιθυμίας μας, διαφορετικά θα καταρρεύσει και θα μας στείλει σε ακόμη χαμηλότερη θέση. Κάποιοι θα πουν: Δε πάει πιο κάτω, έχω πιάσει πάτο. Το εύχομαι γιατί τότε μόνο προς τα πάνω μπορεί να πάει κάποιος, ωστόσο μηδέ μακάριζε πριν απ’ το τέλος.
Χρειάζεται τεράστια δύναμη για ένα απότομο σάλτο αλλά όποιος τη διαθέτει είναι προτιμότερο να το κάνει, ειδάλλως η σοφή επιλογή είναι να αναρριχάται αργά κι έξυπνα, πατώντας γερά σ’ ότι διαθέτει και κατόπιν να ανοίξει τη δρασκελιά του για να βρεθεί πιο ψηλά. Ένα σύμπτωμα, μας λέει η ψυχανάλυση, είναι η παρούσα λύση που εμείς επικαλεστήκαμε ασυνείδητα στο παρελθόν για να μας προστατέψει από κάτι. Δεν είναι δηλαδή μια ασθένεια, αλλά μια ασπίδα που εμείς τοποθετήσαμε γύρω μας και πολλές φορές αν αυτό το σύμπτωμα απαλειφθεί απότομα, τότε ο άνθρωπος που το είχε δημιουργήσει νιώθει γυμνός κι απροστάτευτος.
Αν δεν έχει βρει κάτι νέο για να βάλει στη θέση του τότε το σύμπτωμα θα μεταλλαχθεί σε μια νέα περίπτωση, θα βρει μια νέα διαδρομή για να εμφανιστεί εκ νέου μπροστά μας, ως ένα άλλο σύμπτωμα, ένα νέο εμπόδιο. Αυτή ακριβώς σαν μια μεταφορά, είναι η σημερινή κατάσταση που βιώνουμε κι απ την οποία θέλουμε να απαλλαχτούμε.
Μπορεί να μη μας αρέσει αλλά ωστόσο είμαστε εμείς που τη τοποθετήσαμε, κάπου κάποτε με κάποιο ασυνείδητο νοητικό τρόπο, ακριβώς σ’ αυτό το σημείο της ζωής μας.
Είτε πρόκειται για θέμα υγείας, εργασίας, πλούτου ή οτιδήποτε άλλο, έχει εγγραφεί μέσα μας αυτό το σενάριο που εκτυλίχθηκε στο παρόν. Όταν λέμε να ζούμε συνειδητά αυτό ακριβώς εννοούμε: Να ελέγχουμε τι σκεφτόμαστε, πως αισθανόμαστε, τι κάνουμε και τι λέμε, ανά πάσα στιγμή. Όλες αυτές οι δράσεις υφαίνουν ένα πολύπλοκο και πολυσύνθετο σενάριο που κάποια στιγμή θα υλοποιηθεί. Για να ζήσεις τη ζωή που θα ήθελες, υπάρχουν κάποιοι κανόνες που πρέπει να ικανοποιηθούν:
1. Να εκτιμάς τη ζωή που ζεις με όσα Τώρα σου προσφέρει. Κάθε τι που έχεις σου δόθηκε επειδή κάποτε το ζήτησες. Αν δεν ήξερες τι ακριβώς ζητούσες, φταις εσύ και κανένας άλλος. Ωστόσο κάθε τι είναι ανεκτίμητο γι αυτό που είναι, είτε πρόκειται για μάθημα είτε για δώρο. Στην πραγματικότητα όλα είναι δώρα-μαθήματα, αυτό που τα κάνει να μοιάζουν διαφορετικά είναι ο τρόπος που τα χρησιμοποιούμε κι η οπτική απ’ την οποία τα παρατηρούμε.
2. Να γνωρίσεις τον εαυτό σου και να τον αποδεχθείς όπως είναι επειδή είναι ο εαυτός σου. Αυτό που τώρα είσαι είναι δικό σου δημιούργημα. Οποιαδήποτε ευθύνη έξω από εσένα είναι μια πλάνη, διότι ακόμη κι αν δέχθηκες επιρροές, ήσουν εσύ που τις αποδέχθηκες. Αν αυτό που είσαι σου αρέσει διατήρησε το, αν όχι άλλαξε το, έχεις και το δικαίωμα και τη βούληση.
3. Να αλλάξεις αυτό που σ’ εμποδίζει να αλλάξεις τη ζωή σου. Πρώτα όμως θα πρέπει να το αναγνωρίσεις μέσα σου και κατόπιν να αποφασίσεις αν θέλεις να το αλλάξεις. Δικαιολογίες για να μη το κάνεις θα βρεις πολλές, αλλά στο μυαλό και στο στόμα σου τις βάζει ο μικρός σου εαυτός κι έχεις υποχρέωση να τον φιμώσεις.
4. Να παρατηρείς όσους έχουν μια ζωή όπως θα την ήθελες και να αποκαλύψεις τα πολύτιμα μυστικά τους. Να κάνεις μικρά αλλά σταθερά βήματα προς τη ζωή που θέλεις δίχως φόβο ή αμφιβολία. Να δοκιμάζεις με θάρρος και θράσος αλλά με σεβασμό , συμπόνια κι συναίσθηση.
5. Αν θέλεις μια καλύτερη ζωή θα πρέπει να γίνεις ένας καλύτερος άνθρωπος. Η δόνηση σου κι η ποιότητα σου πρέπει να βρίσκονται σε συντονισμό κι αρμονία με τη ζωή που ονειρεύεσαι. Οποιαδήποτε αντίθεση στη σκέψη στο συναίσθημα στο λόγο και στις πράξεις σου, θα σε απομακρύνουν από αυτό που θέλεις να ζήσεις.
6. Μην επιτίθεσαι ευθέως στα ελαττώματα σου γιατί έχουν τη ευφυΐα σου και θα αντιληφθούν ότι επιθυμείς να τα εξαλείψεις. Το μυστικό είναι να σπείρεις αρετές στο δρόμο τους κι εκείνες θα αναλάβουν το δύσκολο έργο της κάθαρσης για λογαριασμό σου. Μελέτησε καλά τον εαυτό σου και πρόσεχε: Όπως έξω έτσι και μέσα τα φαινόμενα μπορεί να απατούν. Εργάσου πάνω σ’ αυτό αλλά μη βιάζεσαι, σπεύδε βραδέως, ίσως η βιασύνη σου να σε έφερε εδώ, απ’ όπου τώρα θέλεις να φύγεις.
7. Αν θέλεις να ζήσεις μια ζωή που τώρα δεν ζεις, δεν έχεις παρά να τη ζήσεις τώρα. Μη περιμένεις πότε θα τη ζήσεις, αλλά ξεκίνα να τη ζεις. Ως προσομοίωση: Να συμπεριφέρεσαι όπως θα συμπεριφερόσουν αν τη ζούσες, να κάνεις πράγματα που θα έκανες εκείνες τις στιγμές. Ο μέλλοντας ως χρόνος είναι αγέννητος κι ο αόριστος έχει ήδη πεθάνει. Αυτό που έχει απομείνει ζωντανό είναι το παρόν. Μη περιμένεις το αύριο να σε αλλάξει, άλλαξε εσύ στο σήμερα κι αυτό θα γίνει το αύριο σου. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος εκτός από τούτη τη στιγμή. Εσύ είσαι οι στιγμές και τις μεταφέρεις μέσα σου, συνεπώς μη περιμένεις από έξω καμία αλλαγή για να αλλάξεις. Άλλαξε το μέσα σου και το έξω θα ακολουθήσει. Το έξω είναι μια προβολή του εσωτερικού σου κόσμου.
8. Αυτό που στέκεται, ως εμπόδιο, ανάμεσα στη παρούσα κατάσταση που θέλεις να αλλάξεις και σ’ αυτή που επιθυμείς να βρεθείς, είναι ένα ελάττωμα σου, αλλά αυτό ευθύνεται και για τη σημερινή κατάσταση που δε σου αρέσει. Αναζήτησε μέσα σου αυτό το ελάττωμα αυτό κι όταν το σκοτώσεις , θα σου δώσει όλη τη σοφία που είχε αιχμαλωτίσει μέσα του. Η συνειδητότητα σου θα διευρυνθεί και θα απαντηθούν στο μυαλό σου, μυριάδες «πως» και «γιατί». Ωστόσο να είσαι επάγρυπνος και παρατηρητικός γιατί αυτό που σε ωθεί να αλλάξεις τη σημερινή σου κατάσταση με μια νέα, μπορεί να είναι επίσης ένα άλλο ελάττωμα κι όχι μια αρετή.
9. Αναζήτησε την μοναδική σου ταυτότητα, μέσα σ’ αυτήν κρύβονται οι απαντήσεις σε όλες σου τις ερωτήσεις αλλά κι εκείνο το φλογερό γεμάτο έρωτα ταξίδι, που θα σε κάνει να μην επιθυμήσεις τίποτε και να ξεχάσεις τι σημαίνει χρόνος.
10. Σβήσε τις σελίδες της ζωής σου κι άρχισε να γράφεις μια καινούρια λευκή. Ξέχασε όλα όσα ήξερες και δες τη ζωή με μια άλλη, μια νέα πιο καθαρή ματιά. Να έχεις εμπιστοσύνη στον Εαυτό σου, είναι ικανός για όλα κι ο μόνος που μπορεί να σκοτώσει κάθε προσδοκία για να γεννηθεί η αλήθεια. Να θυμάσαι: Ο θάνατος της προσδοκίας είναι η ακλόνητη πίστη στον Εαυτό σου, γιατί η προσδοκία μπορεί να διαψευσθεί, αλλά Εκείνος δε θα σε διαψεύσει ποτέ, πίστευε κι αποδέξου.
11. Χρησιμοποίησε όλα τα υλικά που έχεις τώρα στη διάθεση σου για να ζήσεις το όνειρο σου. Κάποτε φτιάχναμε ξύλινα σπαθιά κι όμως ήμασταν πραγματικοί ξιφομάχοι. Στα μικρά κι απλά κρύβεται η ευδαιμονία κι έτσι το λίγο γίνεται πολύ, αυτή είναι μια παλιά παιδική συνταγή. Να γίνεις πάλι παιδί, στα αδιαπραγμάτευτα όνειρα σου και στις πεποιθήσεις που ήταν λευκές.
12. Να θυμάσαι: Αυτός που δεν επιθυμεί τίποτε είναι είτε θεός είτε νεκρός, ωστόσο καμιά φορά το να μην επιθυμήσεις κάτι μπορεί να αποβεί σωτήριο. Φύλαξε μια φλογερή επιθυμία για το τέλος, μπορεί να σου σώσει την ψυχή.
Καλό σου δρόμο Αλαντίν. Είθε να ιδωθούμε ξανά μέσα από νέες διαδρομές σε ένα άλλο, διαφορετικό ταξίδι.
Το παρόν άρθρο αποτελεί το τελευταίο μέρος της σειράς άρθρων: «Το λυχνάρι του Αλαντίν»
- Δύσκολες καταστάσεις στη ζωή: Τελικά είναι προβλήματα ή λύσεις; - 10 Νοεμβρίου 2022
- Η καθημερινότητα ως προβολή του «αόρατου κόσμου» - 31 Ιανουαρίου 2022
- Η ψυχολογία της καθημερινότητας: Επιθυμίες και διαπροσωπικές σχέσεις - 13 Νοεμβρίου 2021
